KARANLIĞIN SESSİZ İNTİKAMI (TAMAMLANDI)

18. Bölüm ♥

Uyarı - Not : Yemek den önce okumamanızı tavsiye ederim. Psikolojisi kaldırmayanların okumamasını tavsiye ediyorum !

~~~~~~~~~~

Aile...

Ne kadar fazla anlamı gizlerdi içinde. Ama önemli olan Gece için neydi ailenin anlamı. Acıydı, bol özlemdi, çokça da göz yaşıydı. Çünkü o ailesini çoğu kez kaybetmişti.

Şimdi de eksilen parçaların arasında kalan ailesine de veda etme vakti yaklaşıyordu. Ama herkes, vedalar kötü de olsa güzel ayrılıkları hak ederdi. Hele ki onca zaman kan bağı varmış gibi onu sahiplenen o güzel aile her şeye değerdi.

Yaşlı adam, Lavinanın saçlarını okşarken, kendi kız gibi şefkatliydi Lavinasına. Sadece kolları arasındaki sarı bir kız çocuğu değil de, esmer bir kızdı.

"Günce, Gece Abla öyle biridir ki, benim öz ablam olsa bu kadar sevebilir miydim bilmiyorum. Babam da kendi kızı gibi sever. Çok başkadır o bizim için." Dediğinde Yağız gözleri de doluvermişti.

Gece de bunun farkındaydı. Yavaşça ayağa kalktı ve Yağızın yanına oturdu. Kollarını daha açarken, Yağız hızla ona sarılmıştı.

Anne, abla, kardeş, sırdaş, dost... Yağız, Lavinayı birçok yere koymuştu. Deli gibi özlüyordu onu göremediği zaman. Hele ki ağabeyini ve küçük yiyenini kaybetmek, Lavinaya daha çok bağlanmasını sağlamıştı.

"Kız arkadaşın çok güzelmiş. Kaçırma sakın." Dedi Yağızın kulağına.

Yağız, Gecenin geleceğini duyunca, aşık olduğu kadını da onlarla tanıştırmak istemişti. Anlaşılan Lavina da sevmişti onu.

Lavina depresif havayı bir nebze dağıttığında, yerinden kalkıp Ali Beyin yanına oturmuştu.

"Eee, anlatın bakalım nasıl tanıştınız ?" Dedi olabildiğince sıcak davranmaya çalışıyordu.

Günce hafif balık etli, al yanaklı, tesettürlü bir kadındı. Samimi ve içten konuşmasıyla hanım hanımcık tabirine uyuyordu.

Güncenin yanakları hızla kızarırken, Yağız gülmeye başlamıştı.

"Abla o olay bizim hikayemizin en komik kısmı sanırım. Güncenin de izni olursa anlatayım." Dedi genç kıza bakarak.

Günce, Yağıza ters ters bakınca, Yağız daha fazla gülerek döndü önüne.

"Bir gün nöbetteydim. Acile bir gurup genç geldi. Ama görmen lazım. Erkekler de, kızlar da bir dayak yemiş, sanki savaştan çıkmışlar. Sonra Günce girdi içeri. Onun sadece üstü biraz dağılmıştı. Ben de zannettim ki onları Günce getirdi hastaneye. Meğerse o iri yarı çocukları döven, kızları savaştan çıkmışa benzeten Günceymiş." Dedi ve kahkaha attı. Bununla çok eğlendiği belliydi.

"Erkekler, sokaktan geçerken Günce ve bir arkadaşına laf atıyorlar. Tabii sonra Günce bunlara haddini sözle bildiriyor. Ama olaya erkeklerin kız arkadaşları da katılınca, Günce hepsini savaştan çıkmışa benzetiyor. O arada ben de nasibimi alacaktım az kalsın, orası da ayrı bir hikaye tabii." Dediği anda Güncenin dirseğini yan tarafına yemişti.

"Abartma istersen !" Dedi Günce. Uyarırcasına kaşlarını çalmış, hafif gözlerini kısmıştı.

"Ne yalan mı ? Az kalsın tedavi tepsisiyle dövecektin beni !" Diye karşılık verdi hayret içinde Yağız.

Ali Bey buna gülerken, Lavinanın yüzünde küçük bir tebessüm belirtmişti. Onun da Karer ile ilk tanışmaları olaylı olmuştu. Bir an aklına o gün gelmişti...