Zombie time

moorden

Ik had het boek uitgelezen. Ik besloot toch om even te kijken. Ik liep halverwege de trap, want het team stond er nog. ' Wat moeten we doen met hem?' vroeg iemand. 'afmaken' zei een ander. ' Als hij geen zombie is geworden dan maken we hem af'
'En het kind dan?'. 'Tja, dan zeggen we dat hij gebeten is, tenslotte heeft hij ook een paar mensen van de Red Bast gedood'.

Ik liep de trap weer op. 'Hé, wie is daar?!' schreeuwde iemand. Snel liep ik achter een muurtje, terwijl het team de andere kant op ging.

Een paar minuten later liep ik de trap af. Ik zag een glazen kamertje.
Er zat iemand in.
Mijn vader!!
Ik rende naar het glas. 'Ga, ga jongen' zei mijn vader. 'Waarom doen ze dit?' snikte ik. 'Er waren een paar van de Red Bast.' 'Ik ga je vrijlaten' zei ik.
'Nee, ik ben gebeten' mijn vader liet z'n arm zien.

Ik begon te huilen. 'Ssssttt, straks horen ze je nog' siste m'n vader. Ik veegde me tranen weg. Op een tafeltje lag een revolver. Ik greep het vast. Mijn vader knikte 'doe voorzichtig' 'dat zal ik doen'

Ik liep de trap op. Er kwam een man naar me toe en greep me arm vast.
Gelukkig was de de revolver geladen en schoot ik in z'n buik. Meteen liet de man los en begon te schreeuwen.

Ik rende naar de wapen kamer. Daar pakte ik een mitrailleur. Ik dacht nog aan de terugslag dus nam ik ook nog wat revolver kogels mee.

Ik smeet de deur achter me dicht en trol daarmee heel wat aandacht.
Een paar mannen liepen op me af.
Ik schoot met de mitrailleur. Door al die boosheid voelde ik de terugslag niet eens.

Ze waren neer.
Sommige mensen schreeuwden.
sommige mensen huilde.
Sommige mensen vielden me aan,
Die mensen die me aanvielen schoot ik neer. Één voor één.

Ik trapte een deur open. Daar stond Davis. Met Sophie. 'Laat haar gaan' zei ik. 'Als je je wapen laat vallen' Davis hield zijn handgeweer bij Sophie haar hoofd. Ik legde m'n mitrailleur neer. Davis richtte nu op mij. M'n revolver zat nog in m'n broekzak. 'Ik ben van de Red Bast.
Ik heb gehoord dat jij de leider had vermoord, niet waar?'

Davis richtte zijn handgeweer weer op Sophie. Ik aarzelde geen moment.
Zo snel als ik kan pakte ik m'n revolver en schoot door het hoofd. Davis viel op de grond neer en er ontstond een grote rode vlek om z'n hoofd.

Sophie kwam naar me toe. 'Wat gebeurt hier allemaal?' vroeg Sophie. 'Dat vertel ik je later wel, maar eerst moeten we hier weg.'

Ik pakte m'n mitrailleur op. We liepen de deur uit. Het was heel stil. 'Waar gaan we naar toe?' vroeg Sophie.
'Deze kant.' We liepen naar het plein.

Net toen we buiten waren werd er geschoten. 'Hier heen Sophie.'
Ik stond achter een stenen muurtje. Sophie kwam naar me toe. 'Kan je hier mee overweg?' vroeg ik terwijl ik de revolver liet zien. 'Ja' zei Sophie terug.

Een paar mannen liepen naar buiten.
Sophie keek naar me. We sprongen te gelijk achter het muurtje vandaan en schoten. Dood waren ze.

Een paar minuten later hoorde ik een auto startte. Snel rende we, maar we waren al te laat. 'Waar is jou vader?' vroeg ik. ' Dat weet ik niet'

We liepen weer naar binnen. Ik ging naar m'n vader. 'Ze zijn....'
Ik zag m'n vader, hij was al een zombie. 'Ga je vader zoeken' zei ik tegen Sophie. Ze knikte en liep de trap op. Ik ging op een stoel zitten.