Such a Good boy S2 {DUTCH FF J.J.K.}✓

Chapter 34

Okay omdat ik Maandag de hele dag mijn examen ga oefenen upload ik het maar nu... Morgen ben ik ook nog bezig met alles... en ja ik moet het wel halen... Ik weet niet of er volgende weer nieuwe Chapters komen... want zelf heb ik niks meer in mijn hoofd en heb ik ook andere dingen in mijn hoofd... en ja... ik heb dan ook mijn examen... Als ik niet upload... het spijt me heel erg... Maar dan ben ik met andere dingen bezig die iets belangrijker zijn dan dit... Nou... Nu even genieten dan maar van deze chapter. veel plezier

Yoongi POV

Na 2,5 uur kwam Jung-sik uit de operatie kamer. Ik rende naar hem toe. "En? Hoe is het gegaan?!" vroeg ik heel bezorgd. Jung-sik zag er niet goed uit... Hij ging zitten... "Het ging eerst niet goed... Ze had heel veel bloedverlies... en dus had ik versterking nodig... Ik probeerde zoveel mogelijk haar te helpen... Maar kon het niet alleen... Haar organen waren ook beschadigd... maar dat heb ik weer goed gemaakt... Dus het is gelukt. En Jungkook was er allang uit... Hij is vast al in zijn kamer... En mijn collega gaat Y/n zo meteen ook daar heen brengen." zei Jung-sik heel vermoeiend. 

Ik gaf hem een knuffel. "Thanks Jung-sik... Je hebt haar weer gered... Echt waar... dankjewel..." zei ik tegen hem. Ik brak de knuffel weer en Jung-sik liep weg. Wij liepen snel naar de kamer toe van Jungkook. "Jullie zijn er eindelijk..." zei Namjoon tegen ons allemaal. Ik gaf hem een had en lachte naar hem. "Hoe is het?" vroeg Ha-eun aan mij. "Het gaat super nu... Ze komt zo meteen hier heen... En hoe gaat het met hem en zijn moeder?" vroeg ik aan hun. "Zijn moeder moet nog liggen van de dokter... Ze weet wel dat hij in deze kamer ligt... En ik denk dat het beter gaat met hem... dan met Y/n..." zei Hoseok. Ik knikte naar hem en liep naar Jungkook toe. 

Ik keek hem heel even aan en hij deed opeens zijn ogen open. "Jungkook... Je bent weer wakker..." vroeg ik aan het. "Waar ben ik?" vroeg hij weer aan ons. We moesten met z'n alle lachen van zijn reactie. "Je bent in het ziekenhuis..." zei Jin tegen hem. Jungkook keek geschrokken naar Jin. "Waar is Y/n?!" vroeg hij bezorgd aan mij. Ik glimlachte naar hem. "Het komt goed met haar... Ze komt zo naast je liggen..." zei ik tegen hem. Hij was opgelucht. Ik ging naast hem zitten op een stoel. "Jungkook... Wat is er gebeurd?" vroeg ik aan hem. Hij keek mij aan en de andere. 

"We waren dus onderweg naar die ene bedrijf van Seungri. Maar die chauffeur... Hij werkt zelf ook voor hem... Y/n greep hem bij zijn nek en ging vragen stellen... en even later ging hij uit de auto springen... Wij wouden dat ook doen... Maar de deuren waren op slot... en ook waar hij sprong... Er was geen rem... En Y/n zat dus te stressen voor in met de stuur... want ja... ze heeft geen rijbewijs en ze ging sturen... Ik ging naast haar zitten... en we dachten wat we dood zouden gaan... Het laatste wat ze zei tegen mij was... Jungkook... Ik hou van je... en zal ook blijven van je houden!" zei hij tegen ons... 

Er kwam een traan op zijn wang vallen. "Ze heeft gezegd... dat ze van mij hield... en dat ze dat ook blijft doen..." zei hij huilend. Ik knikte naar hem en gaf hem een schouder klopje. "Het komt hopelijk goed..." zei ik terug. "Je moeder is hier ook... maar in een andere kamer... Ze was in shock... van wat er is gebeurt met jou..." zei Taeyang nog tegen Jungkook. Hij knikte zachtjes. Er werd op de deur geklopt... De dokter kwam met Y/n aan gereden... Ze zag er niet goed uit... Ze had nog steeds een kapje voor het ademhalen... "Het kan zijn dat ze echt na een week wakker word... Ze heeft een harde klap gekregen op haar hoofd... En we gingen haar net scannen... Maar haar hersenen zijn nu niet aan het werk..." zei de Dokter en liep weer weg. 

Ik rende meteen weer naar haar toe en hield haar hand vast. "Y/n-ah... Je bent okay toch?" vroeg ik aan haar en kuste haar hand. Jungkook was ook de hele tijd naar haar aan het kijken. Iky en Jae durfde niet naar haar te kijken. Jennie liep naar mij toe en aaide haar voorhoofd. Jimin en Taehyung gingen aan de andere kant staan van Y/n.

"Mianhae... (Sorry/미안해) het was allemaal mijn schuld..." Zei Jungkook opeens. Iedereen keek hem aan. Ik schudde mijn hoofd. "Het is niet jou schuld... Het is Seungri's zijn schuld... We moeten echt een einde van maken..." Zei ik tegen hun allemaal... Jungkook begin te huilen... "Het spijt me... Ik kon je niet beschermen Y/n... Mianhae..." Zei hij nog een keer. Jin gaf hem snel een knuffel... "Jungkook... het is niet jouw schuld..." zei hij. 

Na een paar uur was iedereen weg behalve ik... Ik mocht hier wel blijven omdat ik een familie lid ben van Y/n. Jungkook was nog steeds niet aan het slapen... "Hyung... Moet jij niet gaan slapen?" vroeg Jungkook aan mij. Ik moest lachen. "En wat dacht je van je zelf? Moet jij niet slapen? Jij bent een zieke hier..." zei ik terug. Jungkook begon te lachen en ging recht op zitten... "Hyung... Ik ben blij dat ze naast me ligt..." zei hij. Ik knikte naar hem en gaf Y/n's hand een kus. "Ik hoop dat ze zo snel mogelijk wakker word..." zei ik tegen Jungkook. Hij knikte terug. 

Ik moest lachen en liep naar de bank toe. "Laten we gaan slapen... en wachten tot dat ze wakker word..." zei ik tegen Jungkook. Hij knikte. Ik ging rustig op de bank liggen.... en probeerde te gaan slapen. 

~~~~~

De volgende dag werd ik wakker... En Jungkook ging me wakker maken... "Hyung! Kom hier heen!" schreeuwde hij naar mij. Hij wees naar Y/n's hand... Het bewoog voor heel even... "Ze beweegt..." zei Jungkook tegen mij. Ik glimlachte en pakte weer haar hand vast. "Y/n... word wakker zusje van me... alsjeblieft..." zei ik tegen haar... Haar mond bewoog opeens en Jungkook en ik keken geschrokken naar elkaar. Haar ogen gingen langzaam open en ze keek naar het plafond. "Ah..." zei ze zachtjes. Ik ging snel op de knopdrukken van de dokter. "Y/n! Je bent weer wakker?!" vroeg ik aan haar. Ze keek me aan en deed haar kap af. "Waar ben ik?" vroeg ze aan ons beide... Ik keek Jungkook aan. "Je bent in het ziekenhuis... Je was aangereden..." zei Jungkook tegen haar. "Ja, Ik ben niet dom ofzo... Ik weet dat we aangereden waren... waarom ben ik hier nog?" vroeg ze aan ons weer. 

"Zo... Je bent weer terug... goeie droom gehad?"