Such a Good boy S2 {DUTCH FF J.J.K.}✓

Chapter 38

Deze Chapter is best wel saai... tenminste dat vind ik... Nou ja ik was aan het struggelen met deze Chapter... Dus ik hoop dat jullie het nog leuk vinden :)

Y/n POV

"Laat mij hier niet alleen..." zei Jungkook in mijn oor. Ik duwde zachtjes zijn armen weg van mij en liep snel naar binnen. Yoongi keek me aan en wou weten wat er was... Maar ik zei helemaal niks. Ik ging snel naar mijn kamer. Yoongi klopte op de deur... en ik ging het niet openen voor hem. "Y/n... doe de deur open... ik weet dat het weer tussen jou en Jungkook is... laten we er over gaan praten..." hoorde ik hem zeggen. Ik liep maar de deur en ging het openen. Hij liep mijn kamer in en ging ook op mijn bed zitten.

"Je denkt nog steeds aan dat gebeuren van Seungri... Of niet?" Vroeg Yoongi aan mij. Ik begon te huilen en knikte heel snel ja. "Y/n... Hij weet alles al... Hij weet wat Seungri heeft gedaan met jou... Jungkook gaat zichzelf ook niet vergeven dat hij dat deed bij jou.... Hij probeert je te helpen Y/n... Hij wilt gewoon dat jij gelukkig bent... En dat ben je alleen met hem..." Zei Yoongi heel pijnlijk tegen mij.

Maar ik weet dat hij eigenlijk echt gelijk heeft... Jungkook weet al alles... Waarom probeer ik dan weg te blijven van hem? Is het omdat ik zelf weet dat ik niet genoeg ben voor hem? Is het omdat hij te goed is voor mij... En eigenlijk een veel betere meisje verdient dan mij? "Yoongi... Ik weet niet wat er is met mij..." Zei ik tegen hem en gelukkig snapt hij mij ook... Hij gaf mij een knuffel.

"Probeer het goed te maken tussen jou en Jungkook... Je zag er vroeger vrolijker uit dan nu..." Zei Yoongi om mij te gaan plagen. Ik sloeg hem zacht en lachte weer. "Ik heb die lach echt heel erg gemist." Zei hij weer en ik gaf hem een kus op zijn wang. "Je bent een hele goeie broer Yoongi..." Zei ik tegen hem en knuffelde hem dodelijk.

__________________________________

*MAAND LATER*

"Hey Y/n! Kom eens hier!!!! Snel!" Schreeuwde Jae naar mij. Ik rolde met mijn ogen maar rende naar hem toe. We keken allebei naar een papiertje... Iky stond achter ons en keek ook naar het papiertje. "Betekend dit... Dat we allemaal..." Zei ik heel zachtjes... En Jae was aan knikken. "Dat we allemaal examen hebben over 2 weken!!!!" Schreeuwde Jae in onze oren. Ik sloeg hem heel hard. "Niet zo schreeuwen!!" Schreeuwde ik terug. Ik was weer aan het staren naar het papiertje... Waarom nu al? Maar dan zijn we wel weer van deze school af... Dacht ik bij mij zelf...

"Jij hebt er geen zin in zie ik." Hoorde ik een bekende stem zeggen. Ik draaide me om en zag Eun Woo staan. Ik rolde met mijn ogen en wou weg lopen maar hij hield mij tegen. "Ik kan je bijles geven... Als je wilt?" Vroeg hij. Ik keek hem walgelijk aan en liep gewoon weer verder. Samen met Jae en Iky gingen we naar het lokaal. Iedereen was bezig met leren... Dit was weer de eerste keer dat ik kinderen zie leren... Meestal zeggen ze boeit me niet en laat het gaan... Zelfs Hoseok en Jungkook zijn aan het leren...

