Let's Play a Death Game // With SKZ

Ek Bölüm [WooChan]

Chan yüzünü Woojin'in boynuna gömüp küçük öpücükler bıraktı. Woojin huylanarak gülerken kollarını üstündeki Chan'ın beline sarmıştı

"Sanırım rolleri değiştik"

"Hep yapmıyor muyuz zaten?" ikisi de kıkırdadı. Gecenin ikisinde birbirlerine sarılmış uzanıyorlardı. Uzun zamandır görüşememișlerdi. Chan şirket ile çok meşguldü. Birkaç hafta sonra sonunda Woojin'in evinde buluşabilmișlerdi

"İlaçlarını alıyor musun?"

Chan derin bir nefes verdi "İhtiyacım yok"

"Artık iyi misin?"

"Evet" Woojin tavana bakarken sıcak nefesi boynuna vuran Chan'ın saçlarını okşadı

Chan yarışma esnasında kafayı yemişti. Oyun bittikten sonra da bu durumu devam edince psikoloğa gitmek zorunda kalmıştı. Aksi takdirde insanları kahkaha atarak öldürmeye çalışan birisine dönüşecekti

Yarışmadan bir buçuk yıl sonra Woojin bazen Chan'ın bu durumunun devam ettiğini düşünse de Chan hep karşı çıkıyordu

Woojin yanağını Chan'ın başına yasladı. Bir yandan da saçlarını okşamaya devam ediyordu

"Seni çok özledim"

Chan gülerek "Ben de seni çok özledim" dedi. Ve sohbetleri tekrar son buldu. Konuşmaktan değil birbirlerinin varlığını yanlarında hissetmekten zevk alıyorlardı onlar. Sessizce birbirlerine sarılırken aslında ikisi de göğüslerinde hissettikleri diğer kalp atışını dinliyordu. Ve bu atışlar her şeyi açıklıyordu. Sözlere lüzum yoktu

Yarım saatlik sessizliğin ardından Woojin Chan'ın belindeki ellerini aşağıya indirerek çıplak bacaklarını okşadı

"Üşüteceksin. Neden Aralık'ın ortasında şort giyiyorsun ki?"

Chan gülerek Woojin'in üstünden doğruldu "Çünkü çok ateşlisin ve senin yanındayken soyunmaktan kendimi alamıyorum"

Woojin sesli bir şekilde güldüğünde Chan da gülümsedi

"Yapmak mı istiyorsun?"

"Uzun zamandır yapmadığımız tek şey buluşamamak değil"

İkisi de birbirine imalı bakışlar atarken Chan dayanamayıp Woojin'in yüzüne yaklaştı. Basit sayılabilecek bir öpücük bırakmıștı ki Woojin'in çalan telefonuyla geri çekilmek zorunda kaldı

İkisi de içinden küfrederken Woojin ekrana çatık kaşlar ile baktı

"Efendim abi?"

"YEMIN EDERIM SEVİȘMEYE KALKARSANIZ İKİNİZİ DE KAPIYA ATARIM!! INLEMELERINIZI ÇEKEMEM SIZIN!"

Woojin ani bir refleks ile telefonu kulağından uzaklaştırdıktan sonra direkt kapattı. Kapatsa bile yan odadan abisinin cümlesinin devamını duyabilmiști

Telefonu geri yerine bırakıp Chan'a döndü. Ikisi de bıkkın bir ifade ile birbirine baktıktan sonra güldüler

Bir buçuk yıl sonra sanırım değişmeyen tek şey Woojin'in abisiydi

__________________

Chan yüzünü yıkadıktan sonra mutfakta birbiriyle atıșan abi kardeşin yanına gitti. Her zaman ki gibi fazlasıyla gürültü olan evi incelemek Chan'ı mutlu ediyordu. Sıcak bir şekilde karşılandığını hissettiği nadir yerlerdendi

Masaya oturup diğer ikili tartışmaya devam ederken onları izledi ve çaktırmadan ikisinin de tabağındakilerden uçurdu

"Telefonumu geri ver!!"