The Mafia's Dangerous Alpha [Completed]

CHAPTER 2

LUNA EL PRENTO

Natapos ang araw nang kaarawan ko. Fortunately, I'm now in my legal age. Ang panahon kung saan isang maling kilos ko lang ay pwede na akong makulong.

"Wake up, Luna." Isang malamig at malambot na bagay ang dumampi sa pisngi ko kasabay nito ang pagbukas ng mga mata ko. Kay aga-aga pero ang lapit agad niya sakin.

"Lumayo ka nga," Mahinahon kong sambit at marahan siyang itinulak papalayo. Hinawakan niya naman ang kamay ko at tinulungan niya akong umupo.

"Take a bath, magbibihis na ako." Sambit niya. Nag-unat muna ako dahil tinatamad pa ang buong sistema ko.

Napahawak ako sa sentido at hinilot ito bago kumuha ng twalya at kinalaunan ay naligo na.

Sa bawat pagpatak ng tubig ay siyang pag-alala ko sa bagay na dapat ay matagal ko nang ibinaon sa hukay.

My eyes began to twitch as I punched the wall. Dumaloy ang dugo sa kanang kamao ko pero wala man lang akong maramdaman.

Is this what they called being numb?

"Your scream down there will be heard in hell and when that happened, I'll be the one who'll laughs at you."

Natapos na akong maligo at nakapagbihis na. Ginamot ko ang sugat sa kamay at binendahan tsaka nagsuot ng itim na gwantes.

Pagkalabas ko ay binulsa ko ang kamay kong may tama. It's really annoying. To think that my past is still hunting me.. It makes me sick.

"Let's go?" Aya ni Deo. Napabuntong hininga ako at tinanggap ang kamay niya sa pagbaba namin ng hagdanan.

"Bakit nakapamulsa ka?" Tanong niya. "It makes me look cool." Simpleng sagot ko. He don't need to know about everything. We're all humans who's bound to lie to each other.

"Did you hurt-"

"Yes. Yes I did. And what about it?" Kalmado kong tanong. "It's not like I'm gonna die with some cuts and wounds."

"You're hurting yourself!" Napatakip ako sa kanang tenga bago napabuntong hininga.

"Scolding me is not right. If you're gonna fight with me, get your gun and we'll fight. How's that sound to you? Fun right?" If you wanna fight with me then atleast make it thrilling.

It'll be boring to scold me dahil hindi rin ako makikinig. It's useless.

"I'm sorry. Nag-aalala lang ako." Sambit niya habang naglalakad kami. I can't help, but to stare at the sky.

"There's no need for sympathy. In this world, when you pity a person, they just grow even weaker." I need the power not the sympathy. Sa pag-abot ko sa ulap ay siyang paghawak niya sa mga kamay ko.

"It's gonna be fine," Kasabay naman nito ang isang boses. "Deo, pwede ba tayong mag-usap?" Hindi ko na kailangang sabihin kung sino ang taong ito.

Let's just say, marinig ko lang ang pangalan niya ay parang masusuka na ako.

"Sorry, but I'm done with you." Sabay lakad namin papalayo ni Deo. "Hindi naman siya masyadong obsessed sa 'yo no?" Natatawang sambit ko. "Jealous?" Why would I?

Napakaganda kong nilalang para magselos. But if you want me to answer then I'll let you taste your own medicine.

"Hindi ba halata? Manhid ka ba o tanga kalang?" Balik ko sa sinabi niya sakin kahapon.

"That's almost hurtful." Tch. What a pussy, Deo.

"But I'm glad that you still care." Did I changed? If I am, maybe it's for the better. Sa pagpasok namin ay ang pag-upo naming dalawa.