Koruyucu Melekler² || Min Yoongi

14. Bölüm

Yazardan

Genç oğlanın adı Julian'dı. Julian Perkins. Daha on yedi yaşında olmasına rağmen çok bilgiliydi. Özel gücü elini üzerine koyduğu herhangi bir şeyin içindeki bütün bilgileri hafızasına aktarabiliyordu. Bir insanın geçmişini ya da bir kitabın içindeki olayı beynine aktarabilirdi.
Harika bir gücü vardı ve o da bu gücü kullanmasını iyi biliyordu.

Julian, yeni kurucuya sahip çıkmak ve onu yönlendirmek için gönderilen bir bilgi meleğiydi. Yeni kurucuya ne yapması veya ne yapmaması gerektiğini anlatacaktı.

Gülümseyerek yüzüne renk gelen bedene baktı. Sandığından daha kısa sürecekti uyanması.

Julian
"Hadi artık kurucu. Vakit geldi. Uyan artık."

Yavaşça fısıldayıp geri çekildiğinde bedenin hareketlendiğini gördü. Gülümsemesi büyürken odadaki masaya ilerleyip üzerinde duran kitabı eline aldı. Sayfalari incelerken yatakta gözlerini açan beden dikkatini çekmişti. Gülümseyerek fısıldadı.

Julian
"Günaydın Açelya Aydemir..."

Açelya'dan

Gözlerimi yavaşça açtığımda vücudumun baştan sona uyuştuğunu fark ettim.
Parmaklarımı dahi hareket ettiremiyordum.

Gözlerim benden oldukça yüksekte olan gösterişli tavanda gezinirken yavaşça yutkundum.

Burası benim veya Yoongi'nin evi değildi.

Ağzımı açıp nerde olduğumu sormak istiyordum ancak buna bile gücüm yetmiyordu.

O sırada bana doğru gelen çocuğu görmüştüm.

Çocuk
"Günaydın Açelya. Şuan çok yorgun olmalısın. Biraz dinlen. Merak etme sana zarar vermeyeceğim ve sen iyi olduktan sonra sana her şeyi anlatacağım. Ama şimdi biraz dinlen."

Gözlerimi ondan çekmediğimde gülümseyerek konuşmaya başladı.

Çocuk
"Bu kadar güçsüz olmanın nedeni insan halinde olman."

Gözlerim kocaman açılırken telaşa kapılmıştı.

Çocuk
"Hayır hayır. Senden gücünü almayacağım. Sadece gücünün yenilenmesi için. Şimdi sana gücünü geri vereceğim. Öyle daha iyi hissedeceksindir. Burda bekle."

Nerdeydim ben?
Bu çocuk kimdi?

Çocuk yanıma geldiğinde elindeki tüpü kalbime doğru tuttu. İşte o an vücuduma yayılan enerjiyi hissetmiştim.

Gücümün geri gelmesiyle yavaşça yatakta oturur pozisyona geldim.

Ben
"Nerdeyim ben?"

Çocuk
"Alexa Gezegeninde, Zamek sarayındasın."

Zamek mi?

Çocuk
"Ben Julian. Julian Perkins. En son ne olduğunu hatırlıyor musun?"

Ben Daegu'ya gitmiştim. Sonra savaş...doğru savaş olmuştu.

Ben
"Savaş olmuştu."

Julian
"Sen mutlak gücü ortaya çıkardın Açelya. En büyük iblise karşı, vücut enerjini sıfıra indirecek bir güç kullandın. Güçleriniz çakıştı."

Ben
"Bir dakika! Yoongi? O nasıl?"

Julian
"Min Yoongi mi? Ah ondan haberim yok. Aslında bütün bir dünyadan haberimiz yok."

Ben
"Neden?"

Julian
"Şöyle ki, sen buraya geldiğinde Alexa gezegeninin etrafında inanılmaz derecede güçlü bir kalkan oluştu. Ve daha önce benim bile bilmediğim anahtarlar ortaya çıktı."

Ben
"Ne anahtarı?"

Julian
"Dünyaya gelen Koruyucu Meleklerin anahtarları. Toplam on anahtar var. Ve bu anahtarlar senin oluşturduğun kalkanı korumakla görevliler. Bu yüzden dünyayla iletişim kuramıyoruz."

Ben
"Yani ben...burda mı kaldım?"

Julian
"Sen çok güçlüsün Açelya. Bu yüzden savaş günü Alexa gezegeni seni kendine kurucu olarak seçti. Ruhun burda. Ve evet, uzun bir süre burda kalacaksın sanırım."

Ben
"Burdan kurtulmanın bir yolu yok mu? Burayı seviyorum ancak ben buraya ait değilim."

Julian
"Burdan kurtulmanın elbette bir yolu var. İşte ben de bu yüzden burdayım. Ben senin yol gösterici bilgi meleğinim. Buraya bu yüzden gönderildim. Sana yardım etmek için."

Ben
"Pekala ne yapmam gerekiyor."

Julian
"Öncelikle sıkı bir eğitime başlaman gerek. Sana yardım edeceğim. Ardından kalkanı koruyan anahtarları bulacaksın. Daha sonra ise..."

Kaşlarım çatıldığında gözlerini kaçırmıştı.

Ben
"Daha sonra ne?"

Julian
"Ruhları canlandırmayı öğrenmen gerek."

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
~Kim Alvina~
Bölüm Sonu

Hayırlı olsuuuun. Nihayet gızımız uyandı. Allaha şükürler olsun.

Lan açelya ölmemiş ya
Cok şaşırdım