|Tamamlandı|
Her şey kaldığı yerden devam ediyor gibi...
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Başlangıç: 22/07/2019
Bitiş: 08/08/2019
Julian'ın değişen yüz ifadesinden yanlış bir şey dediğimi anlamıştım.
Julian "Burdaki herkesi ölüme mi terk edeceksin? Biliyorsun Alexa gezegenini kurucular ayakta tutuyor. Eğer bizi biraz olsun önemsiyorsan gitmeden önce ruhları canlandır. Böylece kurucular da gelir. Ve sen rahatlıkla evine dönebilirsin."
Ben "Haklısın. Burdaki kimseyi ölüme terk edemem."
Benim...benim kanatlarım vardı. Hem de kocaman. Koyu maviden siyaha doğru gidiyordu rengi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Sadece kanatları düşünelim.)
Ben "Ben nasıl kullanıldığını bilmiyorum."
Julian "Çarpmak istediğinde hareket ettiğini düşün. Çünkü kanatlarında artık organın gibi bir şey sayılır."
Yavaşça hareket ettiğinde gülümsemiştim.
Ben "Uçabilir miyim?"
Julian "Elbette."
Yataktan kalkıp açık olan balkon kapısına doğru yürüdüm ve dışarı çıktım. Büyük yuvarlak bir balkondu. Aşağıya baktığımda bir sürü insanı görebiliyordum.
Yavaşça geriye gidip hızla koştum ve balkondan atladım.
Yukarı doğru yükseldiğimde bana kahkaha atarak bakan Julian'ı görmüştüm.
Julian "Dikkatli ol!!"
Ben "Tamam!!"
Şehire doğru uçmaya başladığımda çoğu insanın bakışları bana dönmüştü. Bu gerçekten harika bir histi. Daha önce de uçuyordum ancak bu...farklıydı. Kanatlarım vardı.
Hızımı arttırdığımda bir anda fark ettiğim şeyle durmuştum.
Ben kilometrelerce yüksekte olmama rağmen insanların seslerini duyabiliyordum. Aynı şekilde çok uzakta bulunan bir ormanda, herhangi bir ağacın üzerindeki karıncayı bile görebiliyordum.
Duyularım daha da gelişmişti. Herşeyi görebilecek ve duyabilecek güçteydim.
Ben "Vay canına."
Etrafımda döndüğümde insanların benim hakkımda ne konuştuğunu duyabiliyordum.
