Από Την Πρώτη Ματιά

κεφάλαιο 5

Επόμενο πρωί

Ξυπνάω από έναν σπαστικό ήχο. Το ξυπνητήρι μου. Το κλείνω και χουζουρεύω για λίγο. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ήδη ακουω την φωνή της μάνας μου : " Άλεξ σήκω παιδί μου, κοιμάσαι όλη την ημέρα σαν το βόδι" , να σαι καλά ρε μάνα. "Γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ σαν άνθρωπος για μια μέρα;" γκρινιαξα από μέσα μου.

Σηκώθηκα από το βολικό μου κρεβάτι, έπιασα τα μαλλιά μου έναν πρόχειρο κότσο, έβαλα μια βερμούδα και ένα κοντομανικο μπλουζάκι και κατέβηκα κάτω για να φάω πρωινό.

Μπήκα στην κουζίνα και είδα τον μπαμπά να διαβάζει κλασικα μια εφημερίδα, την Έλλη να παίζει κάτι στο κινητό της και την μαμά να μαγειρεύει μεσημεριανό.

Μαμά: Μπα, σηκωθηκαμε; είπε και γέλασε.

Άλεξ: Καλημέρα και σε εσενα μαμά, απάντησα ειρωνικά.

Αφού είπα καλημέρα σε όλη την οικογένεια έκατσα στο τραπέζι για να απολαύσω το πρωινό μου. Όταν τελείωσα ξαναπήγα στο δωμάτιο μου. Συμμαζεψα το αχουρι που αποκαλώ δωμάτιο και ξαπλωσα στην κρεβαταρα μου. Έβαλα μουσική προσπαθώντας να χαλαρώσω. Σκεφτόμουν τι θα κανω μετά, γιατί συνηθίζω βαριέμαι εύκολα.

Πήρα τηλέφωνο την Μαριάννα για να την ρωτήσω τι ώρα θα βγει, αλλά δεν το σήκωσε. Παραξενευτηκα, "μάλλον θα κάνει κάποια δουλειά" σκέφτηκα.
Παρόλα αυτα, ύστερα από 2-3 ωρίτσες άρχισα να ετοιμάζομαι για να βγω έξω. Η Μαριάννα μέχρι εκείνη την στιγμή δεν με είχε πάρει τηλέφωνο, κάτι που με ανησύχησε λίγο αλλά προτίμησα να μην δώσω πολύ σημασία. Αφού ντυθηκα και χτενιστηκα , πήρα τον δρόμο μου για το γνωστό στέκι. Πήγα μέσα και το πρώτο πρόσωπο που αντίκρισα ήταν ο Στεφανος. (Μια μικρή παρενθεσουλα εδώ, ο Στέφανος είναι ο κολλητός μου εδώ και 3 χρόνια...και συνεχιζουμε).

Άλεξ: Που χάθηκες ρε βλακακο;

Στέφανος: Ωπ, που σε ρε μικρό; Πως και από τα μέρη μας; είπε και με εχωσε στην αγκαλιά του.

Άλεξ: Μικρό; έκανα πως πειράχτηκα.

Στέφανος: Δεν σου αρέσει; Μπουρμπουλιθρα τότε, είπε και γέλασε.

Άλεξ: Σοβαρά τωρα; Μπουρμπουλιθρα; Κάτι καλύτερο δεν μπορούσες να βρεις;

Στέφανος: Μπααα , άλλωστε σου παει το μπουρμπουλιθρα, είπε χαμογελαστα.

Άλεξ: Ότι πεις Στέφανε, τον ειρωνευτικα.
Μήπως πέρασε από εδώ η Μαριάννα; Γιατί την πήρα τηλέφωνο και δεν το σήκωσε και πίστευα ότι θα ήταν εδώ , τον ρώτησα.