Zombie time

Het mooiste avondmaal

De volgende dag werd ik wakker.
Ik lag op de grond. 'Lekker geslapen?' Lachte Sophie. 'Ja' gaapte ik. 'Hoe gaat het met jou?' vroeg ik aan Sophie.
'Beter, ik voel me best wel fit eigenlijk'
Brian kwam aan gelopen. 'Jullie zijn eindelijk wakker. Kom dan kunnen jullie me helpen' zei Brian.

Sophie en ik liepen achter Brian aan.
Brian stopte bij zijn zelfgemaakte poort. 'Kijk, dit heb ik gemaakt in de ochtend. Als we met ze allen werken kunnen we een muur om dit gebouw bouwen' legde Brian uit. Sophie en ik knikte en we gingen aan de slag.

We begonnen met een aantal palen, maar algauw werd het een muur. 'Goed, we hoeven het nu alleen nog maar te verstevigen en dan kunnen we doen wat we willen' zei Brian. 'jullie gaan met z'n tweetjes buiten verstevigen, ik doe de binnenkant wel' zei Brian.

Ik en Sophie liepen door de poort naar buiten. Waar een aantal zombies op ons wachten. Ik pakte mijn mes en stak er twee door het hoofd. Sophie deed precies hetzelfde. 'Hier heb je een balk' Sophie gooide een balk naar me toe.
'Dankje'

Ik begon de balken vast te zetten. De muur werd steviger en steviger. Uiteindelijk waren we klaar en liepen we terug naar binnen, waar Brian nog steeds bezig was. 'Hé kunnen jullie me even helpen met de laatste balken?'
'Is goed' zeiden we in koor. Ik lachte en Sophie ook.

Met z'n drieën zetten we de laatste balken vast. Nu was het helemaal klaar. Het was al bijna donker. Brian maakte een kampvuur. Ik haalde wat eten uit de opslagplek. En Sophie ging alvast zitten. Toen we allemaal bij elkaar waren gingen we het eten klaar maken. 'Hé jongens, het is lekker rustig' begon Sophie.
'Ja dat is het zeker' zei ik

'Zal ik gaan zingen?' vroeg Sophie.
'Ik wist niet dat je kon zingen' zei Brian. 'O let maar op' grinnikte Sophie. En ze begon te zingen. Het klonk heel mooi. Nadat ze klaar was begonnen Brian en ik te klappen. 'Dank u, dank u.' Sophie maakte een buiging en ging weer zitten.

Toen we klaar waren met eten doofde we het vuur. Ik ging liggen op m'n rug en keek naar de sterren. 'Kijk, een vallende ster' riep ik. Sophie deed snel een wens. 'Wat heb je gewenst?' vroeg ik.
'Dat we voor altijd bij elkaar blijven.'