AŞK ENGEL TANIMAZ

12.Bölüm (SÖZ)

$Zirey'den bir kesit $

Hava kararmıştı ama ben saatin kaç olduğunu dahi bilmiyordum.Çakıl doktorun yanından ayrılmış hızlı hızlı eve adımlıyordum.Aslında yaşanılanlardan dolayı karalar bağlamam gerekiyordu ama Çakıl 'a nedensizce güvenmeye başlamıştım galiba Umut'um iyleşecekti.

Yarım saat süren bir yürüyüşün ardından köye varmıştım.Evin köşesine dönünce beni bekleyen babam ve çocuklarımı gördüm.Saat o kadar geçmiş miydi yaa ? Yüzümü saklayarak onların yanlarına ilerlemeye başladım.Beni gören kızım hemen sorguya başladı.

-Anne neredeydin?

-Buradayım işte.

Yüzümü daha ne kadar saklayacaktım bilmiyorum.

Oğlum Baran bana doğru gelip çenemi yukarı kaldırdı.

Kahretsin !hepsi yüzümü görmüştü.

-hihhh!

Hepsinin ifadesi korku doluydu.

Kızım hemen gelip bana sarıldı.Buna ne kadar ihtiyacım olduğunu bilmeden.

-Bunu sana kim yaptı?
Buz gibi sesiyle bunu soran tabi kii oğlum Baran 'dı.

Ama benim bu sorulara verecek bir cevabım yoktu.Bu yüzden en iyi yaptığım şeyi yaptım....KAÇTIM.

Kapıyı açıp içeri girdim.Arkaya bakmıyordum.onlara dönmeden seslendim;

-20 dakikaya yemek hazır olur.

Deyip mutfağıma girdim.Baran da arkamdan.

-Sana bunu kim yaptı?Sen söylemezsen ben bulurum.

-Baran elini yüzünü yıka.

-bana isim söyle!

-Baraan ! Uyarır gibi söylemiştim ama oğlumdan beklemediğim bir tepki almıştım.

Her yeri yıkıp döküyordu.Önce tezgaha yıkayıp koyduğum bardaklar,yukarıdaki baharat kavanozları,su koyduğum cam damacana ve mutfağımdaki yuvarlak masa Baran'ın öfkesinden tek tek nasibini alıyordu.

Ben ise öylece duruyor ,oğlumu izliyordum.

Sesleri duyan babam elindeki surahiyi fırlatacak olan oğlumun arkadan elindekini alıp ,onu durdurmak adına ellerini arkada birleştirip tuttu .

-Sakin ol Baran! Yapma sinirlisin biliyorum.Ama öfkeyle  yaptıklarından  pişman olursun . Dedi.

-Söylemiyor dede,söylemiyor.Her zaman ki gibi susuyor ya ben bitiyom dede.

Benim canım oğlum seni ben sinirlendirmek ,kendine zarar vermeni ister miyim?söyleyemem ama söylersem her şey daha kötü olur .Ben seni kaybedemem.

Bu yüzden kafamı işe verip düşünmemek adına ıspanakları yıkamaya başladım.

-Bak dede bir de yemek yapıyor .Bu kadın bir bana sağır.

Daha fazla dayanamayan oğlum bana doğru  gelip elimdekileri hışımla yere fırlattı.Ona vurmamak için son sabrımı kullanıyordum.Sabırlı olmalıydım çünkü insanın sevdiğinden aldığı  tokat nasıl can yakar ben iyi bilirim.

Bana doğru yaklaşıp kulağıma doğru  sır verirmiş gibi ;
-Hata yaptın anne! Hata yaptın.Bugün sen anlatmadın ama yarın ben dinlemeyeceğim .Bugünü unutma anne! Çünkü ben unutmayacağım.

Deyip çıktı.Yalnız mutfaktan değil dış kapıdan da çıktı ama  uzaklaşırken benliğimden de uzaklaşmış gibi hissettirdi.

-Sana biri bir şey yapmadı de!söyle kimse beni öldürmedi de !hadi söyle. Demişti babam.