Such a Good boy S2 {DUTCH FF J.J.K.}✓

Chapter 42

Monday😊 uhmm...

Jungkook's moeder POV

Wanneer Y/n weer weg ging van huis ging ik snel naar boven toe... Ik moest iets mee nemen voor Jungkook... en dat was de foto van hun twee... Jungkook mist Y/n zo erg... Dat hij de hele tijd naar zijn telefoon kijkt voor haar foto's... Natuurlijk denkt hij dat ik dat niet zie... Maar ik zie het natuurlijk wel. Ik deed de deur open van zijn kamer en zag de foto al liggen... Er zaten druppels water op... Heeft Y/n nou gehuild op de foto? Ik veegde het weg en keek naar de foto... Ik heb deze foto nooit gezien... Jungkook en Y/n zagen er beide heel gelukkig uit... Maar nu zien ze dat er niet uit... Ze heeft hem al een jaar niet gesproken... Jungkook haar dus ook niet... 

Daar moet een verandering aan komen... Ik hoorde opeens mijn telefoon afgaan. Ik nam mijn telefoon op. "Ja lieverd? Wat is er?" zei ik aan de telefoon. "Kom je weer snel hier heen? Papa mis je..." zei Jungkook tegen mij. Ik glimlachte in me eentje... "Ja... Ik ga vandaag weer weg naar Amerika... Morgen ben ik er weer..." zei ik en hing op. Ik pakte mijn spullen weer en ging naar het vliegveld. Ik liep naar de balie waar ik mijn koffer kan droppen. Maar hoorde opeens iemand mij roepen. "Jungkook's Moeder!!!" schreeuwde iemand achter mij. Ik draaide me om en zag Yoongi achter mij staan. 

Hij boog naar mij en stond weer recht op... "Oh... Yoongi... Wat doe jij hier?" vroeg ik aan hem. Hij keek eerst om zich heen. "Op zoek naar u..." zei hij terug... Ik knikte en we gingen op een bankje zitten samen. "Wat is er Yoongi? Je ziet er gestrest uit..." zei ik tegen hem. Hij knikte en keek me heel serieus aan. "Ik ben mijn zusje aan het zoeken met de andere jongens... Ik heb haar nog steeds niet gevonden..." zei hij opeens... Maar ze was net nog bij mij... is ze weg gelopen van huis dan? Misschien mag ik niks zeggen... "Oh... Is ze weg dan?! Hoe kan dat?" vroeg ik verbaast aan hem... Natuurlijk was het geacteerd...

"We hebben gezegd dat Jungkook in Amerika was en niet meer hier... We moesten het maar eerder zeggen tegen haar... vanaf het begin... Maar dat hebben we niet gedaan..." hij was heel teleurgesteld in zich zelf... dat kon ik heel goed zien aan hem...  "Yoongi... Maak je maar geen zorgen over haar... Ik denk dat het prima met haar gaat... Ze moet er gewoon aan wennen dat Jungkook nu niet hier is... Maar ergens anders... Ik moet nu echt gaan... anders mis ik mijn vlucht..." zei ik tegen Yoongi. Hij boog naar mij en rende weer verder... Zoeken naar Y/n... Ik liep richting de gate wanneer ik mijn bagage gedropt had. Ik liep de vliegtuig in... En ging maar wachten tot dat ik weer in Amerika ben...

Wanneer ik geland was in Amerika ging ik meteen naar het ziekenhuis waar mijn man zich bevind... Jungkook was daar ook... "Mam... Je bent er weer..." zei hij heel moe... Ik knikte en aaide zijn haren. "Ga maar lekker naar huis schatje... Maar eerst... Ik heb iets voor je..." Zei ik tegen hem. Ik keek in mijn tas en zocht naar de foto en brief... "Ah! Hier... dit is voor jou... Open het maar lekker thuis... en niet hier..." zei ik en gaf hem een kus... Ik zwaaide hem uit en ging maar naast mijn man zitten... 

Jungkook POV

Mijn moeder gaf mij een cadeau en stuurde me naar huis... Dus ik ging met de taxi naar huis toe... Wat kan er in zitten?  vroeg ik me af... Ik wou het zo graag openen... Maar ging het maar niet doen... Ik wacht wel wanneer ik thuis ben... 

