Fanboy | Michael Clifford AU

Twenty-Four: Jokes

Michael's point of view

"Ik heb er één, ik heb er één!" riep ze uit, omhoog hield ze haar wijsvinger terwijl ze het rondzwaaide. Het was grappig hoe ik hier gewend aan was geraakt in de afgelopen weken.

We waren niet samen, maar we gingen uit—een klein beetje te veel.

Ik begon haar in een ander licht te zien: niet de Belle die ik dacht dat ze was, maar de Belle die ze was. Ze was niet beperkt tot mijn mening van haar—ze was een eigen persoon.

Ik hoorde eerst te denken dat ze geen fouten kon maken. Ik dacht dat ze het perfect menselijke bestaan was, iemand die niks fout kon doen. Ze zou altijd aan de goede kant staan, en daar blijven.

Maar nee, ze had haar eigen fouten.

En ik hield van haar op die manier.

"Hoe doe je een giraf in de koelkast?" vroeg ze. Haar ogen lieten op, als een klein kind waar ik voor moest zorgen.

"Hoe?" Ik verwachte weer één van haar suffe grappen. Dat was wat er gebeurde het laatste uur—ze vertelde me grappen, waarvan ik bij de meeste, niet om moest lachen. Maar het maakte de kamer sfeervol en ons twee gelukkig.

Ze lachte in haarzelf, me laten denkend dat dit het beste was dat ze tot nu toe tegen me gezegd had. "Je doet de deur open van de koelkast, en stopt hem er in."

Dus toch niet.

Belle begon te lachen zo hard wat ze nooit gedaan had en sloeg op haar dij. Ik schudde mijn hoofd, haar een teleurstellende blik gevend. "Je hebt het geprobeerd, Belle."

Ze pruilde, mokkend. "Ik geef het op. Het is zo moeilijk om je te laten lachen."

Lachend, haalde ik mijn schouders op. "Ik wil niet lachen uit medelijden, weet je?" zei ik tegen haar, grappend. Haar expressie veranderde, wat een verrassing was voor mij. Ik maakte gewoon een grapje.

"Ashton doet dat veel," vertelde ze, ongemakkelijk heen en weer schuivend op de bank waar we op zaten. "Maar laten we daar niet over praten! Wil je—"

Ze stond op, maar ik hield haar pols vast, haar tegenhoudend. "Laten we er over praten," zei ik, een vastberaden blik verspreidend over mijn gezicht.

De herinneringen van dronken Ashton speelden af in mijn gedachten. Het was niet iets dat ik leuk vond om aan terug te denken, maar nu omdat zij het opbracht, was er geen manier dat ik de kans ging missen om uit te vinden wat er precies gebeurd was.

"M-misschien zou Ashton hier mo—"

"Nee, Belle. Vertel jij het me."