Oh... Over Jungkook gesproken... We hebben na een maand niet met elkaar gesproken... Het was echt heel erg stil... En ik miste gewoon iemand in mijn leven... En natuurlijk was hij het... Mijn telefoon ging opeens af en ik keek wie het was... Het was Taeyang... Ik nam op. "Hallo?" vroeg ik en hij antwoorde. "Hey Y/n... Na school moet je even naar je werk gaan want we kunnen wel hulp gebruiken..." zei hij. Ik moest lachen. "Ja is goed... Ik kom dan..." zei ik en hing op. "Hey Y/n! Je moet dit zien!" schreeuwde een jongen naar mij. Ik stond op en liep achter hem aan. 

"Kijk!" zei hij en ik keek naar het tv die daar hing... "Lee Seungri zit nu in de gevangenis samen met Kim Hyuna en Min Angel. Dit zijn nog de beelden voor dat Seungri de gevangenis in ging..." zei iemand van de televisie. Meerdere mensen gingen kijken... "Min Y/n... Als je dit ziet... of dit hoort... Ooit kom ik weer terug! Ik meen het!" Zei hij maar ik liep maar snel weg van die beeldscherm. Iedereen keek me ook aan... ik ging op mijn plek zitten en ging naar mijn schrift kijken.

Iedereen was aan het roddelen over mijn tweeling zus... Ik weer zelf al dat ze slecht is geworden ja... Maar ik ben niet slecht... Ik ga niemand pijn doen... "Gaat het Y/n?" Vroeg Hoseok aan mij en ging tegen over mij zitten. Ik knikte naar hem en keek maar uit het raam... "Hey! Iedereen bekken dicht! Ik ken Y/n Al jaren lang okay! En zij zou nooit net als haar zus zijn! Ze is gewoon een aardig meisje! Ze helpt mensen! Ze heeft mij gered... Ik kon dood gaan... Maar zij heeft mij gered! Dus nu moeten jullie maar stoppen met stomme dingen roddelen want het is toch niet waar!" Schreeuwde Jungkook door de klas heen.

Iedereen keek klein beetje angstig door hem... Sommige gingen ook weg... Het is weer de eerste keer na een maand dat hij mijn naam hard op zei voor mij... Ik mis hem zo erg... "Laat die andere mensen maar... Ze weten niet hoe je echt bent... Maar wij weten dat natuurlijk wel." Zei Hoseok tegen mij. Ik glimlachte naar hem en knikte. Hij heeft gelijk... Hun weten hoe ik ben... De andere niet... 

Het was het einde van de dag. Jae en Iky gingen eerder naar huis, want ik had ze naar huis gestuurd. Ik was nog op mijn plek... Aan het na denken over alles. Wat ga ik doen? Hoe gaat het in de toekomst? Word ik weer is een keer de oude Y/n? Ik weet het niet... Het lijk gewoon dat ik op Angel nu echt lijk... Ze heeft mij heel vaak geholpen met alles... Ik geloof haar helemaal niet... Ze is sowieso wel goed... en niet slecht... Ik moet echt is een keer langs... Zonder dat iemand het weet natuurlijk. Ik pakte mijn tas en wou naar huis gaan. 

Jungkook stond bij de deur. De hele tijd naar mij te staren... Dit is echt weer de eerste keer dat hij dat doet... "Wat doe je hier nog?" vroeg ik aan hem. Hij tilde zijn schouders op en zei niks terug. Ik keek hem aan maar ging langs hem lopen. Hij hield mijn pols vast. "Ik weet wat je antwoord is... en ik weet dat je het zelfde voelt net als mij Y/n..." zei hij opeens. Ik probeerde te lachen naar hem. Hij wist sowieso dat het nep was... Maar dat maakt niet uit. 

"Als je het al weet... waarom ben je dan nog hier?" vroeg ik aan hem. Hij trok aan mijn pols en knuffelde me heel stevig. Ik was is een kleine shock... Zijn knuffel was heel warm... En ik voelde me prettig er bij... Moet ik het gewoon accepteren? Moet ik hem weer terug hebben in mijn leven?