•Raven
Nagpatuloy lang ang acquaintance party namin at ang pageant for the mr and miss NVIS of the year. Patapos na ang akwe namin, at alas dose na ng hating gabi, hinigintay nalang namin ang closing remarks ng mga faculty staffs na may higher position bago kami umuwi.
As expected si Duke ang maghahatid sa'kin, we bid our goodbyes to each other at kanya kanya kaming hinatid ng 'date' namin. Nakakapagtaka nga lang kasi kanina bigla nalang nawala si Duke, mga ilang minuto rin at nung makabalik siya ay kasama na niya si kuya Chance.
Habang tinatahak namin ang daan, napatulala lang ako habang nakatingin sa daan, hindi mawala wala sa isipan ko lahat ng mga pangyayari sa araw na ito. Hindi maganda para sa utak ko ang sobrang pag iisip. Yun ang sabi ni mama sa'kin.
Hindi ko alam kung bakit, pero sinunod ko nalang. Minsan nga hindi rin nakakatakas sa pag iisip ko kung bat nakakasama sa'kin ang sobrang pag iisip. Nagdududa tuloy akong baka may sakit ako, dahilan para pinagbabawalan ako ni mama.
"Are... you okay?" Nabalik ako sa huwisyo nung nagsalita si Duke. Napatingin ako sa kanya at marahang tumango.
"Bat ang tahimik mo?" Tanong niya pero nanatili lang akong nakatitig sa kanya.
Ewan, pero merong something sa kanya na nagiging dahilan para mahirapan akong iwasin ang paningin sa kanya, napapasulyap sulyap din siya sa'kin kung minsan at alam kong naiilang siya o nawi-wirdohan na sa'kin.
Nanatili kami sa ganoong posisyon hanggang sa tumigil ang sasakyan at hinarap niya ako, nagtama ang paningin naming dalawa at binaklas niya ang seatbelt niya at bahagyang lumapit sa'kin.
"Damn... why do you kept on looking at me?" Marahan niyang tanong sa'kin, nakikita ko ang kalungkutan sa mga mata niya.
This is it again.
Hindi ko alam, pero palagi kong nakikita sa mga mata ito ni Duke sa tuwing kaming dalawa lang at seryoso ang aming pinag uusapan. Palagi niya akong tinitingnan ng may mga kalungkutan sa mata... na labis kong ipinagtataka.
"What are you doing?" Tanong niyang muli pero nanatili lang akong tahimik.
Meron akong gustong malaman o marinig sa kanya, there's something wrong in my life. Charot.
"Hi-hindi mo ba talaga ako natatandaan?" Tanong niya dahilan para umangat ang sulok ng labi ko.
"What the hell are you talking about?" Sagot ko kaya naman ay napalitan ng seryosong tingin ang mga mata niya na kanina ay malungkot.
"Wala. Forget it." Sabi niya at bumaba. Sinundan ko muna siya ng tingin at nanatili ako ng saglit sa loob ng kotse, nagbabakasakaling babalik naman kaagad siya pero nakalipas na ang ilang minuto at hindi parin siya nakakabalik.
Sinundan ko siya sa labas at doon ko lang napansin ang lugar kung saan kami napatigil. Parang malayo ito sa mataong lugar, maliwanag naman pero may part din na madilim na. Siguro ito yung lugar na mga inabandona na.
Hinanap ng paningin ko si Duke at nakita ko siyang nakaupo sa isang sanga ng puno at nakasandal sa puno. May ilaw sa taas ng puno kaya nakita kong nakatingala siya habang nakapikit.
Lumapit ako sa kanya dahilan para mapatingin siya sa'kin, konting oras lang ang isinaglit ng mata niya sa'kin at tumingin sa mailaw na parte ng lugar.
"Just give me 5 minutes, iuuwi na kita sa inyo." Sabi niya, ewan pero nakaramdam ako ng konting sakit sa dibdib ko, ang cold ng pagkakasabi niya sa'kin na para bang hindi niya ako kilala.
"Ayos ka lang ba?" Tanong ko at pumwesto sa harap niya na ikinagulat niya.
"What the heck Raven?! Tumayo ka nga d'yan, madudumihan yung--"
YOU ARE READING
The Forbidden Love
Random"The biggest battle is between what you know and what you feel. While the worst part on giving up is, you have to even if you don't want to. And there's a big difference between giving up and you know you have done enough." "Tinatanong niyo kung bak...
