Such a Good boy S2 {DUTCH FF J.J.K.}✓

Chapter 45

Ik heb niks te zeggen... Gewoon maar lezen dan maar

Jungkook POV

Na een uurtje gezeten te hebben in de kamer van Y/n in het ziekenhuis... Kreeg ik opeens trek in eten... Jung-sik kwam opeens de kamer binnen. "Je hebt vast honger... Ga maar eten... Ik let wel op haar..." zei hij en ik knikte... Ik vertrouwde hem... Hij kan haar nog helpen als het niet goed gaat met haar. Ik liep uit de kamer en ging maar snel naar buiten om ergens te gaan eten... Mijn telefoon ging opeens af... En ik zag dat het Jimin was... Ik nam wel op... "Hey Jimin! Hoe gaat het?" vroeg ik onopvallend. 

"Kookie!!! Ik heb gehoord dat je weer terug bent! Jin heeft het gezegd tegen ons... Kom je naar ons toe?" vroeg Jimin... Ik wil wel komen... Maar ik wil liever bij Y/n blijven... Maar natuurlijk weten ze niks over haar conditie nu... "Sorry Jimin... Ik ben echt moe... Ik ga nu eten en dan ga ik meteen naar bed..." zei ik maar als smoesje... "Oh is goed! Zie ik je morgen dan?" vroeg hij aan mij... Dan moet het maar wel... "Ja, ik zie jullie morgen... Maar ik kan niet lang blijven..." Jimin begreep dat en ik hing op. 

Ik liep weer naar een restaurant... Maar zag opeens een bekend gezicht daar zitten... "Angel... JB..." zei ik tegen hun... Ze keken mij aan en lachte lichtjes. "Jungkook... Je bent weer terug! Waarom die sippe gezicht?" vroeg ze aan mij... Ik kwam bij hun zitten... Moet ik het zeggen... Ze is wel haar tweeling... "Angel... Heb je geen pijn?" vroeg ik nieuwsgierig aan haar... "Nu je het zeg... een paar dagen geleden heb ik dit gekregen..." ze liet een hele grote snee zien aan mij... Het was met verband verpakt... 

"En Yoongi?" vroeg ik weer nieuwsgierig aan haar. "Yoongi? Er werd een man aangereden precies wanneer ik die snee kreeg ja... Waarom vraag je dit Jungkook? Is er iets?" Vroeg ze aan mij. Ik zei maar niks... en deed wat Jin zei... Tegen niemand zeggen... tot dat ze wakker is... of weg is... "Oh... Niks... Op welke dag was dat?" vroeg ik aan haar. "Dat was 3 dagen geleden of 4... ik weet het niet meer precies..." Ik knikte naar haar en keek maar naar de tafel. "Hey, makker gaat het wel? Je ziet er niet goed uit..." zei JB tegen mij...

"Het gaat goed... Mag ik mee eten?" vroeg ik aan hun en ze knikken... Ik ging mee eten... Wanneer ik naar Angel kijk zie ik Y/n's glimlach automatisch... JB heeft heel veel geluk met Angel... en ik natuurlijk met Y/n... "Hoe gaat het eigenlijk met Y/n?" vroeg ik aan hun... voordat ze denken dat ik haar al ontmoet heb... JB legde zijn bestek neer... en Angel deed het zelfde... "Y/n... Ze neemt geen contact meer met ons... Na dat Angel die snee kreeg en die man aangereden werd voor Yoongi's gezicht... Hadden we niks meer van Y/n gehoord..." 

Ik knikte naar hun... En deed alsof ik bezorgd was. "Waar denken jullie dat ze is? Angel jij kan haar opsporen toch? UH?!" Ze schud haar hoofd... heen een weer... Ik was aan de ene kant heel erg opgelucht... Maar aan de andere kant was ik echt nog steeds bang dat ze het door hebben... Ik keek op mijn telefoon en zag dat het Jung-sik was... Angel zag het ook... "Ik moet deze opnemen..." zei ik tegen hun en liep naar buiten om op te nemen. "Yo Jung-sik, wat is er?" vroeg ik aan hem. "We hebben een kleine probleem... Ik zag Jimin hier ergens lopen... Je moet snel komen..." 

