Love and War Maximoff

🏙22🏙

Medya:Lonnie

6 yıl sonra
_______
"Pietro yemek hazır hayatım!"diye seslendim ama ses veren yok.

Masada yemeğini sakince yiyen Luna daha dün 11.yaşına girmişti.Ve Rowena 6.yaşındaydı.

Herşey mükemmel bu anımızı kim bozabilirki?

Dediğimde yüzüme gelen yemek yüzünden tüm hayal modundan oflayarak çıktım.

"Afedeysin anne işteyeyek yapmadım."dedi Rowena dudağını büzerek.

"Önemli değil tatlım."dedim ve masanın üzerindeki peçeteyi alıp üzerimi silmeye başladım.

En sonunda merdivenden inme sesleri gelince oh sesi çıkararak Pietro'nun geldiğini gördüm.

"Beklettim mi?"
Diyip bana arkamdan sarıldı.Cidden beni etkilemeyi iyi biliyorsun Pietro.

"Biraz daha bekletseydin meyve verecektim."
Diyip söylenmeye başlayınca Pietro'nun kulaklarını tıkadığını fark ettim.

Arkamı dönmek üzereyken bir anda cam patladı.Hemde tam üzerimde.

Gözlerimi açmaya çalışırken silah sesleri beni daha çok ürkütmeye başladı.

"Lonnie iyi misin?"

"Evet sen çocukları al ve git."

"Olmaz seni bırakmam."dediğinde diğer camda patladı ve Rowena'nın üzerine gelirken hızlı birşey onu kurtardı ama Pietro'nun üzerinde kan lekesi vardı yavaşça masanın altından ilerleyerek onun yanına gittim.

"Pie,.."dediğim anda sırtımda bir bıçak hissetince onun yanında yere düştüm.Onun yüzü bana benim yüzüm ona bakarken artık öleceğimden emindim.

"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."

Rowena'nın çığlığı kulağımda yankılanırken artık cidden bitti.

Umarım Rowena ve Luna onlara bıraktığım şeyleri bulur ve mutlu olurlar.

Çünkü onlar cidden iyi olacaklar.Umarım.

Sadece aklımda kalan tek şey onların kurtulacak olmaları.Ya kurtulamazlarsa.

En son gördüklerim Pietro'nun mavi,okyanus mavisi gözleri.

En azından onun gözlerine bakarak ölüyorum.Bundan iyi ne olsun?

Yavaşça gözlerim kapanırken son kez elveda hayat demekle yetindim ve gözlerimi zefiri karanlığa bıraktım.

Devam edecek...