KARANLIĞIN SESSİZ İNTİKAMI (TAMAMLANDI)

3. Bölüm ♥

~~~~~~~~~~

Bulutların bile ağladığı o vakitte :
Yağmurun altında kucağında küçük kızıyla yerde oturan genç kadının yanına sürüldü arabalar.

Yaşlı adam hızla arabadan inip kızı ve kucağındaki torununun yanına gitti. Kızına bir şeyler sordu ama cevabını alamadı. Kucağındaki torununu almaya çalıştı ama bir annenin yürek dağlayan sesi ellerine kilit vurmuştu.

"Dokunma ! Dokunmayın yavruma , kimse dokunmasın ona ! " dedi Lavina kucağındaki kızını daha fazla sarmaladı.

Anne yüreği kızını bırakmasına el vermiyordu. Sağlıklı düşünme yetisini kaybedeli dakikalar oluyordu.

Yaşlı adam zar zor ikna ettiği kızının kucağından küçük çocuğu almıştı. Adamları işaret verip eve gönderdi.

Lavina adamların eve gittiğini görünce bağırarak
"En ufak bir şeye dokunan olursa onu öldürürüm ! " dedi.

Sarsak adımlarla onu bekleyen arabaya yürüdü. Soğuktan titreyen bedenini , sıcak arabanın içine bıraktı.

~~~~~~~

Bir kadın sevgisinde nasıl kavrulurdu ?

Lavina bunun gözler önüne serilmiş haliydi. Aradan bir gün geçmiş , Lavina sevdiğinin cesedini toplamak için gelmişti. Ona kimsenin dokunmasına izin vermemişti.

Tek tek bütün parçalarını getirdiği tabutun içine dizdi. Buradan bir otopsi uzmanına götürülecek ve her parçası dikilecekti.

Sevdiği adamın kanlı başını aldı ellerine Lavina. Öyle bir ateşe almışlardı ki onu. Ömrü boyunca yanmaya mahkum kılınmıştı.

Gözleri açıktı. Lavina ya aşkla bakan gözleri.

Lavina zorla yutkundu. Elini gözlerine koyup kapattı. Başını da tabuta koydu.

Ellerini hep yaptığı gibi kocasının yanağına koydu ve yavaşça okşadı.

"Sana yemin ederim sevgilim: Bize bunları yaşatanlardan intikamımızı alacağım. Kalplerini bedenlerinden söküp alacağım. Sana yemin ederim ! " dedi.

Eğildi ve kocasının kanlı dudaklarını öptü. Dudaklarına bulaşan kan yemininin mührüydü.

Tabutun kapağını kapattı. Kanlı ellerine baktı bir süre. Sevdiği adamın kanına.

Başını odanın içinde gezdirirken, saksının içindeki İpar çiçeğini gördü. Saksının yanına gidip, kucağına aldı. Masanın üstünde duran aile fotoğrafını gezindi gözleri. Onu burada bırakmak istemeyip çerçeveyi de aldı. Son kez odasına veda etmek için baktığında kızının bebeğini gördü. Uğruna onca acı çektiği bebeği...

Kızı bu bebeği ona emanet etmişti. Kanlı parmaklarıyla onuda aldı ve odadan çıktı.

Merdivenlerin sonunda onu bekleyen adamlarına baktı.
Zorla konuşarak
"Dikkatli taşıyın ! Parçalar dağılmasın... " dedi genç kadın. Son kelimelerinde sesi kısık çıkmıştı.

Genç kadın : Yuvasını , geçmişini , mutluluğunu ve her şeyini geride acı bir sonla bıraktı.

~~~~~~

Dakikalar devrile devrile saatleri , saatler devrile devrile günleri geride bırakmıştı. Lakin her saniye harlanan bir ateşin içine atılmış gibiydi Lavina.
Onun için saniyeler bile geçmiyordu. Akrep ve yelkovan görevlerinden azledilmiş gibi zaman akmayı bırakmıştı sanki.

Kızının çığlıkları koca evde yankılanıyordu. Lavina çaresizce ellerini kulaklarına kapamış kızının sesini duymamaya çalışıyordu. Feryatlar kor olup yüreğini yakıyordu. Daha fazla dayanamıyordu. Elinden bir şey gelmemesi onu çıldırtıyordu.