Such a Good boy S2 {DUTCH FF J.J.K.}✓

Chapter 44

Over 3 weken naar Korea! ❤

Jungkook POV

Ik zat in mijn kamer... Na een paar dagen lees ik nog steeds Y/n's brief die ik gekregen heb... Moet ik weer terug gaan? Moet ik naar haar toe gaan en zeggen dat ik zo veel van haar hou... Iemand klopte op mijn deur... Het was mijn moeder natuurlijk... Ze ging naast me zitten op mijn bed. "Je mis haar nog steeds of niet?" vroeg ze aan mij. Ze kent me heel goed... Dus ja... ik ging maar knikken... "Ik heb een cadeautje voor je..." Ze pakte iets uit haar zak en gaf het aan mij... Het was mijn paspoort... en een ticket... naar Korea... "Ben je serieus mam?" vroeg ik aan haar. 

Ze knikte naar mij en glimlachte. "Jullie moeten elkaar weer zien... Je vertrek overmorgen..." zei ze en ik gaf haar een knuffel. "Dankjewel mam... Je bent de beste..." zei ik tegen haar... Ze knuffelde mij ook weer terug. Na een paar minuten ging ze weer uit mijn kamer. Ze ging alvast eten maken... Ik pakte heel snel mijn telefoon en ging Jin bellen. Hij is degene die ik kan vertrouwen op dit moment... Ik tikte zijn nummer in en wachtte tot dat hij op ging nemen... "Hallo Jungkook?" hoorde ik hem zeggen. 

"Jin! Ben je nu alleen?" vroeg ik aan hem... Hij was voor heel even stil en ik hoorde een deur dicht gaan. "Je belt op de slechte timing... Maar vertel... wat is er?" vroeg hij aan mij... Hij klinkt heel down... "Ik kom overmorgen weer naar Korea... Maar waarom klink je zo down?" vroeg ik aan hem... Hij was stil... "Het is... Y/n..." zei hij heel langzaam. Mijn ogen werden groter toen ik haar naam hoorde van Jin... Is er iets met haar? "Wat is er met Y/n?! Gaat het goed met haar?!" vroeg ik bezorgd aan hem... "Misschien... is het beter als je daar nog blijf Jungkook..." zei Jin ook bezorgd... 

Waarom verteld hij niks tegen mij? Waarom verberg hij het voor mij? "Jin... Je gaat nu vertellen wat er met haar aan de hand is! Of ik ga iemand anders bellen om te vragen!" schreeuwde ik naar hem. "Okay! Je kan niemand bellen... De andere weten zelf ook niks... Ik mag niks zeggen tegen hun... en ook niet aan jou..." zei Jin... Natuurlijk doet hij dat omdat ik het ook gedaan hebt bij Y/n... "Jin... ik smeek het je... Zeg het... anders kan ik niet slapen..." zei ik tegen hem.. Ik hoorde hem zuchten. "Ze zit in de situatie van... Leven... of... Dood..." 

Toen ik dat hoorde brak mijn hart in stukjes... Ik hing snel op... "AARHRHHHHHA!!!!!" Waarom moet het haar zijn?! Waarom?! "Jungkook?! Gaat het nog goed lieverd?!" hoorde ik mijn moeder vragen... Ik pakte een vaas in mijn kamer en sloeg het tegen de muur... "JUNGKOOK!" schreeuwde mijn moeder weer... Ik ging langzaam naar beneden vallen via de muur... Mijn moeder opende snel mijn slaapkamer deur en zag me op de grond zitten. Ze liep heel snel mijn kant op. 

