Koruyucu Melekler² || Min Yoongi

17. Bölüm

Yoongi'den

Bakışlarım salonda oturan bayan Darbus, kızlar ve bizimkiler üzerinde geziniyordu. 

Yeni kurucu olduğu kesindi artık. Ama kim olduğu veya neden hala gezegenle iletişime geçmediğimizi bilmiyorduk.

Bayan Darbus
"Bakın, bizim bundan sonra yapabileceğimiz bir şey yok. Bundan sonra her şey...yeni kurucuya kaldı. Artık ipler onun elinde."

Herkes yavaşça onayladığında ben de onaylamıştım.

Oliks
"Yapacak bir şey yok. Tek çare beklemek."

Ben
"Ne zamana kadar?"

O sırada Zac'in sesini duymuştum.

Zac
"Yoongi, gelecek sene 17 Mayısa kadar beklememiz gerek. Eğer yeni kurucu sandığımız kadar akıllı ve becerikliyse diğer ruhları canlandırabilir. Açelya da dahil."

Bir dakika!
Bu Açelya'nın canlanabilecek olduğunu mu gösteriyor?

Gözlerim dolu bir şekilde gülümsedimde diğerleri de gülümsedi.

Yaren
"Umarım kurucu bunu başarabilir. Kardeşimi özledim."

Rüya
"Bende!"

Aslı
"Hepimiz çok özledik."

Yazardan

Bundan sonra Yoongi ve diğerleri için uzun bir bekleme süreci, Açelya için ise zorlu bir eğitim süreci başlıyordu.

Yapacakları tek şey beklemekti. Yeni bir kurucu olduğu aşikardı. Çünkü kitaptaki en önemli büyüyü sadece kurucular değiştirebilirdi.

Hepsi de birbirlerine bakıyorlardı. Ne yapacaklarını ya da nasıl yaşayacaklarını bilmiyorlardı.

Yaren, bunun farkında varıp ortaya bir fikir attı.

Yaren
"Neden hepimiz hayatlarımıza kaldığımız yerden devam etmiyoruz."

Ortam sessizliğini korurken Aslı direkt destek çıkmıştı.

Aslı
"Ben de öyle düşünüyorum. Sonuçta bu sene olmasa bile Açelya eninde sonunda geri gelecek. Biz onu her zaman bekleyecek olan kişileriz."

Bakışlar Yoongi'ye dönmüştü bu sefer.

O bekleyecek miydi peki?

Zac
"Ya sen Yoongi? Sen de bekleyecek misin?"

Yoongi
"Kaç yıl olduğu önemli değil. Eğer sonunda yine gelecekse...ben onu ömrümün sonuna kadar beklerim."

Bu dediğiyle herkesin yüzünde bir gülümseme oluşmuştu.

Herkes biliyordu, Yoongi'nin Açelya'ya olan aşkının asla bitmeyeceğini. Herkes biliyordu, kendisinin de dediği gibi ömrünün sonunda kadar bekleyeceğini.

Kimsenin en ufak şüphesi yoktu bundan. En başta da Oliks'in. Çünkü Oliks hissediyordu. Belkide gözden kaçırdıkları en önemli şeydi bu.
Ama hiçbirinin bilmediği, fark etmediği bir şey daha vardı.

Onlar Açelya'yı bekleyeceklerdi beklemesine ama bu süreçte boş durmayacaklardı. Her zaman bir araştırma peşinde olacaklardı. Kim bilir belkide olmazlardı. Ama gözden kaçırdıkları son iki şeyi bulmadan onlara rahat yoktu.

Bu sırada Açelya ise her şeyin farkına varmış, yüzünü yastığa gömerek ağlıyordu. Onları uzun bir süre göremeyecek olması gözyaşlarının hızlanmasına neden oluyordu.

"Neden ben? O kadar insan içinden neden beni seçti ki?"

Alexa gezegeni kendine bir kurucu seçmişti ve bu Açelya Aydemir olmuştu.
Belki de bu kadar güçlü olmamalıydı. Çünkü o gün ölenler arasında en güçlüsü kendisiydi ve gezegenin kendisini kurucu seçmesinin en önemli nedeni de buydu.

Açelya'nın aklında başka bir düşünce daha vardı.

"Ya ruhları canlandıramaz ve burdan gidemezsem?"

Açelya'nın böyle bir seçeneği yoktu. Olmamalıydı. Olamazdı da. Çünkü bunu isteyecek son kişi bile değildi. Açelya buraya ait değildi ve bunu herkes biliyordu. Gezegendeki insanlar bile.
Ancak kimsenin seçeneği yoktu. Herkes yeni kurucuya saygı göstermek zorundaydı. Açelya bile bunu kabullenip yoluna devam etmeli ve geri dönmek için elinden gelenin en iyisini yapmalıydı.

Yavaşça yatakta doğrulup gözyaşlarını sildi. Bakışlarını kaldığı büyük odada gezdirdi. Kurucuların kaldığı odalardan biriydi. Tavanı kendisinden oldukça yüksekteydi. Kapının biraz uzağında bir masa ve büyük bir kitaplık vardı.

Açelya, gözlerini kitapların üzerinde gezdirdi.
Önemsiz kitaplardı onlar. Açelya'nın diğer büyüleri çalışması için kullanacağı kitap masanın üzerinde açık bir şekilde duruyordu.

Aşk Efsanesi'nin olduğu sayfa hala açıktı.

Açelya derin bir nefes aldı.

"Çok çalışmalıyım."

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
~Kim Alvina~
Bölüm Sonu