Zombie time

Conel

We stopte bij een gebouw, we hoorde namelijk mensen praten. We hielden ons handgeweren vast en liepen veder.

Toen we dichter bij kwamen hoorde we het duidelijker. Het was een man die tegen zijn vrouw aan het praten was. Ik kwam aanlopen en zag de man en vrouw. 'Hallo' Zei ik tegen de man.
'Hallo' Zei hij terug. 'Hoe kom je aan die handgeweer' vroeg de man verbaasd. 'Uit een wapen winkel' Zei ik terug.

Er kwam een grote groep zombies voorbij gelopen. 'Bukken' Zei ik zacht.
We bukte met ze allen. 'Ik heet trouwens Conel' zei de man. 'Ik heet...' ik wilde net me naam zeggen toen plotseling een zombie ons zag.

De vrouw gilde hard, waardoor de zombies haar pakte. Ze werd aan stukken gescheurd. Conel stak een houten paal door het hoofd van de zombie. En de andere schoten ik en Nick neer. Conel keek naar zijn vrouw die inmiddels al een zombie was geworden. Hij veegde z'n tranen weg

We zijn nu met z'n drieën. 'Laten we een plek maken om te overnachten'
Zei Nick.We reden met onze auto naar een huis. Toen we stopte klonk er een
Enorme knal. Ik schrok en draaide me om waar de knal van daan kwam.
'Dat was een granaat' zei Conel. 'Kom we gaan het huis in' zei Nick. We liepen naar binnen.

We vertelde verhalen aan elkaar die we hadden mee gemaakt. 'Wie was die vrouw' vroeg ik aan Conel. Die vrouw heette Sara ze was mijn buurvrouw' zei Conel. 'We leven met je mee' Zei ik. Conel knikte een beetje.

Het werd donker en Conel zei dat hij de wacht zou houden, maar ik kon eigenlijk niet slapen. Ik wil weten of mijn vader nog leeft. Ik liep naar het raam waar Conel een beetje voor zich uit zat te kijken.

Het was heel lang stil totdat Conel aan mij vroeg: 'leven je ouders nog'. 'Mijn moeder leeft nog en mijn vader weet ik niet' Zei ik terug. 'Gecondoleerd' zei Conel. Ik knikte.