*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Nauna akong magising kay Miranda. Napangiti naman ako seeing her angelic face every morning is the best part of waking up. Napangiti akong muli nang marinig kong medyo humihilik pa siya,ewan ko ang sarap lang sa pandinig ko ang hilik niya,di man lang ako naiirita tuwing ganito.
Ayaw ko sanang hawakan siya dahil baka magising ito.Pero di talaga ako makatiis at maharan kong hinaplos ang buong mukha niya, I so love my wife,at hindi ako magsasawang mahalin siya at pagsilbihan. Buong seven month naming magkasama bilang mag- asawa ay wala akong naalalang pinagsisisihan kong pinakasalan siya.
Di ko nga alam kong anong mabuting nagawa ko't binigyan ako nang panginoon nang ganito kagandang regalo. She's the best gift i recieve all my life. At kahit na ano pang magandang materyal o,gaano pa ito kamahal ay hindi ko ipagpapalit asawa ko.
Unti-unti naman nitong bumuka ang kanyang mga mata. Nagising siguro ito sa mga haplos ko sa kanya." Good Morning babe. " Masiglang bati ko sa kanya. Nakita ko namang kiming ngumiti ito,at pumikit ulit. Pero niyakap na niya ako this time.
" Hey!!! Matutulog ka pa ba ? "Tanong kong muli sa kanya nang wala akong nakuhang sagot sa kanya.
" Sana... What time is it naba ? " She said at hinalikan ako sa pisngi. " It's 6:00 pa naman babe. "
" Aga mo namang nagising. " Sabi niyang nakanguso pa.
" Don't pouting your lip alam mong natu-turn ako dyan eh. " Natatawang sabi ko. Hinampas naman niya ako sa braso.
" My God napa ka pervert mo talaga. Di ka ba nag sasawa eh,halos naka ilang rounds na nga tayo kagabi ah. "
Naka sobsob ako sa dibdib ni Aaron kaya di ko nakita mukha niya,napaangat lang ako nang mukha nang hindi na siya sumagot sa sinabi ko. Baka kasi nagtampo na naman ito, Pano naman kasi totoo yung sinabi ko halos ilang rounds na kami kagabi ah,at ngayong bagong gising palang kami parang nagpapahiwatig na naman.
BINABASA MO ANG
We must say Goodbye ( COMPLETED )
General FictionKulang nalang lumuha ako ng dugo upang maibsan yung sakit na nararamdaman ko. Pero kahit anong klaseng luha pa ang iluha ko andun parin yung sakit tuwing naiisip kong hindi kuna pala muling mahahawakan yung anak ko. Hindi naman ito yung pinangarap...
