Fanboy | Michael Clifford AU

Four: Can't

Michael's point of view

Mijn moeder zwaaide naar me vanaf de stoep. Ze ging naar haar werk vandaag. Mijn glimlach was onmiddellijk weg, het moment dat ze uit het zicht was. Alles wat ik wou doen deze dagen was rondhangen.

De droom leek zo echt, alsof ze bereikbaar was. Ik kon haar eindelijk ontmoeten en bij haar zijn, ook al was het voor een korte tijd. Het was gewoon te goed om waar te zijn.

Wie hield ik voor de gek? Ik was maar een achttienjarige die gestopt was met school. Mijn haar had altijd verschillende kleuren. Ik was niet aantrekkelijk. Ik hield ervan om me te verstoppen onder mijn dekens, gewoon om mijn gezicht niet te laten zien. Ik vond het niet leuk hoe ik eruit zag, en dat zou zij ook niet vinden

Zelfs mijn persoonlijkheid was niks. Wie zou nou met een game nerd willen daten? Hoewel ik mezelf nooit zo noemde, wist ik dat ik een nerd was. Ik zou af en toe schelden en ik denk niet dat meisjes dat leuk vinden.

"God damnit, Michael!" riep ik en ik gooide de dekens van me af. Ik kon niet geloven dat ik mezelf zo naar beneden haalde.

Ik pakte mijn laptop en opende het, net zoals altijd. Scrollend door mijn dashboard, alles wat ik zag waren foto's van haar. Ik maakte van mijn handen vuisten, een poging om al mijn emoties binnen te houden.

"Ik zal niet pijn hebben. Ik zal niet geraakt worden. Ze is gewoon een meisje," mompelde ik tegen mezelf, herhalend om het goed in mijn hoofd te stoppen.

Ik zou niks voor haar voelen. Zelfs niet als ze haar vingers over mijn handpalm zou halen om me te kietelen, of haar handen door mijn haar te halen om het goed te stylen omdat het een warboel was. Zelfs als ze zou luisteren naar al mijn frustraties de hele nacht lang en er gewoon voor mij was. Zelfs als ze zei dat ze van me hield.

"Stop hiermee." Ik stopte mezelf, toen al de fantasieën tot leven kwamen in mijn hoofd.

Het liet me glimlachen, maar op hetzelfde moment, deed het pijn in mijn hart. Ze waren net als mijn dromen. Ze waren uiteindelijk alleen maar illusies. Niets dat ooit zal uitkomen.

Ik kon haar vergeten, echt waar.

Maar ik denk niet dat ik mezelf zo ver kon krijgen.