"Wat is er aan de hand lieverd?!" vroeg ze bezorgd. Ze pakte mijn hand vast en zag bloed lopen... "Y/n... Ze heeft me nu nodig..." zei ik tegen mijn moeder. Ze knikte naar mij... Ze stond op en liep naar mijn kast... Ze pakte mijn koffer en deed wat kleding er in... "Jij... gaat nu naar Korea... Ook al weet ik helemaal niet wat er is... Maar ik weet zeker... dat je nu moet gaan..." zei mijn moeder... Ik knikte naar haar en zij ging verder inpakken voor mij. 

~~~~~

Precies de volgende dag kwam ik in Korea aan. Ik pakte snel de taxi naar mijn huis en ging ondertussen Jin bellen. "Hey, met Jungkook... Waar ben je nu?" vroeg ik aan hem. "Ik ben bij het ziekenhuis... Waar ben jij?" vroeg hij terug aan mij. "Ik ben nu onderweg naar mijn huis... En dan kom ik meteen naar je toe..." zei ik weer terug als antwoord... Jin vond het prima en hing op... Wanneer ik thuis ben dropte ik mijn koffer in mijn kamer en ging snel omkleden en iets anders aan doen. 

Als ik klaar ben ga ik meteen naar het ziekenhuis... Tijdens dat ik onderweg ben... hoorde ik opeens mijn telefoon afgaan. "Hallo?" vroeg ik aan degene. "Ik ben het... Jae..." zei hij tegen mij... Die heb ik lang ook niet gesproken eigenlijk... "Wat is er?" vroeg ik aan hem. "Ik weet dat je terug bent... En ik moet je wat vertellen... Ik ben gestopt met haar stalken... Ze loopt geen gevaar... dus..." Ik hing meteen op... Ik dacht echt dat ik hem kon vertrouwen! En nu gaat ze ook misschien dood! UGH! 

Ik sprong snel uit de taxi wanneer ik bij het ziekenhuis ben... Ik rende snel naar binnen en probeerde Jin te bellen... Maar hij nam niet op... "Kom op!" schreeuwde ik... Ik had geen geduld meer en ging maar naar de balie toe... "Hallo... Ik zoek naar de patient genaamd Min Y/n..." zei ik tegen de zuster voor mij. Ze ging kijken op haar computer waar de ligt. "Ze zit bij de B afdeling en dan kamer nummer 145..." zei ze.. Ik boog naar haar en rende meteen weer ergens heen waar ik een grote B zag. 

Ik stapte de lift in en ging naar de tweede verdieping van het gebouw... Ik keek om me heen waar ik heen moest gaan... "145... die kant op..." Ik rende naar recht en zag opeens Jung-sik daar staan... "Jungkook..." zei hij tegen mij... Ik liep naar hem toe... "Waar is ze?" vroeg ik aan hem en hij wees naar de deur toe... Ik durfde nog niet naar binnen te gaan... "Wat is er gebeurt met haar?" vroeg ik aan hem... Jin kwam uit de kamer... en zag mij meteen staan. "Jungkook..." zei hij tegen mij... 

Ik keek hem ook aan en hij was blij... maar ook weer niet... "Wat is er gebeurt met haar?" vroeg ik aan hem... Hij ging op een stoel zitten... Dus deed ik dat ook... "Ze kreeg een harde klap van een vrachtwagen... Ik zag haar met Jae praten in de park... 3 dagen geleden... Ik hoorde ze niet praten... maar ik zag wel dat ze ging huilen... Ik ging haar achter volgen... maar opeens belde Taeyang mij... dus nam ik op... en daarna hoorde ik een harde klap... toen... ik zag dat het Y/n was... wist ik niet wat ik moest doen... Dus rende ik naar haar toe... en ze zei voor het laast nog... 'Zeg niks... tegen Iedereen...' Dus heb ik ook niks verteld!..." 

Jin moest huilen... Hij zag die klap... en hij hoorde die klap... Het was niet zijn schuld... Het was ook niet Jae's schuld... Maar die van mij... Als ik niet weg was geweest... Was ze nog aan het lachen... en had ze geen pijn... Maar nu... Heeft ze pijn... door mij... Ik stond op en liep naar de deur toe... Ik deed de deur open en zag haar daar liggen... Ik ging naast haar zitten op een stoel... 

"Y/n-ah... Ik ben terug... Ik ben terug voor jou... Ik heb jou ook heel erg gemist... Het spijt me dat ik niks zei dat ik naar Amerika ging... Ik wou niet dat je mij ging missen... Maar mijn missie was niet echt voltooit... Je mist me nog steeds... Met mijn vader gaat het nu goed... En met mijn moeder ook natuurlijk... Je zag haar al... Ik lach ook elke dag wanneer ik onze foto bekijk... Je lach was zo prachtig... Ik heb geen vriendin in Amerika... Ik heb alleen een vriendin gevonden hier in Korea... Alleen... Ze heeft heel veel pijn... Net als jij... grappig toch? Word alsjeblieft wakker Y/n..." 

Zei ik tegen haar... Een traan druppel viel op haar hand... Mijn tranen wouden niet stoppen... Ik laat je nooit meer alleen hier Y/n... 

"Ik ga je nooit meer verlaten... Jeon...    Y/n..."