KARANLIĞIN SESSİZ İNTİKAMI (TAMAMLANDI)

20. Bölüm (1. Part ) ♥

Uyarı - Not : Yemek den önce okumamanızı tavsiye ederim. Psikolojisi kaldırmayanların okumamasını tavsiye ediyorum !

~~~~~~~~~~

Her aşk bir gün zarar verirmiş ya sevene, ya da sevilene...

Yavuz da o zararı acı bir şekilde görecekti. Zamanı gelmişti.

Gece, Yavuzu arayacaktı ama Yavuz ondan önce davranıp aramıştı. Sesi de oldukça kötü geliyordu. Buluşmak istediğini söylemiş, her zaman gittikleri sahile gelmesini istemişti.

Gecenin planının ilk aşamasını, Yavuz kendi ayaklarıyla ona gelerek tamamlamıştı.

Gece sahil yoluna sürüyordu arabasını. Gece yarısına az bir vakit vardı ve yol şehre göre ıssızdı. İlerde farları yanan, kenara çekilmiş bir araba gördü. Gideceği güzergah için yanından geçmesi gerekiyordu. Umursamazca yanından geçerken, saniyelerle sınırlı bir sürede başını duran arabaya çevirdi. Ve insanın kanını donduran o olayı gördü. Kaza yapmayı düşünmeden hızla aracı kenara çekti ve firene asıldı. Hışımla araçtan indiğinde, kapıyı kapama zahmetinde bulunmadı bile.

Hızla az önce yanından geçtiği aracın yanına gitti. Camı iki parmağıyla tıklattı. Ona dönen adama, camı indirmesi için bir işaret yaptı.

Burnundan soluyordu Gece. Kana susamış tarafı içten içe avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

Adam camı indirdiğinde, Gece hızla adamın kravatını eline doladı ve boynunu sıkmasını sağladı. Diğer eliyle de başının arkasına hızlı bir baskı uygulayıp, başını direksiyona vurdu.

Dayak yiyen kadınsa şoka girmiş gibi titriyordu.

"Sen hemen arabadan in ve ilerdeki arabaya geç !" diye bağırdı Gece.

Kadının hareketsize durduğunu görünce, bir daha bağırdı.

"Sana benden zarar gelmez, hemen in şu araçtan ve ilerdeki arabaya geç !"

Elinin altında kurtulmak için çırpınan adamın başını biraz serbest bırakıp, kendini geriye çekmesine izin verdi. Adam kurtulduğunu sandığı sırada, Gece tekrar adamın başını direksiyona geçirdi. Ve bu sefer patlayan kaşına, ciddi şekilde kırılmış burnu da eklendi. Adamın boğuk çığlığı öncesinde, net bir şekilde duyduğu kırılma sesinden anlamıştı bunu.

Elinin altındaki adam çırpınıyor ve bir şeyler diyordu. Ama Gecenin bunları duyduğu da, ilgilendiği de yoktu.

"Eğer bir daha her neyin olursa olsun, her ne sebepten olursa olsun bir kadına o pis ellerini kaldırırsan, o midemi bulandıran suratını dağıtmakla kalmam..." dedi ve adamın başına daha fazla baskı uygularken, kravattaki elini çekti. Adamın engel olmaya çalıştığı elini tutarak camdan çıkardı ve bilek kısmını hızla tersi yönüne çevirdi.
"Elin gibi kırılmadık tek kemiğini bırakmam ! Anladın mı beni ?" dedi sıktığı dişleri arasından. Sesi, kemiğin kırılma sesine ve ardından gelen çığlığa karışmıştı.

Adam hızla başını salladığında, Gece onu serbest bıraktı. Adamın yüzüne baktı. Tüm yüzü kendi kanıyla boyanmıştı. Bu sefer iki elini kapıya yaslayarak, adamın gözlerine baktı.

Öldürdüğü kurbanlarının ve dövdüğü insanların son hallerini izlemeyi severdi. Eserleriyle gurur duyan bir sanatçı ruhu vardı onda.

İstediği tatminliyi tadınca, eğildiği yerden doğruldu ve hızla arabasına yürüdü. Şoför koltuğuna bindiğinde ise yan yolcu koltuğunda titreyen kadını gördü.