We must say Goodbye ( COMPLETED )

Her long Agony ( chapter 41 )

" Hello Daddy, pasensya na at ngayon lang ulit kita nabisita. Marami kasi akong ginagawa e, " Beth said habang na naka upo paharap sa puntod ng ama. She really missed his dad,kahit wala sa oras ay dinalaw niya ito, it's been what ? 9years to be exact the last time  she visit he's dad,.

Masakit parin kasi sa kanya tuwing tingnan niya,ang puntod ng daddy niya. " Dad,im sorry hangga ngayon di ko paring nakikita si Mary, pero ginagawa ko po lahat para mahanap lang siya. " She said again while sobbing. Sobrang hirap na siya at kunti nalang ay sasabog na siya. Ilang taon na rin siyang naghahanap sa kapatid ngunit hangga ngayon ay bigo parin siya.

Araw-araw nalang niyang iniyakan ang kanyang kabiguan sa paghahanap sa bunsong kapatid. Kahit pa sinasabi ng ina na tigilang na ang pahahanap at ang diyos nalang ang bahala,na ipagdasal nalang nila na maayos ang buhay ng kapatid niya.

" Dad,alam mo bang minsan gusto ko ng sumuko e, kasi ilang taon na kaming naghahanap ni Mommy but until now we failed. Suko na nga si Mommy sabi niya ang diyos nalang daw ang bahala kay Mary, Pero Dad, ayaw kong tumigil dahil alam kong isang araw  mayayakap ko rin si Mary."

Wala naman talaga siyang planong pumuntang cemetery  pero dahil sa nagtalo sila nang ina niya about sa paghahanap niya sa bunsong kapatid na nawawala 20 years ago.  Sabi kasi nang mommy niya ay tigilan na ang paghahanap dahil mauuwi lang sa wala lahat ng sakrepisyo nila,pero ayaw niyang tumigil dahil alam niyang darating din ang panahon na maririnig ng diyos ang dasal niya. Kaya lumabas siya ng bahay na masama ang loob sa ina. 

Beth found herself  na nakatayo sa harap ng puntod sa ama. " Dad, Tulungan mo naman ako oh,hirap na kasi ako e, sa tuwing nakakakita ako nang isang happy family until now sobrang sakit parin. We live a simple family back then, Ikaw si mommy Ako at si Mary. 

Diba simple lang din yung gusot mo para samin ni Mary, bakit ganoon dad,lahat ng yung nawala nalang lahat na parang bula.  We've lose you, pati narin si Mary nawala samin. And we don't know kong buhay pa ba siya o,kasama mo na rin. " Beth tried to  hold back hard to her tears. She could feel her throat clossing up. She swallowed it down,  ayaw kasi niyang umiyak dahil gusto niyang masabi lahat sa kanyang ama ang hinanakit niya.

" Dad,makita ko lang si Mary ititigil ko na yung paghihiganti ko at mamumuhay na kami ng masaya kasama si Mommy, pero sa ngayon dad gusto ko munang makitang nahihirapan ang mga taong nagpahirap din satin. Alam kong ayaw mong may nadadamay na ibang tao, in i'm so sorry for that,dahil may mga nadamay na ako daddy. Ayaw ko man pero kinakailangan daddy e, '' 

Sabi niya at tuluyan ng naiyak ng maisip na marami nang nadadamay sa paghihiganti niya,marami ng nasaktan dahil sa kanya. Kong gano kabait ang Elizabeth noon,ay siya naman ang ikinasama niya ngayon. 

" Dad,alam kong magagalit kayo,pero ipaghihiganti ko kayo ni Mary sa mga taong gumawa sa inyo nito. Kong anong sakit ang naranasan namin ni Mommy ay double pa ang ibabalik ko sa kanila. "