၂ဘာသာေျဖၿပီး စာက်က္ရက္ပိတ္၍ ဝမ္ဝမ္းေလးတစ္ေယာက္အိပ္ေနသည္မွာ...၈နာရီထိုးသည္ထိထမလာ။ မနက္စာဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလးခ်က္ေကြၽးခ်င္ေသာ္လည္း...အသီးအရြက္ကမ႐ွိ။ အေတြးတစ္ခုဝင္လာ၍မီးဖိုေခ်ာင္ကေန ဝမ္ဝမ္းအခန္းကိုတစ္ခ်ိဳးတည္းေျပး ႏိုးလိုက္သည္။
သူႏွင့္ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္တညး္ေစ်းသြားရသည့္ ဖီလ္းေလးကိုသေဘာက်၍ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ၉နာရီခြဲသည္ထိေတာင္ ေယာင္လို႔ထမလာေသး။
၂ေယာက္လံုးမနက္စာငတ္မဲ့ကိန္းေဟ။ ထားပါေတာ့ေလ သူမနက္ေစာေစာထတာမ်ားေနၿပီ ။ႏိုးမွပဲ လက္ေရြးစင္မွာလိုက္ေကြၽးလိုက္ေတာ့မယ္ ။
ႏိုးလာပါၿပီ...မသစ္ရေသးတဲ့ႏွပ္ေခ်းေၾကာင္းမ်က္ႏွာေလးကိုပြတ္သပ္ၿပီး ထြက္လာပါၿပီဗ်ာ ။
"ဆရာ....!! "
"အင္း ကေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ''
"ကြၽန္ေတာ္ ဗိုက္ဆာလို႔ ဘာမွမရွိဘူးလား ''
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ခ်က္စရာ႐ွာေနတာ ေရခဲေသတၱာထဲဘာမွလည္းမ႐ွိဘူး။ ဘာစားခ်င္လို႔လဲ ။ ကေလးႏိုးမွ လက္ေရြးစင္ သြားမယ္ဆိုၿပီးေနေနတာ။ ''
"အဲ့မွာမစားခ်င္ဘူး... ဆရာခ်က္ေကြၽးတာစားခ်င္တာ ''
"အာ...အဲ့ဒါဆိုလည္း အိုေခဗ်ာ။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ေစ်းလိုက္ခဲ့ ။ စားခ်င္တဲ့ဟင္းေတြအကုန္စဥ္းစားထား။ ''
"ဆိုင္ကယ္ နဲ႔သြားမွာေနာ္ ''
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ ''
သူမ်ားတေရးတေမာအိပ္ေနတာကိုလာႏိုးလို႔ နည္းနည္းေလးျပန္ညစ္လိုက္ရမွ ။တကယ္လည္းသူခ်က္တဲ့လက္ရာကိုေတာင္းတေနတာဒီက။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ ေယာက်္ားေလးျဖစ္ၿပီးဟင္းခ်က္ေကာင္းရတယ္လို႔။
' ေမာင္ဘုန္း တို႔မ်ား ေတာ္ခ်က္ ။အလုပ္ဘက္မွာလည္း ေစ့စပ္ေသခ်ာျပီးျကိုးစားတယ္ တစ္ဖက္ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ၿပီး အိမ္မႈေရးရာ နိုင္နင္းတယ္ နားရက္ဆို သူကိုယ္တိုင္အိမ္႐ွင္းေပးတာတဲ့ေတာ္ ။အားရင္အားသလို မီးဖိုေခ်ာင္ ဝင္ၿပီးအခ်က္အျပဳတ္က လုပ္လိုက္ေသး။ မမခင္ဆို သူ႔သားခ်က္တဲ့ေန႔ေတြဆို ေလးအင့္ၿပီး ထဖို႔ခက္တဲ့အထိကို စားတာ ။ ' လို႔ ေမေမေျပာတုန္းက သာမန္ကာလွ်ံကာ ေျသာ္...ဒီလူႀကီး ခ်က္တတ္မွာေပါ့ တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့တာကို ။အျဖစ္ခ်က္တတ္တာပဲ႐ွိမွာပါ သူတစ္ေယာက္စာတြက္ဆိုၿပီး အဲ့တုန္းက ထင္ေၾကးနဲ႔ ခပ္ပ်က္ပ်က္ေတြးထင္ခဲ့တာေပါ့ ။
