Bad Boy Meets an Angel

chapter 15

It was dinner nang nagkasama silang lahat sa hapag, tahimik lang si Abby, ganun din ang tatay nito, marahil ay alam na nito kung sino ang tatay ng magiging anak niya.

That was the most awkward dinner she had with her family, madalas kasi silang magkwentuhan kapag dinner, pero ngayon, mga kapatid niya lang ang maingay, her mother is joining pero hindi masyado.

After the dinner ay dumiretso na siya sa kwarto niya, pumasok doon ang mga magulang niya after 30 min.

"Abby" tawag ng papa niya.

Agad naman siyang napalingon, nervousness is evident in her face.

"P-po"

"Totoo bang isang Montecarlo ang ama ng dinadala mo ngayon?"

"O-opo.." she stammered.

"Tanga! Ano bang pumasok sa isip mo at nagpabuntis ka? Kakagraduate mo lang! At sa isang Montecarlo pa! Alam mo namang maimpluwensyang tao ang mga yun! Sila ang sumira ng buhay natin! Nagiisip ka ba? Ano bang nangyari sayo at naglandi ka sa Maynila?!" Galit na turan ng tatay niya.

She kept her tears pero di niya mapigilan ang pag hikbi. Totoo ang sinabi ng tatay niya, naglandi siya aa Maynila.

"S-sorry po itay. Di ko naman po sinasadya.."

"Di mo sidasadya?! Di mo sinasadyang mapasukan ka ng lalaking yun?!"

"Edgar tama na, makakasama yan kay Abby.." sabi naman ng Nanay niya. At doon niya na di napigilang mapaiyak.

She covered her face with both of her palms at humagulgol na napaupo sa sahig. Her dad is fumming mad. Tama ang tatay niya, malandi siya, nagpapasok siya sinadya man yun o hindi pero pumayag siya.

"Hwag na hwag mong sabihin jan sa lalaking yan na siya ang ama ng dinadala mo kung ayaw mong magkagulo ang pamilya natin Abbygail tandaan mo yan!"

Yun lang at umalis na ito sa kuarto niyang naiwan ang kanyang nanay.

"Anak, pagpasensiyahan mo na ang tatay mo, malaki talaga ang galit niya sa pamilyang yun."

"Pero nay, diba ang unfair naman nun kung pati kami madamay? Wala naman kaming kinalaman sa away ng mga magulang namin."

"Naiintindihan kita anak, pero tama din ang tatay mo, pag nalaman nila to, siguradong gulo ang mangyayari."

"Sorry nay, hindi ko po alam.." she said while crying.

"Teka lang anak, may kukunin lang ako.." her mom said at lumabas na ng silid niya.

She wiped her face at agad namang bumalik ang nanay niya.

"Eto anak, eto yung pinapadala mo sa amin ng tatay mo, pasensiya ka na anak kung nagsinungaling kami sayo, gamitin mo to, pumunta ka muna sa ibang lugar, isama mo si Gelay para may kasama ka, kung saan mo man mapagplanuhang pumunta, magpapadala na lang ako ng pera para makapag aral si Gelay."

At sa sinabing yun ng Mama niya ay naiyak siya ulit. Pero ano nga bang magagawa niya? Hindi naman siya pwedeng magreklamo, kagagawan niya to kaya kailangan niyang harapin.

"Mahal na Mahal kita anak, wag mo sanang isiping pinapalayas kita, pero may tiwala akong kaya mo ang sarili mo.. Malakas ka diba?" Maluhaluhang sabi ng mama niya.

She smiled at her mom still with her flowing tears sabay tango.

Her mom hugged her and she hugged back. Iniwan na siya ng nanay niya sa kuarto nito at nagisip siya kung saan siya pwedeng pumunta.