Koruyucu Melekler² || Min Yoongi

2. Bölüm

Oliks'ten

Derin bir nefes alıp yatağımdan kalktım.

Açelya'nın gidişinden beri kızların evinde kalıyorduk. Hepimiz bu büyük evde bir şekilde yaşıyorduk. Ama Yoongi bizim gibi miydi pek emin değilim.

Ruh gibiydi. Varla yok arası bir şeydi. Birçok kez onu eski haline getirmeye çalıştık ama işe yaramadı. Şimdi ise yine yaptığını yapıyordu...Açelya'nın odasında onun yastığına sarılarak uyuyordu.

Ayrin
"Günaydın."

Ayrin...hayatımın anlamlıydı o benim.

Onu bir kere kaybederek Yoongi'nin hissettiğinin aynısını hissetmiştim.

Şimdi ise gülümseyerek ona bakıyordum.
Tam karşımdaydı ve en önemlisi hayattaydı.

Ben
"Günaydın hayatım."

Ayrin
"Aşağı inip kızlarla kahvaltı hazırlayayım."

Ben
"Tamam. Ben duşumu alıp geliyorum."

Gülümseyip yataktan kalktı ve odadan çıktı.

Bende ayağı kalkıp banyoya gittim ve hızlıca bir duş aldım.

Duştan çıktıktan sonra üzerimi giyindim. Odadan çıkıp aşağı indiğimde Yoongi hariç herkesin burda olduğunu gördüm.

Derin bir nefes aldım.

Ben
"Siz yemeye başlayın. Ben Yoongi'nin yanına uğrayıp geliyorum."

Beni onayladıklarında merdivenleri çıkıp bir zamanlar Açelya'nın olan ama şimdi Yoongi'nin kaldığı odaya gittim.

Kapının önüne geldiğimde yavaşça tıklattım.

Ben
"Yoongi? Gelebilir miyim?"

Ses gelmediğinde kapıyı açıp içeri girdim.

Yatakta sırtüstü bir şekilde yatmış, tavana bakıyordu.

Ben
"Kahvaltıya gelsene."

Yoongi
"İstemiyorum."

Yavaşça içeri girip kapıyı kapattım. Yataktaki boş yere oturup bakışlarımı ona çevirdim.

Ben
"Bak, neler hissettiğini biliyorum. Hepimiz aynı şeyi hissediyoruz. Hadi ama Yoongi ben de zamanında Ayrin'i kaybettim. Ben de senin yaşadığını yaşadım."

Yoongi
"Ve sonunda da intihar ettin. Ben de mi öyle yapmalıyım?"

Ben
"Yoongi, ikisi farklı şeyler. Bunu sende biliyorsun."

Yerinde doğrulup oturur pozisyona geldi. Bakışları bana döndüğünde merakla baktım.

Yoongi
"Sahi eğer ölürsem onun yanına gider miyim?"

Ben
"Ne?! Tanrım sen ciddi misin?"

Yoongi
"Neden olmasın?"

Ben
"Yoongi, Açelya bunu istemezdi. Sen de biliyorsun. Ayrıca öldüğünde gerçekten onun yanına gidebileceğini mi sanıyorsun? O başka bir alemde Yoongi. Sana çok uzak bir yerde."

Bakışlarını benden çekip, balkon kapından görünen gökyüzüne çevirdi.

Yoongi
"Haklısın...benden çok uzakta."

Ben
"Yapma böyle. Kendini bizden uzaklaştırma Yoongi. Şimdi bunu sırası değil. Şimdi birbirimize destek olma zamanı. Ayrı ayrı yaşayamayız."

Yoongi
"O yaşıyor ama."

Ben
"Kim?"

Yoongi
"Eski kurucu."

Ben
"Zac Blonce mu? O bizden hep uzaktı Yoongi. Ama onu da aramıza almayı düşünüyorum. Bizimle birlikte kalmasını ya da bizimle bir bağının olmasını istiyorum."

Derin bir nefes verip bakışlarını bana çevirdi.

Yoongi
"Açelya'nın geri gelmesine dair hiç mi umut yok? Belki onun da ruhu canlanır?"

Ben
"Yoongi, ruhları canlandıranlar kuruculardır. Ortaya çıkan mutlak güçle bütün kurucular öldü, Yoongi, Alexa gezegeni yok oldu. Açelya'nın dirilmesi imkansız gibi görünüyor. Gerçekten çok üzgünüm."

Gözleri dolmuş ve bir yaş akmıştı. Onun adına gerçekten üzgündüm ama elimden bir şey gelmiyordu.

Yoongi
"Keşke...keşke böyle olmasıydı."

Ben
"Kader bu Yoongi. Kabul etmek zorundayız."

Gülümseyip başını yastığa koydu.

Yoongi
"Uyumak istiyorum."

Ben
"Kahvaltı?"

Derin bir nefes aldı.

Yoongi
"Canım istemiyor. Siz yiyebilirsiniz."

Ben
"Normalde fazla ısrarcı değilim biliyorsun. Ancak uzun süredir bizimle yemiyorsun."

Yoongi
"Gerçekten istemiyorum. Lütfen."

Başımla onaylayıp ayağı kalktım ve odanın kapısına doğru ilerledim.

Ben
"Daha sonra acıkırsan söylemen yeterli."

Başıyla onayladığında derin bir nefes alıp odadan çıktım.

Aşağı indiğimde herkes merakla bana bakıyordu.

Başımı umutsuzca iki yana salladığımda hepsi de önüne dönmüştü.

Hepimiz üzgündük. Ama yapacak bir şey yoktu.

Bu bizim kaderimizdi...

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

~Kim Alvina~
Bölüm Sonu