The Alexandros Series: MY HEART REMEMBERS (REVAMPED VERSION)

CHAPTER 009 - Buttercup

WHAT IS HE DOING THERE? tanong niya sa isip, naka-ismid.

Nasa pinaka-sulok ang lalaki at malapit na halos sa pinto ng cafeteria. At dahil naka-bukas ang isang panel ng two-way door ay halos natatakpan ang area na iyon. Pero sa kinaroroonan niya ay malinaw niya itong nakikita.

At iyon ang unang beses na nakita niya ito roon sa cafeteria.

Gusto niyang isipin na kanina pa ito naroon at nakamasid sa mga nagkakagulo. Siguradong kung ano ang nasaksihan nila at nasaksihan din nito.

And why was he drinking that kiddie chocolate drink?

Ah, well. Baka isip-bata talaga.

Muli siyang napa-ismid sa huling naisip.

Malibang walang umo-okupa sa mga katabi niyang tables ay mag-isa lang din siya. I bet he has no friends. Paano, maliban sa manyak ay stalker din.

Sa huling naisip ay natigilan siya.

Hindi kaya narito 'yang lalaking 'yan para i-stalk ako?

She grimaced at the final thought. Kailangan na niyang yayain sina Kaki at Dani bago pa siya makita ng lalaking iyon.

Pero... paano si Stefan? She wanted them to talk a little bit more. Madalang itong makisalamuha sa iba nilang ka-klase, at ito ang unang pagkakataon makalipas ang ilang buwan na muli siya nitong nilapitan at kinausap nang matagal.

Binawi niya ang tingin mula sa lalaking nasa sulok at muling hinarap si Stefan na sinasagot ang tanong ni Dani tungkol sa pamilya ng isa sa mga miyembro ng Alexandros. At sa pagharap niyang iyon ay kaagad niyang nakita ang isa sa mga miyembro ng grupo na naglalakad palapit sa direksyon niya; may ngiti sa mga labi at nakasuksok ang mga kamay sa magkabilang mga bulsa.

It was Seann Ventura. Sandali nitong iniwan ang mga kasama upang lapitan siya.

"Hey, Miss Luna! Glad to see you here!"

Ugh. Ito na naman 'tong isang 'to. Bahagya siyang napayuko at sinapo ang noo. Sa gilid ng kaniyang mga mata ay nakita niya ang ilang mga estudyanteng nalipat ang pansin sa kaniya.

"I didn't know you were here," anang lalaki pagkalapit. Huminto ito sa gilid ng table. Ang mga kasama niya ay napa-angat ang tingin dito.

Why is this guy acting like we're friends? Lalo siyang napa-uklo.

"How's lunch?" tanong pa ni Seann.

Bahagya niyang itinaas ang mukha upang sabihin ditong masarap sana ang pananghalian niya kung hindi niya nakita ang mga ito, subalit bago pa niya naibuka ang bibig ay narinig na niyang nagsalita si Stefan.

"Hindi mo nabanggit na kilala mo sila, Luna."

Natuon ang tingin niya sa kaharap, at nang makita ang pagsalubong ng mga kilay nito'y lihim siyang napa-ungol.

"No, Stefan, hindi ko sila kilala. It just so happen na ang lalaking ito ay biglang sumusulpot sa harapan ko upang magbigay ng—"

"Lalaking ito?" ulit ni Seann, natatawa. "Oh, sorry. I haven't formally introduced myself. I'm Seann Matteo Ventura from the graduating class of the Tourism Department. Pasensya ka na kung ngayon lang ako nagpakilala nang pormal sa kabila ng ilang beses na nating pagkikita."

Sa narinig ay lalong lumalim ang gatla sa noo ni Stefan, at siya naman ay pinamulahan ng mukha. Sunud-sunod siyang umiling.

"K-Kamakailan ko lang... nakilala ang lalaking ito. I knew nothing about him up until now."

She was being so defensive and she knew that, pero gusto niyang iparating kay Stefan na wala talaga siyang koneksyon kay Seann Ventura.

Ang kunot sa noo ng kaharap ay unti-unting naglaho, at ang mukha nito'y unti-unting naging blangko. Sumandal itong muli sa upuan at hindi na nagsalita pa.