მემკვდრეები (დასრულებული)

2 თავი

- ეს არ შეიძლება სიმართლე იყოს- ერთსა და იმავეს იმეორებდა ჯინი და შეშლილივით სცემდა ოთახში ბოლთას.

- საკმარისია ჯინ! - შესძახა თეჰიონმა და გაფითრებული ჩაეშვა სავარძელში - ფაქტია ამ პატარა ეშმაკმა ყველა საშინლად გაგვაცურა, ჯანდაბა, ეს როგორ უნდა მომხდარიყო? იქნებ სხვაა? იქნებ უბრალოდ ჯისუს სახელი მიითვისა, შეუძლებელია ის მახინჯი არსება ასეთ მზეთუნახავად ვერ იქცეოდა - უფრო თავისთვის ბურტყუნებდა ტაე და უცნაური ღიმილით სახეზე ერთ წერტილს მიშტერებოდა. - ჯინ, ვგონებ შენი დავალების შესრულება ნამდვილად გამიმარტივდება.

- შენ რა სულელი ხარ? მითხარი კიმ თეჰიონ სულ დაკარგე ხო ჭკუა? - უყვირა ჯინმა, - მასთან არაფერი გამოგივა, მისი თვალები, მან ყველაფერი იცის, იცის გეუბნები რომ ასეა. რამე სხვა უნდა მოვიფიქროთ, ამას ვერც წარმოვიდგენდი.

- შენ ახლა შეურაცხყოფა მომაყენე ჩემო ძმაო, - ამაყად ჩაილაპარაკა ტაემ,- მე მას თავს შევაყვარებ აი ნახავ, თუმცა უნდა ვაღიარო რომ ეს ათასჯერ უფრო სასიამოვნო იქნება. - თეჰიონი სავარელში გადაწვა და მომხდარის გახსენება დაიწყო, - მაინც რა ლამაზია, როგორი დახვეწილი, არის მასში რაღაც ისეთი რაც სიგიჟემდე მანდომებს მის თავს, ისეთი საყვარელია და ამავდროულად ყინულივით ცივი, მშვიდი. აიშ თეჰიონ რაზე ფიქრობ, ისე არ ქნა რომ თავად შეგიყვარდეს. რა სისულელეა მე? ვინმე შემიყვარდეს, და მით უფრო ის მახინჯი იხვის ჭუკი, თან ერთი ნახვით? გამორიცხულია, უბრალოდ მინდა ჩემი გავიტანო ეგაა და ეგ. - თავი დაიწყნარა და ოთახი დატოვა ჯინთან ერთად.

....................

- აბა როგორ ხარ?- ჰკითხა ჯენიმ ჯისუს რომელმაც ის იყო სასურველი ოთახი ამოირჩია და მოწყვეტით დაეცა საწოლზე.

- რა გითხრა ჯენი, მათთან ყველაფერი იმაზე მარტივი იქნება ვიდრე ვფიქრობდი. უბრალოდ ნახე რა სახეები ჰქონდათ? თითქოს მოჩვენება დაინახეს, განსაკუთრებით ჯინს. ათასმა ფერმა გადაკრა. დაგენაძლევები ახლა ზის და გამწარებული ფიქრობს რა მომიხერხოს. ჰაჰაჰაჰააა, მე ისინი საერთოდ არ მადარდებს, უკვე გავშიფრე და ვიცი რას უნდა მოველოდე მათგან, მაგრამ ჩემი მშობლების მკვლელი, აი რა მანერვიულებს. ის ბევრად უფრო საშიშია და ზუსტად ვიცი რომ მოქმედებას მალე დაიწყებს.- ამოიოხრა ჯისუმ.