Ik hing op en ging snel naar het ziekenhuis rennen... Ik appte JB nog dat ik al weg ging... en dat ik heb later ga terug betalen voor het eten. Wanneer ik aangekomen was zag ik Jimin lopen bij de afdeling waar Y/n ook ligt... "Jimin!" schreeuwde ik en hij draaide zich om en liep naar mij toe. "Wat doe jij hier?" vroeg hij aan mij. "Ik ben opzoek naar Jung-sik... En wat doe jij hier?" vroeg ik terug aan hem. "Ik was... Uhm... opzoek naar..." Ik zag dat hij loog... "Jimin..." zei ik serieus. 

"Okay... ik ben je gevolgd... hier heen toen ik je ging bellen..." Ik knikte naar hem... Maar wat moet ik nu doen... "Ik ben hier omdat ik tips wou vragen over mijn vader... Hij weet wel heel veel dingen... Dus ja..." Jimin geloofde gelukkig wat ik vertelde aan hem. Jung-sik kwam opeens uit een kamer. Gelukkig niet die van Y/n... "Jungkook! Je bent er eindelijk... ik wachtte al heel lang op je..." zei hij tegen mij. Jimin boog naar hem toe. "Jimin... Het is misschien veel beter als je naar huis gaat..." zei ik tegen hem. 

Hij knikte en liep weer weg... Ik keek naar Jung-sik... We waren allebei heel opgelucht dat hij weer weg ging... "Dat was op het nippertje..." zei Hij tegen mij. Ik knikte en liep naar de kamer van Y/n... Ze had nog steeds haar ogen dicht... En heeft nog steeds een apparaat die haar helpt ademhalen... "Hoe lang kan dit nog duren tot dat ze haar ogen opent?" vroeg ik aan hem... Hij keek klein beetje bezorgd... "Nou ja... Ze is niet in coma... dus als ze over 2 dagen niet wakker word... Moet ik het slechte nieuws brengen..." 

Ik liep weer naar de stoel toe... en hield haar hand vast... Ze kan wakker worden... Ik weet zeker dat ze het kan... Ze moet nog mijn vrouw worden dit jaar... Ze mag nog niet gaan... Y/n... Ik weet dat je het kan... vecht voor mij alsjeblieft... Ik wacht tot dat je wakker word... Ik gaf een kusje op de achter kant van haar hand... "Jungkook... Het komt vast wel goed..." zei Jung-sik tegen mij... Ik wist niet of ik het moest geloven... Maar toch deed ik het... Ik geloofde hem... De deur ging opeens open en ik zag Jin daar staan...

"Was Jimin hier geweest?" vroeg hij en we knikte samen naar hem toe... "Maak je geen zorgen... Hij weet niks..." Zei ik tegen hem. Jin knikte en ging naar Y/n kijken... Hij was ook bezorgd om haar... "Jin Hyung..." zei ik en er kwam een druppel vallen van zijn ogen... Hij was aan het huilen... "Hyung..." zei ik weer maar hij schud zijn hoofd. "Het doet gewoon pijn wanneer ik haar hier zie... liggen..." Zijn woorden deden mij ook pijn... en ook bij Jung-sik... "Misschien moeten we het wel zeggen tegen iedereen..." zei Jung-sik opeens. 

Ik keek naar Jin... want ik weet dat Jung-sik gelijk heeft... Ze kunnen nog afscheid nemen... van haar... als ze echt weg gaat... Laten we hopen van niet... "Je hebt gelijk... Laten we het zeggen tegen de andere..." zei Jin en hij pakte meteen zijn telefoon erbij... Ik zag dat hij meteen Yoongi ging bellen... "Yoongi-ah..." zei Jin... "Ja?" antwoorde Yoongi terug. "Ik moet je wat vertellen... en het gaat over Y/n... Ik weet waar ze is..." zei Jin tegen Yoongi... We hoorde Yoongi van de trap af rennen...

"Waar is ze Jin?!" vroeg hij... Jin wou het zeggen... maar kon het niet... Jung-sik pakte zijn telefoon vast... "Kom naar het ziekenhuis... en zie het vanzelf..." zei hij en hing snel op. We wachtte met z'n drieën op Yoongi... Hij was er na 15 minuten... We waren buiten haar kamer aan het wachten... en zagen hem rennen... Hij zag me staan en pakte mijn kraag vast van mijn overhemd. 

"WAAR IS MIJN ZUSJE! WAT IS ER MET MIJN ZUSJE GEBEURT?!"