We must say Goodbye ( COMPLETED )

The past ( chapter 62 )

" Gusto kung subaybayan mo ang babae sa picture na yan,gusto kung alamin mo ang pinag mulan niya."  Kausap ni Mercy ang katiwala niyang Private investigator

" Opo Ma'am makakaasa kang sa lalong madaling panahon makakakuha na ako ng inpormasyon dito. " Sagot naman nito. 

" Inaasahan ko yan Fernando,gusto kunang matapos tong maghihirap namin ni Beth. " 

" Sanay hindi kana mabigo ngayon ma'am, alam ko kung gano nyo to hinangad ni Beth sanay makamtan na ninyo ang kaligayahang matagal nyo ng pinangarap."

" Sana nga Fernando, anyway pwede bang huwag mo nalang munang ipaalam kay Beth ang tungkol dito ? Ayaw kung umasa na naman ang anak ko, tsaka nalang natin ipaalam kung talagang maconfirm  na natin. " Tumango naman ang p.i sa kanya.

It's been 5years the last time I saw  Miranda. At nagpapasalamat akong umalis siya sa poder ng asawa niya at hindi ko siya madadamay sa mga plano ko. Hanga ako kay Aaron sa pagmamahal niya kay Miranda ni ilang beses kuna siyang tinukso di man lang kumagat, Kaya na isip kung bat kailangan kung tuksihin si Aaron kung pwede naman na mag umpisa akong pabagkasakin ang kompanya nila.

And take note until now hindi parin pinapatawad ni Aaron ang kanyang ina,kaya hirap na hirap na si Tita Reena kung pano paamuin ang anak at the same time kong pano nito ibabangon ang basak nitong company. Ang buong akala ng matanda isa parin akong angel sa kanya na handa siyang damayan,pero ang totoo unti-unti kuna siyang pinapatay.

Malapit kuna ring makamtan ang hustisyang  matagal ko ring inasam, Alam kung nasasaktan na ang donya sa mga nangyari sa buhay niya sa nagdaang taon, Una na dun nung akala niya ay niloko siya ng ama nila Aaron, but it was a set-up sadyang makitid lang ang utak ng donya at hindi marunong makinig. 

Since mabait naman ang daddy nila Aaron ay hinayaan kuna siyang mamuhay ng tahimik ang ina lang naman nila ang may kasalanan sa pamilya ko kaya mas sa kanya ako tutok na tutok. I know may mga tao akong nadadamay at sobrang nakokonsenya ako,  Hindi naman kasi ako sing sama ni Donya Reena. I know kung ano ang pinag daanan ni Miranda nung mga panahong nawala si Parker sa buhay niya.

Ayaw kumang may inang nagsa-suffer na mawalan ng anak pero wala na akong magagawa dun. I always pray nalang na sana maayos na ang buhay niya ngayon, naalala kupa yung huling kita namin 5years ago sa libingan ni Parker.

Habang nag alay ako ng dasal para kay Parker ay biglang may nagsalita sa likuran ko. " What are you doin here ? "  Malamig ngunit may galit niyang tanong. Hindi naman agad ako nakasagot,unti unti siyang lumapit sakin, binaba lang niya ang dalang bulaklak at hinaplos ang pangalan ni Parker bago ako muling hinarap. 

" Mabuti't nakaya pa ng konsenya mo ang magpakita pa sa puntod ng anak ko. " Walang kaimosyong imosyon niyang sabi sakin. Napayuko nalang ako she's right. Hindi ko alam na makaya kupang harapin si Parker matapos ang lahat ng ginawa ko sa ina niya.