Alo Anonim?

100.000

  Konuşmama ilk önce sizlere teşekkür etmek ile başlayacağım tabii ki.

  Karakterlerimin hikayelerine yoldaş olduğunuz, onların en yakın arkadaşları olduğunuz için çok teşekkür ederim. Yolun başından itibaren yanımda olan bir tek sizlerdiniz.

  11 Kasım 2017 tarihine de teşekkür ederim. Hayatımın en güzel hatasını yapmama neden olmuştu çünkü.

  Neredeyse iki yıl olacak. Sizinle tanışmamın ikinci yılı olacak. Ben sizinle tanıştığım için her daim mutluyum, umarım sizler de benimle ve karakterlerimle tanıştığınız için mutlusunuzdur.

  Ben 30K teşekkür konuşmasını attığımda, aranızdan birilerinin bana şunun gibi bir şey söylediğini hatırlıyorum;

"30 bin hiçbir şey. Daha büyük rakamlara heyecanlanıp ağlayacaksın yazarcığım💙"

Haklıymışsınız, her zaman olduğu gibi.

  Ve karakterlerime teşekkür etmek istiyorum. Deli değilim korkmayınJAKRKSKEGOEODLWGKLRGKWKDLEGKWKSKELSQOFKELFOELD

  Asel, Atlas, Duru ve Yankı, hatta kurguma sonradan dahil olsalar bile ana karakterlerimden daha çok sevilen ikizlerim Bora ve Alkım, sizi yarattığım için mutluyum, ikinize de teşekkür ederim. Her karakterime kendimden birer parça sakladım ve hep birlikte bugüne kadar geldik. Anonim'e de teşekkür ederim, Asel'e mesaj atarak hayatının en büyük cesaretini gösterdiği için. Asel'in kuzenleri olan Yağmur ve Yalın ikilisi, kitabıma renk kattığınız için size de bir teşekkür borçluyum. Özellikle üç silahşörlerim, en çok size minnet duyuyorum aslında. Her zaman altın rengi saçlarıyla hayal ettiğim kızım Asel, ortama adeta bomba gibi düşen Atlas, her daim Atlas ve Asel'in yanında olan düşünceli kızım Duru... Ve Yankı, kurgumu okuyan herkesin aklında büyük bir yer edindin, umarım bunun farkındasındır. Gerek herkesin yardımına koşmanla, gerek o güzel sesinle, bazen de küçük kardeşin Alp'e çektirdiklerinle. Bütün karakterlerim adeta bir gökkuşağı gibi birbirlerini tamamlıyorlar. Ağlamamam gerek galiba.

Şimdi 100.000 olduk, belki de ileride daha fazlasını olacağız.

  Gizli okurlar değilsiniz. Sizi tanıyan arkadaşlarım var ve biraz başlarının etini yedikten sonra sizler ve benim için pasta kestiler. Kesinlikle bana 1K 'dan beri söz vermiyorlardı, kesinlikle.

  Evet pasta sizin içindi ama ben yedim :D

  Nasıl 100.000 olduk biz ya, benim mallıklarıma nasıl katlandınız?

  Yankı ve Asel şipırlarım, buradasınız, biliyorum.

Sizi üzmeyecek bir bölüm yolda, ama birazı da hüzünlü. ;)

  Kesitini de fırlatıyorum,,,,,,,,

"Anlamıyorum seni kızım, her tür şekilde ağlamayı mı deniyorsun?"

"Dalga geçme, aptal." dedi ve güldü.

"Hep böyle gülsen diyorum Ayça?"

"Sanırım bir süre olmaz Yankı."

"Hiç hareket etmedi değil mi?" dedi.

"Asel, ben çok üzgünüm ama, bildiğime göre..."

"Yankı sus! Dinlemek istemiyorum şu an bilimsel konuşmalarını. Bir ağlattırmadın."

"Sesin kısılacak ama, o yüzden biraz kötü çocuk olup seni güldürmeye çalışıyorum."

"Ben kötü çocuklardan hoşlanmam Yankı."

"O yüzden mi geçen çıktığın çocuk iyiydi Asel?" dedim.

"O bir istisnaydı." ekledi;
"O ölüyor, değil mi?"

ACABA KİM ÖLÜYOR
DIM DIM DIM DIIIIIIIIIIM!!!!!

-İçinizi rahatlatayım, tek üzüldüğünüz şey Asel'in ağlaması olacak. Bir de benim neden mizah kitabında ölümlü şeyler yazdığım hakkında da biraz düşüneceksiniz o kadar.-

ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM!

Mavi kalp olmadan mı bitireceğimi düşündünüz? Asla ;)

💙