🍁🍁🍁
Lavanta Kokulu'm diyordu ona, değil mi?
Lavanta, aşkın kokusuydu. Genç kadın onu bir zamanlar seviyordu ama şimdi, bilmiyordu... Onu kendinden korkutarak soğutmuştu. Şimdiyse, ondan onu tekrar sevebilmesini nasıl isterdi ki? Kadın ondan vazge...
Sevgili okuyucularım yukarıda 👆 yardımcı karakterlerimiz var. Şimdiye kadar giflerde görmüşsünüzdür ama yine belli etmek istedim. Vote+yorumlarınızı bekliyorum.
İyi okumalar...💚🖤❤💜💙
Eli karnında gezinirken gözlerini kapatmış, rüzgarın hırçın sesine kulak veriyordu geriye yaslandığı salıncakta. Sıcak havanın arasından esen rüzgar tenine dokunuyorken evin önüne hızlı bir giriş yapan arabayla kapalı olan gözlerini açmıştı.
Gece'ydi...
Arabasından inen Gece, Zeynep'in gözüne oldukça gergin gözükürken ona bakıp gözlerini kısıp kısa bir anlığına onu süzmüş, ardından kapıya vurmuş, eve girmişti. Onun arkasından giren Zeynep seslerin geldiği yöne doğru atmıştı adımlarını. Kerem tekli koltuğa rahat bir şekilde, bacak bileğini diğer bacağının üstüne alarak oturmuş ve umursamazlığın egemen olduğu alayla onu dinleiyorken, Gece onunla tartışırken ki hesap sorar gibi konuşma aralarında ellerini kaldırıyordu.
"Valla kuzen, soysuzun tekini bulup onunla evlenmeyi düşünüp belki de evlenmeden çocuk yapmak isteyen sensin. Ama, bildiğim kadarıyla soysuzun çocuğundan varis olmaz. Aile yasaları, biliyor olman gerekir."
"Evleneceğimi, çocuk yapacağımı kim söylemiş ki? Onunla sadece eğleniyorum. Aile yasalarını ben de biliyorum. Yoluna taş koymadım, koymayacağım da... Onunla evlenirsem, sevinmek gerekir."
"Biliyor musun, umurumda değildin? Teyzemin kalkık olan burnunu indirmek içindi her şey. Üstüne alınma, canım."
"Sana bunu kim söyledi?"
Kaşlarını çatıp Gece'ye bakarken Gece, Zeynep'i fark etmiş, öfkeli bakışlarını onda gezdirmişti.
"Benim bilemeyeceğim hiçbir şey yoktur. Sen onu bırak da pisliğini temizle. Sonra karşıma çık."
"Benden korkuyorsun değil mi, Kerem? Eğer olur da erkek çocuğa hamile kalırsam, senin bebeğine rakip çıkar diye."
Ellerini ceplerine koyup alayla ona döndüğünde, Zeynep sessizliğini bozmadan onları izliyordu.
"Annen gibi zavallısın, Gece. O da erkek bebek doğurmak için götünü yırtmıştı ama sen doğunca tüm umutları suya düştü. Şimdi tek çıkar yolu senden beklese de ikimiz de biliyoruz ki hiçbir zaman bir bebeğe sahip olamayacaksın. Söyle bana. Oğluma nasıl rakip çıkartacaksın? Uyuşturucunun, tüm iliklerine hapsolduğu biri nasıl anne olabilir ki?"
Dökülen bu sözler kırılan bir camın parçalara ayrılması misali kalplere dokunmuştu o an. Hayatı kahkahaya alan Gece'nin kalbiydi parça parça olan. Gözlerini buğu kapladığında, Zeynep'e kısa bir bakış atıp Kerem'e dönmüştü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
