Από Την Πρώτη Ματιά

κεφάλαιο 11

Άλεξ POV
Βλακεία, βλακεία, βλακεία. Δεν έπρεπε να την φιλήσω, δεν έπρεπε να μάθει ότι μου αρέσει, δεν πρέπει καν να μου αρέσει....πφ...σκεφτόμουν καθώς έκοβα βόλτες στο δωμάτιο μου. Κουράστηκα κάποια στιγμή και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου αγανακτισμενη. Δεν μπορεί να γίνει αυτό...γιατί την σκέφτομαι συνέχεια; Γιατί δεν βγαίνει από το μυαλό μου; Γιατί είναι λάθος να είμαι μαζί της, ενώ νιώθω ότι είναι σωστό; Γιατί πρέπει να βασανίζομαι; Αχ ...

Δεν έκανα τίποτα μετά το σχολείο. Δεν βγήκα από το σπίτι, δεν έφαγα. Τίποτα, απολύτως τιποτα.

Όλη την ημέρα είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και σκεφτομαι. Σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω. Να ακολουθήσω την καρδιά μου, να παραβώ και να αμφισβητήσω ότι είχα μάθει τόσα χρόνια ή να κάνω ότι μου λένε οι άλλοι ότι είναι σωστό; Είμαι τόσο μπερδεμένη...

Μαριάννας POV

Είμαι χαρούμενη... αλλά και στεναχωρημένη. Χαρούμενη από την μία γιατι με φίλησε η Άλεξ και στενοχωρημένη από την άλλη, γιατί μπορεί να μην μου ξαναμιλήσει μετά από αυτό που έγινε. Στο μυαλό μου να παίζει η ίδια σκηνή ξανά και ξανά. Τα μαλακά και υγρά χείλη της πάνω στα δικά μου...το άγγιγμα της να με κάνει να ανατριχιαζω...την θέλω ρε γαμωτο. Γιατί δεν μπορούν τα πράγματα να είναι απλά; Αφού μου αρέσει και της αρέσω, γιατί να μην είμαστε μαζί; Δεν είναι λάθος, με τίποτα δεν είναι λάθος. Την θέλω δική μου και μόνο δική μου. Ας ελπίσουμε ότι αύριο θα μου μιλήσει στο σχολείο και δεν θα με αποφεύγει πάλι...

Επόμενο πρωί

Άλεξ POV

Σήμερα θα δω και πάλι την Μαριάννα. Όσο και αν θέλω να την αποφύγω, δεν μπορώ. Δεν θέλω. Αντιθέτως θα ήθελα να περνάω όλη την ημέρα μου μαζί της. Το χθεσινό συμβάν δεν έχει φύγει στιγμή από το μυαλό μου και εκνευριζομαι. Πώς να την ξεχάσω μετά από αυτό; Πώς να της αντισταθώ κάθε φορά που την βλέπω; Το κουδούνι με έβγαλε από τις σκέψεις μου και αφού κάναμε την κλασική πρωινή προσευχή, πήγαμε στις τάξεις μας. Φυσικά και άργησα να μπω γιατί έκατσα έξω να μιλήσω με μια φίλη μου.

Μαριάννας POV
Πήγα νωρίς στην τάξη και περίμενα με ανυπομονησία την στιγμή που θα κάνει την είσοδο της στην τάξη. Κοιτούσα την πόρτα περιμένοντας και ξαφνικά εμφανίστηκε. Αχ... έχει αυτά τα υπέροχα γαλάζιο-πράσινα μάτια, που ταιριάζουν υπέροχα με τα μαύρα μακρυά της μαλλιά και έχει ένα σώμα....σκέτη κόλαση. Φορούσε κλασικά ένα καπέλο στον κεφάλι, ανάποδα φυσικά, μια μαύρη βερμούδα και μια άσπρη αμάνικη μπλούζα, που αναδεικνύει το γυμνασμενο της σώμα.