The Alexandros Series: MY HEART REMEMBERS (REVAMPED VERSION)

CHAPTER 014 - Pure Intentions

PINANLAKIHAN SIYA NG MGA MATA nang rumehistro sa isip ang sinabi ni Ryu. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Kaya naman nang makabawi siya ay kaagad niyang itinaas ang mga kamay at itinulak ito.

That made him step backward. Pero hindi pa rin nito pinakawalan ang braso niya, kaya nang umatras ito at kasa-kasama siya, which helped her recover her balance.

Nang makatayo na siya nang tuwid ay muli niya itong sinubukang itulak, pero sa pagkakataong ito ay naging maagap si Ryu at nahawakan ang isa pa niyang kamay.

Now he was holding her right arm and left wrist. At nakayuko pa rin ito sa kaniya nang may nakalolokong ngiti sa mga labi.

She glared at him and attempted to yell in his face, but when his expensive perfume assaulted her nose, she suddenly lost all her will to fight.

He smelt like a forest-- woodsy and mysterious, yet relaxing.

At kung hindi niya kaagad napigilan ang sarili ay baka ipinikit na niya ang mga mata at ninamnam ang amoy nito.

Wait, what was I thinking?

She violently shook her head before hissing, "Let go of me!"

"I'll let you go if you promise not to push me."

"If you don't let me go in the next three seconds, I will definitely push you."

Ryu Donovan's grin burst wide again. "Marco said to me that you hate violence; you told him so when you spoke at the cafeteria last time. So... why resort to it now, buttercup?"

"Because you're a perv, and you're out here touching a minor without her consent!" Muli niya itong sinubukang itulak, at doon ay bahagyang lumuwag ang pagkakahawak nito. Sinamantala niya ang pagkakataon at muling nagpumiglas, and this time, Ryu Donovan let her go.

Umatras ito at sumipol. "Damn, you sure didn't need to fight back. Ang mga sinabi mo pa lang ay sapat na para paatrasin ako." Hindi pa rin naalis ang ngisi nito. "Why do you always speak like a lawyer? You are so technical; ang hirap mong... ligawan."

"Hindi panliligaw ang ginagawa mo, kung hindi pamumuwersa. I guess you should take some time off and reflect on your actions, dahil lahat ng paraan mo ay palpak."

"Lahat ng paraan ko?"

"Yes." Itinaas niya ang noo sabay hugot ng panyo mula sa bulsa ng palda niya.

Bumaba ang tingin ni Ryu nang ipunas niya ang panyo sa parte ng katawan niyang hinawakan nito kanina, at doon ay lumapad lalo ang pagkakangisi ng loko.

"Hindi mo madidisplina ang mga bullies sa pagiging bayolente mo, at hindi mo makukuha ang loob ng babaeng gusto mo sa pamumuwersa," aniya. Umatras siya ng dalawang dipa upang lumayo rito; mas maingat na sa pagkakataong ito. "And for the record, hindi pa rin ako naniniwalang talagang may gusto ka sa akin. And since dalawa lang tayong narito ngayon, I need you to tell me what you want once and for all para tigilan mo na ang pangungulit mo. Naalibadbaran ako sa 'yo at sa grupo mo, kaya ano ba talaga ang kailangan mo sa akin?"

"Hmm. Well..." Humalukipkip ito at kunwari ay nag-isip.

Sandaling lumampas ang tingin niya sa mga estudyanteng napahinto ilang dipa mula sa likuran ni Ryu Donovan; tila ang mga ito nagdadalawang-isip na dumaan. They were college students from different departments, na marahil ay papunta sa cafeteria o gym kaya napadaan doon. Pero dahil nakaharang sila ni Ryu Donovan sa daan ay kailangang maghintay ng mga ito.

At base sa nakikita niyang ekspresyon sa mukha ng mga ito ay kilala nila kung sino ang kausap niya. And some of them were looking at her with curiosity in their eyes.