The Love Song | H.S

•

"Özür dilerim,"

Sesiyle irkiliyor. Göz ucuyla ona baktığında gerçekten yüzünde hüznün izlerini görüyor.

"Artık bir önemi kalmadı." Diyor ağzının ucuyla. Cidden öyle. Artık mutlu, hayatı güzel. Geç kalmış özürlerin, bir zamanlar kırılmış kalplerin önemi yok.

"Seni özledim." 

Sinirle tıslıyor ama cevap vermiyor.

Sonra elini bacağında hissediyor. "Seni gerçekten çok özledim. Bize bir şans daha veremez misin? Yemin ederim bu sefer her şeyi daha farklı-"

"Kes sesini. Saçmalıyorsun." 

Bir elini direksiyondan alıp bacağındaki elini ittiriyor.

"Hepsi onun yüzünden değil mi? O olduğu için."

"İnan bana hepsi senin yüzünden. O yüzden şimdi saçmalamayı kes," Eli saçına uzandığında kafasını uzağa çekiyor ve ters ters ona bakıyor. "Ve ben seni evine bırakana kadar kapat çeneni."

Direksiyondaki eline bakıp güldüğünü fark ediyor. "Anlaşıldı." Dediğini duyuyor eğlenerek. "Yazık, sana acıyorum."

"Yeter!" Sinirle direksiyona vuruyor. "Acınacak durumda olan sensin, anlamıyor musun?"

Bir yola bir de yan koltukta sinirlerini bozan kadına bakarak arabayı sürmeye devam ediyor.

"Beni hayatından sen çıkardın. Beni sen istemedin. Şimdi gelip de beni özlediğini söyleyemezsin, söylesen de hiçbir şeyi değiştir-"

"Harry!"

"Sözümü kesme!"

"HARRY!"

"Bana bak-"

"ASIL SEN YOLA BAK!"

Aniden gözlerini yola dikiyor. Ama artık çok geç. Gözlerini kamaştıran bir ışık, büyük bir çarpışma.

Sonra da yoğun karanlık.