Let's Play a Death Game // With SKZ

(18)

Daniel ve jihyo bebeklerim çıkıyormuş len amk düğün ne zamana serefsuzler

__________________

Kurdun ağzından

Mesajı okuyup Jeongin'e kısa bir bakış attım. Cips yerken televizyon izliyordu

Emin misin?
Yanlış yönlendirebileceğimi biliyorsun
Fırsatını bulmuşken biraz daha oynayabilirim

Ben mesajları atmadan önce offline olmuştu. Bir kaç dakika bekledim ama aktif olmayınca yine Han ailesi ile uğraştığını düşündüm

Telefonu kapatıp yanıma koydum. Jeongin kanallarda gezinirken ortadaki masaya koyduğum sojulara uzandım. Ben sişeyi açarken o da dikkatini bana verdi

"Gerçekten içecek misin?"

İç çekip bıkkınlıkla "Evet Jeongin" dedim "Tanrı aşkına, oyundaki neredeyse herkes katil, psikopat, insanların uzuvlarını koparmaktan zevk alan tipler ve sen benim içki içmeme mi takılıyorsun?"

Masumca "İçki içmek kötüdür" dedi

"Katil olmakta sorun yok yani?"

Cevap vermeden yere baktı. Bende işime devam edip küçük bir bardağa doldurup kafaya diktim. Yüzümü buruşturup ikinci bardağı da doldurdum

"Bazen bunlara inanasım gelmiyor"

"Neye?"

"Katil olmanıza" bakışlarım ona kaydı tekrar. Boşluğa bakıyordu ve saçları ile oynuyordu "Gerçekten katilseniz bu yarışmaya nasıl çıkabiliyorsunuz? Polisin çoktan peşinize düşmesi gerekmez miydi?"

İç çekti "Suikastçi bir aile nasıl günümüzde var olabiliyor ve vaşak 24 kişiyi polise yakalanmadan nasıl öldürmüş olabilir?"

İkinci bardağımı kafaya diktim

"Evet, bu genel olarak her şeyden habersiz huzurlu bir hayat yaşamış olan yüksek kesim insanların kurduğu bir cümledir"

Üçüncü bardağımı doldururken dişlerimi sıkıyordum

Huzurun ne olduğunu bilmeyen birisi olarak savaşın ve kötülüğün ne olduğunu bilmeyen insanlardan nefret ediyordum

"Polise yakalanmadan mı?" güldüm "Polisler sadece bu şehiri ben ayakta tutuyorum mantığında yaşayan kibir dolu varlıklar. Halbuki becerebildikleri hiç bir şey yok" 3.bardağımı da içip sertçe masaya koydum

"Sen de sadece ailesi her istediği oyuncağı almış şımarık bir veletsin"

Ayağa kalkıp nefesimi verdim "Evden de istediğin oyuncak alınmadı diye kaçmışsındır"

Yüzüme ifadesiz bir şekilde bakarken gözlerinin dolmaya başladığını gördüm

Ahh, şimdi de bir bebek gibi ağlayacaktı yani?

"Benim..." gözünden bir damla akarken yutkundu. Sesi titremiști "Oyuncağı geçtim, ailem bile olmadı" ikinci damla da aktığında hızla ayağa kalktı

"Hakkımda hiç bir şey bilmeden konuşma" odadan çıkıp evden de çelik kapıyı çarparak çıktı

__________________

Hwang Hyunjin:
Kavga ettik gibimsi bir şey ve çıkıp gitti

Han Minho:
Kendi haline bırak demiştim...

Hwang Hyunjin:
Özür dilerim

Han Minho:
Herhangi bir şey öğrenebildin mi bari?