KARANLIĞIN SESSİZ İNTİKAMI (TAMAMLANDI)

6. Bölüm ♥

Merhaba. Bugün benim doğum günüm ve sizden bir hediye istiyorum.

Kapının önüne hayvanlar için yemek veya su. Bir Gül veya fidan dikimi yada bir çocuğu mutlu etmek. Hangisi olursa artık.

LÜTFEN BU HEDİYEYİ BANA VERİN.
Şimdiden teşekkürler.

Bu hediyeyi, bölümü ne zaman okuyorsanız o zaman da verebilirsiniz ☺

~~~~~~~~~~

Kanınızın damarlarınızın içinde kaynadığını hissettiniz mi hiç ?

Gece şuan öyle hissediyordu. Kanı damarlarında fokurduyor, buna sebep olan ateşse biran azalmayan öfkesi oluyordu.

Elindeki dosyayı hızla yere fırlattı Gece. Gözleri : Yırtıcı bir Aslanı andırıyordu.

Biraz sonrada içerideki kurbanını parçalayacaktı.

Kapının önünde bekleyen adamlar Gecenin hiddetinden , gözlerindeki ölümü fısıldayan zebanileri görmüştü.

Hızla deponun kapısına yürüyüp , gürültülü bir şekilde açtı. Dinmek yerine, habire artan öfkesiyle kurbanının üstüne doğru yürüdü. Yerde üstünden dumanlar yükselen kaynar su dolu kovayı iki eliyle tutup , sandalyede baygın oturan adamın başından aşağı döktü.

Adam çığlıklar atarak ayılırken , Gece bu çığlıklardan haz alamayacak kadar öfkeliydi. Bugün bu kurbanını sadece intikamı için değil , canını yaktığı bütün kadınlar adına da , işkence ederek öldürecekti.

Gece çığlıklar atan adamın gözlerindeki bezi çıkardı. Orta yaşların sonundaki erkek ona ağlamaklı gözlerle bakıyordu. Canı yanmıştı. Ama o canını yaktığı kadınlar kadar mı yanmıştı ? Önemli olan buydu !

Vedat yaşadığı acıyı birkaç saniyeliğine unuttu. Bunu unutturan ise öfkeden rengi değişen yeşiller olmuştu. Ölümünü fısıldayan derin ve dipsiz yeşiller...

Bu adamlar kolay kolay acı çekmezdi. Çünkü bu adamları yanlarına çekenler, bu adamları dövüyor , günlerce aç bırakarak sınıyordu. Ağzı sıkı insan lazımdı onlara. Kolay kolay konuşmaması ve ölememesi gerekti. Bunun içinde kullandıkları ilaçlar vardı.

Sağlıklı bir insanın kalbinin , günlük kan pompalaması gerekenden daha fazla kan pompalaması içindi bu ilaçlar. Kan kaybından kolayca ölmesinler diye.

Her şey öyle ince öyle zekice planlanmıştı ki. Bu adamların en başına ulaşmak hiç kolay olmayacaktı.

"Şerefsiz herif ! Tanıdın dimi beni ? " dedi Gece. Öfkesi sesinde kol geziyordu.

"Sen ölmüş olmalıydın. Kendi gözlerimle izledim o evden çıkan cesedini. " dedi Vedat.

Evet o evden bir ceset çıkmıştı. Ama bu Lavina'nın değildi.

Genç kadın evi aşağı odalardan başlayarak yakmış , en sonda kendi odasını yakıp , odadaki sığınaktan dışarı çıkmıştı. Karer'in babası Ali Bey bunu öyle ustaca yapmıştı ki, Lavina'nın öldüğünü herkesi inandırmıştı !

"Sizin gibi şerefsizlerin tek tek ellerimde can verdiğini görmeden , bana ölüm yok ! " dedi Gece.

"Bak beni öldürmen kocanı geri getirmeyecek ! " dedi. Bir yandan da ellerinin bağlandığı, sandalyenin kollarından kurtarmaya çalışıyordu.

"Evet getirmeyecek. Ama kocamın intikamını almış bir şekilde gideceğim buradan. Hemde bu sefer sadece kendi intikamım için değil , öldürdüğün bütün masum kadınlar için de alacağım bu intikamı ! " dedi Gece sona doğru , dişlerini daha fazla sıkarak.