📚Teach Me If You Can🍕

۲۴.بیبی چک°1°

سلام خوشگلا، این پارت یه خورده مضامین خاکبرسری داره که با علامت مثبت ۱۸ مشخصش کردم فلذا رعایت کرده و چشمان خویش را در صورت نیاز درویش کنید. باشد که رستگار شوید^^

**

_بکهیون تو میدونی ییشینگ چشه؟

بکهیون با سوال چانیول که تازه وارد اتاق شده بود نگاهش رو از صفحه ی تلویزیون گرفت و به چان داد: چیزی شده مگه؟

چانیول گیج و عصبانی بود، نه فقط به خاطر سیگار کشیدن ییشینگ، فکر میکرد چیزی شده که ازش خبر نداره. ییشینگ کسی نبود که افکار و اتفاقاتی که براش میفتن رو ازش مخفی کنه.

_الان رفتم تو اتاقش... داشت سیگار میکشید.

بکهیون تلویزیون رو کم کرد و به طرف چانیول چرخید: پرسیدی چرا؟

چانیول دستش رو به موهای پشت گوشش که کوتاه تر از بقیه ی جاها بودن کشید: نه یعنی خب اولش عصبانی شدم...

چشمهای بکهیون گرد شد: دعواش کردی؟

چانیول سریع سرش رو به دو طرف تکون داد: حتی فرصت نداد دعواش کنم... یعنی یه جوری پرخاشگر شده بکهیون... اینو من توی رفتارهای این چند وقتش هم حس کردم.

بکهیون یکی از کوسنهای روی مبل رو زیر بغل زد: بهرحال خب بزرگتر شده...

_آره ولی من حس میکنم چیزی شده.

بکهیون نفس عمیقی کشید: باهاش صحبت میکنم.

چانیول هم تکیه ش رو به مبل داد و به تلویزیون خیره شد: امیدوارم ربطی به کره اومدنمون نداشته باشه.

بکهیون میدونست چرا، ییشینگ به هیچ عنوان موافق برگشتن به کره نبود و بارها ازشون خواسته بود انگلستان بمونن... و چانیول میدونست اگر مشکل از کره اومدنشون باشه ممکنه ییشینگ ولشون کنه و برگرده و این برای چانیول خیلی سنگین بود.

**

ییشینگ بهت زده از خیسی چشمهاش دوباره دستش رو به چشمهاش کشید و قدم های سنگینش رو توی خیابون خلوت و تاریک برداشت.

بغض کرده بود. وات د فاک

حس گندی داشت، نه میتونست به زندگی توی کره ادامه بده نه میتونست خانواده ی کوچیکش رو ول کنه و برگرده.

و حس گند تری داشت چون چانیول دنبالش نیومده بود. ییشینگ به معنای واقعی کلمه به چانیول نشون داده بود که قهره و حالش خوب نیست و نیاز داره که یکی آرومش کنه و حتی نشون داده بود که داره نصفه شبی از خونه بیرون میره ولی... پدرش... دنبالش ... نیومده بود.

بعد از کلی کشمکش که برای گریه کردن و نکردن تو خودش داشت بالاخره قطره اشک درشتی از گوشه ی چشمش مسیرش رو تا چونه ش پیدا کرد.