Let's Play a Death Game // With SKZ

(45)

Seungmin kendi koridorundan yavaşça çıktı. Sessizdi. Kaybedecek birisi kalmamıştı onun için. Endişelenmesini gerektirecek hiçbir şey yoktu

Ana caddeye çıkarak önüne bakmadan yürüdü. Arada gelip omzuna çarpanlar olsa da aldırmadı. Yürüyen bir ölü gibi hiçbir şeye tepki vermeden, dünyadaki bütün acıları ben çektim demeye çalışan gözleriyle insanların arasından geçti. Zamandan ve mantıktan soyutlanmıș bir varlık gibiydi

Nereye gittiğini bilmese bile bir süre sonra kendisini evinin önünde buldu. İç güdü ve alışkanlık denen şeyler bazen onu korkutsa da bu hayatta daha çok korktuğu şeyler vardı

Yarının ona ne getireceğini veya neyi götüreceğini, yaşayıp yaşamayacağını bilmiyordu ve cevapsız kalmak onu rahatsız etsede onu bekleyen bir gelecek vardı ve eninde sonunda son bulacaktı

Bugün ölmediyse yarın, yarın ölmediyse sonraki gün

Ağrıyan gözlerini ovalayıp içeri girdi. Doğrudan yatağına uzanıp üstünü örttü ve uzun bir süre uyanmadı

__________________

Jisung koridorundan çıktığında doğrudan Minho'nun çıkışına gitti

Ama beklenildiği üzere sadece bir duvar vardı

O ölmüştü

Jisung gözleri dolmaya başlarken duvara daha çok yaklaştı. Elleri soğuk duvarla buluştuğunda korkarak ellerini geri çekti

Eliyle ağzını kapattı ve göz yaşları yanaklarından akmaya başlarken geri geri gitti

Buna inanmak istemedi.

Gerçeklerden kaçmak isteyerek arkasını döndü ve hızla koşmaya başladı. İçinden Minho öldü diye sayıklıyordu. Kendisini buna inandırmaya çalışsa da gerçek olamayacak bir şaka gibi geliyordu

Ara yola girmesiyle çığlık atmaya başladı. Sokaklardan göz yaşları süzülürken ve bağırarak ağlarken geçti

Nereye kadar kaçabileceğini o da bilmiyordu

Bu sırada duvarın arka tarafında bulunan Minho arkasını sağlama almak için duvara yaslanmıș oturuyordu. Fazlasıyla sakindi

Gözleri Jisung'un yanında hiçbir zaman göstermediği bir haldeydi. Koridorun ucundan bir hareketlilik gördüğü an saldıracağı belliydi

Bu koridorda ölecekse yanında en azından yöneticiyi de götürmesi gerekiyordu

__________________

Minho'nun aksine Chan koridorunun çıkışında değil girişinde oturuyordu. Kendisini öldürmeye gelecek olan yöneticiyi büyük bir zevkle bekliyordu

Güldü kendi kendine

Kafayı sıyırmıştı.

Minho'yu öldürdüğünü biliyordu

Tekrar güldü

Kendi kendine boş koridorda bağırdı

"Minho öldü"

Sesi yankı yapıp cümlesi tekrarlanırken kahkaha attı

Dolaylı yoldan da olsa birisini öldürmüştü ve bu kişinin kendini kullanmaya cüret eden Minho olması ona istediği hazzı veriyordu

Ölecek olması umrunda değildi. O sadece mutluydu

Koridorun giriş kapısı açıldı

İçeri sızan ışıkla Chan gözlerini kıstı. Görüşü netleștiğinde karşısında gördüğü kişiyle güldü

Yönetici maskesini çıkarmıştı ve elinde ince, kısa bir kılıç tutuyordu. İşini halletmeye geldiği gözlerinden belli oluyordu

Chan gülmeye devam ederken elini kaldırdı

"Selam~"

__________________

Son bölüm değil sakin olun dksmmzms

Finalde final yazarım başlığa djsmzm