Prologue: Tears Me Up

436 40 6
                                    

Ik had mijn hoofd in mijn handen, lijdend van de pijn die ik nooit gedacht te zou hebben. Mijn haar was een puinhoop; het voelde eigenlijk meer een hindernis. Mijn ogen waren moe van het staren naar het laptop scherm voor zo'n lange tijd, maar ik kon niet ophouden. Dit was hoe mijn leven eruit had gezien de afgelopen maanden en ik kon vertellen dat het zou zijn, voor de volgende maanden en zelfs jaren.

Ik kon mezelf uitlachen omdat ik zo geworden was. Ik was eerst heel anders. Het voelde altijd alsof ik eeuwen kon slapen en nooit bleef ik langer op om video's te bekijken en door foto's te scrollen. Het enige waar ik voor op zou blijven was voor video games.

Misschien was zij een soort van video game voor mij. Ze was een verslaving, op een manier. Een obsessie zelfs. Ik kon niet genoeg van haar krijgen. Elk klein ding dat ze deed of zei, zorgde ervoor dat ik haar leuker en leuker begon te vinden.

De gevoelens die ik had voor haar groeiden en ik haatte het. Mijn leven was zo simpel voor dat zij er in voorkwam. Ze zette alles op zijn kop. De slapeloze nachten en ingehouden emoties kwamen alleen door haar. 

Ze deed me pijn op een manier dat niemand anders kon. Het deed pijn omdat ik dacht dat ik van haar hield. Het deed nog meer pijn omdat ze nooit zal weten hoeveel ze voor mij betekende. 

Maar het deed me nog het meeste pijn van binnen omdat ze niet eens wist dat ik bestond.

Fanboy | Michael Clifford AUWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu