Zombie time

motorbende

De ochtend brak aan. Sophie stormde m'n kamer binnen. 'We moeten nu gaan!' zei ze. Ik schrok. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik. 'Te veel zombies'
We liepen naar beneden. 'Pak zoveel eten als je kan!' zei ik. Ze knikte.

Het meeste eten legde we in de auto.
Maar de rest moesten we achterlaten.
De zombies stonden al aan het einde van de straat. 'Kom in stappen' zei ik.
We stapte allebei in.

Een paar zombies waren al te dichtbij.
'We moeten nu echt gaan!' schreeuwde Sophie. Met volle gewicht op het pandaal reden we weg.

'Waar gaan we naar toe?' vroeg Sophie. 'Ik weet het niet' zeg ik terug.
We reden op een snelweg. 'Kijk!' zei Sophie. 3 mannen stonden bij een huis. Ze zagen ons. 'Kom ga er op af' zei Sophie. 'Het lijkt me niet verstandig' zei ik terug.

Maar Sophie draaide het stuur al naar de mannen toe. Hoe dichter we bij kwamen hoe sterker en groter ze waren. 'Sophie het zijn leden van een motorband' zei ik. Ze knikte. We stopte de auto en liepen op hen af.

Één van de mannen keek ons aan, maar vooral naar Sophie. 'Hallo daar, kom met ons mee' zei de voorste man.
Ik keek Sophie aan en schudde voorzichtig nee. Dat zagen ze niet. 'Umm, nou we wilde eigenlijk weer gaan' zei Sophie.

De man pakte Sophie vast. 'Je gaat mee!' schreeuwde hij. De twee achterste liepen op mij af. Zo snel als ik kon pakte ik m'n pistool uit m'n broekzak en schoot ze neer. De man haalde een mes tevoorschijn. 'Laat je wapen vallen!' riep hij.

Voorzichtig liep ik naar hem toe met het wapen omgedraaid. 'Hier pak het' zei ik. Terwijl ik het pistool liet zien liep ik veder naar hem. Ik was nu heel dichtbij hem. Ik pakte m'n mes dat in m'n achterbroekzak zat vast.

Ik gaf hem het pistool maar gelijk daarna stak ik het mes in z'n nek. Meteen liet hij Sophie los. 'Ik zei het je!' zei ik boos tegen Sophie. 'Oké, sorry' zei ze. Ik liep het huis binnen.

'Het word donker ik ga slapen' zei ik.
'Ik ook, tot morgen' zei Sophie.