Mr. Sungit meets Ms. Mabait (Completed)

Pahiya no. 27

"What!? Naging yaya ka?" Napasigaw ko.

Agad akong napatingin sa paligid. Tinampal niya ang kamay ko at sinenyasan na manahimik. I cleared my throat and drink water.

I didn't thought that Natasha would became a yaya!! Just for that ticket!??

"Bakit ka nagpaalila sa lilalang na yun? Dahil sa BTS concert ticket lang? Naging yaya ka na agad?" Malay ko bang BTS fan din pala ang babaeng 'to...

She gave me a bored look and sighs. "Did you even hear what I said earlier!? Walang kinalaman dito ang BTS ticket, okay? Siguro slight...but hindi yun ang dahilan! Nabangga ko ang car niya, well actually gasgas lang, but sabi niya babayaran ko daw yun or else he will call a police and file a case against me and I got scared not because of him but to my parents, especially to dad, kilala mo siya Kath and he doesn't give a damn. Kaya pumayag ako." Explain niya.

Huminga ako ng malalim at hindi parin maipinta ang mukha ko.

"What?" Pinandilatan niya ako ng mata.

"Ganun ba talaga ka mahal yung sasakyan niya?" Kasi kung ako yun okay lang saakin kasi gasgas lang naman at least buhay.

Napakagat labi siya, "Its a Ferrari actually."

Napanganga ako. Now I get it.

Napatango tango ako at nangunot ang noo ko.

"Tapos, anong nangyari sayo dun?" Natanong ko.

Bigla siyang nanigas at dumaan ang sakit sa mga mata niya na agad nawala. I got worried and hold her hand.

"Hey, are you okay? Do you want to talk about it? Its okay kung ayaw mo. Hindi naman kita pipilitin." I smile even if I'm still worried.

Tumango siya and smiled back. Nag-ring na ang bell kaya umalis na kami ng canteen at pumunta na ng klase.

~*~

Nahiga ako sa kama at nakatulala sa kisame. Still I'm thinking of what happened to Natasha. I think she's falling for that man and I'm worried.

Bumangon ako at nagtaka ng walang Tyson ang kumatok sa bintana ko at Wala itong sinabi o kahit text lang man. Pinilig ko ang ulo at tumayo. I went to my window and when I open it, a bouquet of tulips appeared. I gasp because of shock and amazed at the same time. Tyson's face popped at the side that's why I looked at him.

"Hey..."

"Hi..." Kinuha niya ang kamay ko at inalalayan palapit sa kaniya.

Umupo ako sa tabi niya at hindi parin maalis ang tingin sa mga tulips. Hindi ko inaakala na alam pala ni Tyson ang paborito kong bulaklak. I looked at him and I saw him bit his lower lip. I gulped and didn't look away on his Adams apple.

"Sorry Kath pero hindi sila totoong tulips eh." He spoke.

Agad akong napa-angat ng tingin sa kaniya at lumipat ng tingin sa flower. I touched the flowers and yeah they're plastics. I sighed and I can't help but to get sad. Ever since when I was a kid, For me the most beautiful flower in the whole world are tulips. Dati ko pa talagang hinihiling na kahit once lang sa birthday ko, may magbigay saakin ng tulips at okay na ako because that would be the greatest gift that I could receive in my entire life.

Hinawakan niya ang kamay ko kaya nag-angat ako ng tingin sa kaniya. I saw sadness in his eyes. I felt bad because he got sad because of me. Inangat ko ang kamay ko patungo sa pisngi niya and I caressed it. Ngumiti ako ng napakatamis.

"Hey, it's okay. Even do this is not a real tulips, I still like it kasi kung totoo 'tong tulips baka hindi pa Ito umabot ng 1 month saakin. At least Ito, long lasting and aabot siya in how many years will pass. So don't be sad na okay?" Tumango siya at ngumiti na din.

Niyakap niya ako kaya niyakap ko din siya pabalik. Hinalikan niya ang sentido ko kaya Mas humigpit pa ang yakap ko sa kaniya.

"I love you..." I stilled and my eyes widened.

Kinalas niya ang yakap and he cupped my face.

"A-anong s-sabi m-mo?"

"I love you Kath. I just not like you but I love you." Nakangiti niyang tugon.

Napaluha ako at napangiti. Parang nilipad ako sa langit ng marinig ko ang tatlong words na yun. Niyakap ko siya.

"Thank you for loving me Tyson..." Mas humigpit pa ang yakap ko.

Kumalas ako sa yakap at tiningnan siya sa mata.

"I love you too, Tyson."

He cupped my face. The next thing that I knew, I felt his warm lips on mine. I feel like thousands of butterfly came out to my stomach. I feel like the wind dances with me because of what I'm feeling right now.

Everything got blurry and I'm feeling dizzy. What is happening? What is happe---

Napabangon ako bigla. Habol ang hininga. Panaginip ba yun? Napahawak ako sa kaliwang dibdib ko. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Bakit ko biglang napanaginipan yun? Tapos...sinabi niyang mahal niya ako tapos yung halik...

Napahawak ako sa labi. Bakit ganun? Parang totoo?

"Kath, gising na. Tanghali na." Bumukas ang pinto kaya agad kong binaba ang kamay ko.

"Oh? Gising ka na pala. Bumangon ka na diyan." Nag-angat ako ng tingin kay mama.

"Opo." Sagot ko at tumayo.

"Sige, ipaghahanda na kita ng agahan mo. Bumaba ka agad." Agad akong pumasok ng banyo.

Iniisip ko parin yung panaginip. Napabusanot ako sa buhok ko at napa-mura. Nag-angat ako ng tingin sa salamin. I hope maganda ang ibig sabihin nung panaginip na yun.

Naligo ako at nagbihis. Sabado ngayon at nakapagsunduan namin ni Natasha na pumunta ng mall. Sinuot ko ang Unisex Long Sleeves Cotton Sweatshirt at Monogram Printed mini skirt. Bumaba naako para kumain ng breakfast.

"Saan ka pupunta?" Nagsalin ako ng kanin at ulam sa Plato at sumubo.

"Sa mall lang po, kasama ko naman po si Natasha."

"Sige, mag-ingat kayong dalawa ha at dapat maaga umuwi. Kath nakikinig ka ba?" Nag-angat ako ng tingin sa kaniya.

"Opo, naiintindihan ko and by the way masarap ang luto mo ma." Ngumisi ako.

Napailing si mama at napa-tsk.

"Ikaw talaga binubola mo pa ako."

"Totoo naman kasi mama."

"Bilisan mo na diyan." Mas lalo pa akong napangisi.

~*~

____________________________________

Sorry po kasi matagal po akong nakapag-update.

-Speaking your Mayora_Donya

@Pammieaesthetic

Chapter 28>>>>