The Forbidden Love

Chapter 25

•Dhara

Sa pagbukas ng mata ko ay ang mukha ni ate Shannel ang una kong nakita, na hindi na talaga mahahalatang siya ito. Ang gulo ng mukha at ayos niya ngayon.

Namumugto ang mga mata, hindi maayos ang bagsak na buhol, mapupula ang ilong, mata at buong mukha. Namamayat na rin siya at hindi ko na nakayanan kaya ay pinatong ko ang kamay ko sa ulo niya.

Napatingin siya sa'kin kaya ay napatigil ang pag iyak niya. Bigla siya'ng napatayo at kaagad akong linapitan at hinagkan. She's alive. She's safe.

"I-im sorry..." sabi niya lamang at humagulgol na ng sobra sobra, hindi ko alam kung anong iniiyakan niya ng sobra sobra, maayos naman ang kalagayan ko. Pero bakit ganyan siya makapag react?

"Okay lang ate..."  mahina pa ang boses ko, maging ang katawan ko, mahina pa. Ilang araw ba akong walang malay? Pagod na ang utak kong mag isip.

"No... of course it's not okay. Halos isumpa ako ni Hunter sa nalaman niya..." sabi niya kaya napaawang ang labi ko. Si kuya...?

"Where is kuya Shawn...?" Biglang tanong ko kaya ay napatigil na naman siya'ng muli. Ano bang nangyayari? Sa huling pagkakatanda ko ay magkasama pa kami ni kuya Shawn na nasa isang coffee shop at hinihintau si-- oh my ghad!

"Where is he?" Tanong ko dahilan para mapasubsob ang mukha ni ate sa hospital bed na kinahihigaan ko.

"He-he's still on--"

"Dhar?" Narinig ko ang pagtawag ng isang boses mula sa cr kaya ay napatingin ako dito. It was Jasper.

"J-jas..." bulaslas ko at gumuhit kaagad ang malungkot na ngiti sa kanyang labi.

"How are you?" Sabi niya at pumunta sa kabilang side ko. Ngumiti lang ako at tumango.

"Kuya Shawn?" Tanong ko kaya ay natigilan siya at nag iwas ng tingin, napapihit siya kay ate Shannel.

"Haven't you tell her?" Tanong niya kay ate kaya ay nagtataka na ako sa mga reaction nila.

"Nasa'n si kuya?!" Sigaw ko kaya napatingin sila ng sabay sakin. I can't hold it any longer.

"He's on the other room, he's on comatose." Bigla akong nabingi sa narinig ko, pilit kong intindihin lahat ng sinabi ni ate Shannel lero wala talaga akong maintindihan.

Napapikit ako at tangi'ng ang mga binitawan'g salita lamang ni ate Shannel ang naririnig ko. Kinukurot ang puso ko, para akong tinataga ng mga matutulis na bagay, tumulo na ang luha ko kaya ay naramdaman ko kaagad ang bisig ni Jasper na nakapuloput sa'kin.

~

[Shannel Ivy Harris' POV]

Nagising ako dahil sa katok na nagmumula sa pintuan ng hotel na aking tinutuluyan, kahit napakabigat ng katawan ko sa training buong araw kahapon ay pinilit ko ang katawan na tumayo at pagbuksan ng pinto ang tao'ng kumakatok.

"What are you waiting for? Let's go. The flight will be 10:30." Malamig na sabi nito at iniwan ako'ng nakatunganga.

I did everything so that my body, mind and soul will be together again, it's already 7:30 at ang lugar na ito ay malayo layo sa bayan, lalo na sa airport. Nagmadali nalang ako at tinawagan si Elliot.

"Where are you?"

"Lobby. The driver will be here in--" I hung up before he could utter another word. Ever since, we'd never been in good terms. But I don't know why we are together in this works.

I entered the elevator and waited for it to stop at the ground floor, from my position I can clearly see Elliot, handsome but shit.

When I came closer, he then grabbed my things from me tho meron din siyang dinadala, I hate his actions lately. Kahit na bata siya ay nawiwindang ako sa mga ikinikilos niya. Minsan, aakto siya'ng may pakialam siya sa'kin, but most of the time, binabalewala niya lang ako.