🍁🍁🍁
Lavanta Kokulu'm diyordu ona, değil mi?
Lavanta, aşkın kokusuydu. Genç kadın onu bir zamanlar seviyordu ama şimdi, bilmiyordu... Onu kendinden korkutarak soğutmuştu. Şimdiyse, ondan onu tekrar sevebilmesini nasıl isterdi ki? Kadın ondan vazge...
Sabahın ilk ışıkları genç adamın karanlık spor odasını aydınlatmaya durdurduğu zamanlarda Kerem sert yumruklarını hiç durmaksızın kum torbasına atıyordu. Yumruklar, kum torbasının git gide direncini azaltırken, umursamadan her bir yumrukta daha bir sertini vuruyordu.
"Bebeğimi kapıma koyacakmış!..."
Bir yandan kum torbasıyla acımasızca uğraşmaya devam ederken diğer yandansa içindekileri döküyordu. Ancak, stresini üstünden böyle atabileceğini düşünüyordu. Öfkesine hâkim olamıyor, her yere, herkese saldırmak istiyordu. Maddi ya da manevi olması umrunda değildi.
"Tek başına oldu sanki çocuk!... Kapıma koyacakmış!... Durun siz, bekleyin!... Hepiniz göreceksiniz!... Özellikle sen Zeynep Hanım. Benim bebeğime bu muameleyi yaptığın için seni... Seni!... Öyle bir pişman edeceğim ki!..."
Son bir güçle attığı tekmeyle kum torbasını duvar kenarına savurarak öfkesini dışa yansıttığında hırsını alamamış olacak ki sol eliyle yaptığı yumruğu duvara vurmuştu. Acıyan parmak boğumlarıyla, terden üstüne yapışan spor atleti çıkarıp kenara attığında duşa girmişti.
Kapıyı açıp odaya girdiğinde arkadaşını yatakta, yorganı üzerine çekmiş şekilde bulmuştu. Tepsiyi başucuna koyup uyuyan arkadaşının ateşini ölçecekken uyanmıştı.
"Zeynep..."
"Ateşine bakacaktım."
Rengi gitmiş suratıyla Zeynep'e bakıp arkasını dönerken "Uyuyacağım. Yalnız bırakır mısın?" demişti.
"Sabahtan beri ağzına lokma girmedi. Benim hatrım için ye bari."
İnci'nin, başına kadar çektiği yorganı üstünden çekmeye çalışırken İnci hırçınlıkla doğrularak yorganı ondan geri almıştı. Zeynep, arkadaşının bu hâline bakıp üzülürken birkaç adım gerilemişti.
"Bırak diyorum, Zeynep. Bırak. Bu iğrenç şey içimde bir yerlerde dolanırken kalkmak istemiyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sana hastaneye gidip mideni yıkatmamızı söylemiştim."
"Kanımda uyuşturucu olduğu ortaya çıktığında ne olacaktı, peki? Gerisini düşünmüyorsun işte. Doktor olamadan bitirirdim kendimi. Her şey senin Kerem'inin yüzünden oldu. Şimdi, lütfen çık ve beni bana bırak."
Zeynep, İnci'nin sert konuşmasından sonra ona kırılmamaya çalışıyordu. Normal zamanda kendisiyle böyle kötü konuşmayacağını biliyor; ilaç etkisini gösteriyordu. Ellerini iki yana kaldırıp "Çıkıyorum." demiş ve onu yalnız bırakmıştı. Salona geçerken telefonu çaldığında açıp "Alo?" demişti. Karşıdan sesin gelmemesiyle tekrar "Alo?" demişti. Sesin gelmemesiyle aklına gelen tek kişi Siyah Maske'ydi.
