20. Bölüm (2. Part ) ♥

139 25 11
                                    

Uyarı - Not : Yemek den önce okumamanızı tavsiye ederim. Psikolojisi kaldırmayanların okumamasını tavsiye ediyorum !

~~~~~~~~~~

Gece bu yola çıkarken verdiği sözleri ve aşık olduğu adamın cesedi başında ettiği yemini kendine tekrar tekrar hatırlattı. Hatırlattı ki çizdiği yanlış ve doğrunun yolundan şaşmasın.

Elleri sandalyeye bağlı, baygın bir şekilde oturan Yavuza baktı. Şimdilik ona bir şey yapmayacaktı. Gözlerini etraftaki kameralarda gezdirdi. Hepsi istediği açılarda duruyordu.

Gözleri tekrar Yavuz'un yüzüne hizalandığında, yavaş yavaş ayıldığını buruşturduğu yüzünden anlıyordu.

Nihayet Yavuz ayıldığında, anlık yaşadığı afallama, başındaki ağrıyı daha keskin bir hale getirmişti.

En son Gecenin ona her şeyi anlatması için bir yere gitmeleri gerektiğini hatırlıyordu. Gerisi zihnindeki puslu pencereler ardındaydı.

Yeni yeni netlik kazanan gözlerini Gecenin yüzünde gezdirdi. Gecenin doğal rengindeki lenssiz gözlerine baktı. Bu rengi sevmediği için lens kullandığını söylemişti Gece. Oysa Yavuz ne çok severdi gözlerinin bu rengini.

Kollarında bir uyuşukluk hissetti sonra. Ellerini çekmeye çalıştı. Ama bir şey ona engel oluyordu.

Yavaş yavaş ayılan zihni kendine geldiğinde, bir sandalyeye bağlı olduğunu anca idrak edebildi.

"Gece," dedi kısık ve pürüzlü sesiyle.
"Neler oluyor ?"

Gece ise oturduğu sandalyesinde bacak bacak üstüne atmış, Yavuza alayla gülümseyen bir yüzle bakıyordu.

Şimdi kameralar karşısında rol yapan bir oyuncu olması gerekiyordu.

"Öğrenmek istediğin gerçekleri, öğrenmeye geldin !"

Yavuzun başı zonkluyordu resmen. İçkiye bu kadar alışık olmayan bedeninin tepki gösterdiğini düşünüyordu.

"Gece ne diyorsun hiçbir şey anlamıyorum ?" Dedi yüzünü buruşturarak.

"Gecenin aslında kim olduğunu öğreneceksin Yavuz. Acı olacak. Ama öğreneceksin !"

Gece diğer bacağının üzerine attığı bacağını indirdi ve dirseklerini dizlerine dayayarak öne doğru eğildi.

Gece artık Yavuzun tanıdığı kadın değil, bir katilin ruhuna sahip olan bir kadındı.

"Kocası özel tim askeri olan bir kadındım. Sarı saçlarım, yeşil gözlerim vardı. Bir de benim küçük bir kopyam olan kızım ! İparım..."

Daha önce Gecenin ağzından duyduğu bu isim, sinir krizi geçirmesine de sebep olan isimdi. Şimdi o isimin Gecenin kızına ait olduğunu anlamak, Yavuzu oldukça sarsan şeylerden sadece biri olmuştu.

Kötü tarafı ise bunun daha başlangıç olmasıydı !

"Kocam vatan hainlerinin elinden çok önemli bir belleği aldı. Tabii bunun peşini bırakmadılar..."

Gece, Karer den her bahsettiğinde sesi titremese de, gözlerinin bebeği titredi. Bunu karşı taraf fark etmezdi bile.

"Eşim bunun fırtına öncesi sessizlik olduğunu biliyordu. Bizi korumak için de bütün önlemleri aldı. Ama uzun bir süre sonra bir gün evimizi bastılar. Eşim bizi sığınağa bırakıp beni ve kızımızı kurtarmak için kendini feda etti. Fakat kızım son anda saklandığımız sığınaktan çıktı..."

KARANLIĞIN SESSİZ İNTİKAMI  (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin