Fanboy | Michael Clifford AU

Sixteen: About

Michael's point of view

Ik opende de deur naar Ashton's kamer, alleen om hem daar opnieuw, dronken te vinden. Mijn ogen rolden onvrijwillig; het was alsof mijn lichaam al uit zichzelf bewoog om hoe vaak ik dit aantrof. Ik had altijd een vraag in mijn achterhoofd over hem: waarom?

Waarom was hij altijd zoals dit?

Waarom dacht iedereen dat hij beter was?

Waarom dacht ik dat hij beter was?

"Hé, Mikey," schreeuwde hij, wankelend naar me toe lopend. Ik liep langs hem, pakte de lege flessen van alcohol van de koffietafel en plaatste ze in de prullenbak aan de andere kant van de kamer.

Ashton's protesten vulden de kamer, maar ik koos om me voor te doen als ik doof was deze keer. Ik was niet in de beste stemming om te luisteren naar zijn onvolwassenheid. Hij was negentien, in godsnaam.

Hoe moest zichzelf proberen te helpen, anders zou ik opgeven.

Maar ook al zou ik opgeven, ik wist vrijwel zeker dat hij nog andere mensen had die er voor hem waren. Als ik in zijn positie was geweest, zou ik twijfelen of er iemand was. Dat was waarom, is het niet?

Het was omdat ik, ik was.

Dat is waarom Ashton beter was.

Michael kon nooit beter zijn dan Ashton.

"Wordt nuchter, je ziet er niet uit," vertelde ik hem, toen hij ging zitten op de grond, zijn ogen hangend. Hij lachte, geamuseerd over mijn commentaar. Hij stond niet, waarschijnlijk omdat hij dat niet kon, maar hij praatte ook niet.

Ik staarde hem aan, mijn armen kruisend. Moest ik hem helpen met omhoog te komen en alles?

"Kom hier. Ik zal je een verhaal vertellen," zei hij, kloppend op de plek naast hem op de vloer. Die stomme glimlach stond op zijn gezicht.

Ook al wou ik het niet, ik kwam naar hem toe en ging naast hem zitten. "Waarover?" vroeg ik en probeerde om niet ongeïnteresseerd te klinken.

"Over mij," antwoordde hij, lachend. Ik hield een zucht in, dat was te verwachten

"En ook, over Belle."