Aan gekomen bij mijn huis... Ik liep meteen naar boven en ging naar mijn slaapkamer... Ik ging op mijn bed zitten en keek het Cadeautje aan. "Wat is dit?" vroeg ik aan me zelf... Ik ging het openen en zag mijn foto samen met Y/n... "Wat?" zei ik... Maar kreeg een grote lach op mijn gezicht... Ik mis haar heel erg... Mijn moeder vroeg de hele tijd hoe het met haar ging... Maar ik heb al een jaar niet gesproken met haar... Mijn moeder weet dat natuurlijk niet... Want ik zeg altijd tegen haar dat het goed gaat met Y/n... Op de achterkant zat nog iets... Ik keek daar heen... en er stond 'Voor Jungkook...' op. Ik opende snel de brief en las het op... 

"Lieve Jungkook,

Ik weet nu dat je ver weg bent van mij... Ik dacht altijd dat je nog lol ging trappen met de jongens maar nee... Daar was je dus niet bij... Ik heb het gehoord over je vader... En het spijt me heel erg... Ik was er niet voor je... toen hij ziek was en ik heb daar spijt van... Weet je waar ik deze brief nu schrijf? In mijn oude appartement... waar jij ook geslapen had... jaren terug... is dat niet grappig? Jungkook-ah... Waarom heb je niks verteld dat je naar Amerika ging? Waarom heb je het wel tegen de andere gezegd? En niet tegen mij? Ik dacht dat ik heel veel voor je betekende... Maar zo voelt het niet meer... Ik kijk elke dag naar onze foto wanneer we aan het lachen waren. Ik moet er zelf ook weer van lachen... Maar ik lach niet meer zoals vroeger... 

Ik weet zeker dat je iemand gevonden hebt daar in Amerika... Een mooi meisje die altijd van je zou houden... Altijd lach naar jou... Ik heb nog niemand... De jongen van wie ik hou... houd denk ik niet van mij meer... Onze band is klein beetje weg... Ik praat echt nauwelijks tegen hem... omdat hij ook ver woont... grappig toch? 

Jungkook-ah... Ik hoop dat het goed gaat met jou en je ouders... Ik hoop ook stiekem dat je weer terug komt hier heen... Want ik mis je...

Groetjes, 

Min Y/n"

Ik keek weer naar de foto en zag een druppel water vallen er op... Het was mijn eigen traan die er op viel natuurlijk... "Ik mis je ook... Jij bent de enige die mijn hart mag hebben Y/n... Alleen jij..." zei ik hard op terwijl de tranen nog steeds op mijn wangen vielen... Ze is bij mijn moeder geweest dus... Mijn moeder weet vast wel dat ik loog tegen haar... Maar ze weet nu de antwoord van Y/n natuurlijk... Iedereen mis mij daar denk ik... Ik pakte mijn telefoon en ging Yoongi maar snel bellen... "Hey Jungkook! Hoe gaat het?" vroeg Yoongi haastend... "Gaat wel goed... Missen jullie mij?" vroeg ik aan hem... Ik hoorde hem rennen... maar hij ging opeens stoppen... 

"Tuurlijk missen we je! Hoe gaat het met je-... Y/N?! Jungkook... Bel me later maar weer okay?" zei Yoongi tegen mij en hing op... Hij was heel blij toen hij Y/n zag... Was Y/n weg van huis dan? Alleen door mij? vroeg ik me af... Een paar uur later kwam mijn moeder mijn kamer binnen gelopen. "Mam..." zei ik tegen haar. Ze kwam naast me zitten op bed. "Je mist haar of niet?" vroeg ze en ik knikte naar haar. Ze knikte ook weer terug naar mij. "Jungkook-ah... Gister kwam Y/n naar onze huis toe... Ze zei dat ze het net pas wist over jou... dat je er niet meer was... En toen gaf ze mij dit... Het briefje die je vast al gelezen had... Nadat vroeg ze of ze nog even naar jou kamer mocht gaan... Dus ik gaf haar toestemming... Daarna ging ze weer naar huis... en ging ik naar boven om je foto te pakken... Maar opeens zag ik druppels water er op... net als nu..." 

Ze glimlachte naar mij...

"Wil je weer terug naar haar toe?"