Fanboy | Michael Clifford AU

Twenty-Three: Cute

Michael's point of view

Ik legde het doek op het gras, streek de plooien eruit en plaatste de mand die we hadden er op. Belle glimlachte naar me en ik glimlachte terug naar haar.

Deze keer, was Ashton niet bij ons. Ik wou niet gemeen klinken omdat hij mijn vriend was, maar ik was blij dat hij niet kon komen. Hij was zo niet attent en soms druk, dat ik niet kon genieten van de tijd die de drie van ons samen besteedden.

Zitten gaande, sloot ik mijn ogen voor het licht van de zon. Ik moest toegeven—ik was geen fan van buiten zijn voor een lange tijd. Een reden daarvan was het feit dat ik dood zou gaan van de hitte.

De zon werd geblokkeerd en ik opende mijn ogen, om vervolgens Belle voor me te zien staan. Haar handen waren achter haar rug terwijl ze naar mij beneden keek.

"Wil je niet zitten?" vroeg ik, wijzend naar de plek naast me.

Ze bewoog haar hoofd op en neer. "Jawel, maar de zon is te fel, is het niet?"

"Eigenlijk wel, ja," ging ik mee akkoord. "Maar waarom sta je daar?"

"Ik blokkeer de zon, zodat je je ogen niet hoeft te sluiten," antwoordde ze lachend. "Je bent wel schattig als je dat doet."

Mijn wangen, werden rood van haar opmerking. Het was vervelend dat ze nog steeds dat effect op mij had. Ik had al de tijd van de wereld om die gedachten weg te duwen.

"O-oh," ze stotterde, en plaatste haar hand over haar mond. "S-sorry, ik ben zo dom."

Ik schudde mijn hoofd, wrijvend over mijn wangen, denkend dat het de bloos zal verwijderen. "Het is oké. Ik was gewoon verrast enzo."

Belle kantelde haar hoofd terwijl ik een diepe hap adem nam. Ik kon echt niet genoeg van haar krijgen. Elk klein ding dat ze deed liet mijn hart sneller kloppen. "En waarom dat?"

Ik haalde mijn schouders op en probeerde het feit te verstoppen dat ik aandachtig naar haar keek. "Niemand vertelt me dat."

"Nou," begon ze, een hand uitstekend, die ik vastpakte. "Michael, je bent schattig."

"Uh. . . ik. . . dankjewel?" mompelde ik. Mijn blik verplaatste naar iets anders. Ze moest stoppen met het zeggen van deze dingen. Ik zou mogelijk mijn gedachten kunnen veranderen.

"Ook al denk je van niet, ik denk dat je complimenten verdient; je bent een geweldige jongen." Ze giechelde, knijpend in mijn hand, "en ik, Belle, zal één van de eerste mensen zijn om je dat te laten zien."