My Butler Boyfriend

Chapter 1

Chapter 1
That maarte girl

"MIZUKI?! Ano na naman 'tong kaguluhan na pinasok mo? Pagod na pagod na'ko sayo!" Sigaw ni Tita pagpasok niya palang ng Coordinator's office. She's one of my mom' so called-amigás. We're not blood related. Obviously, mas mayaman kami sa kanya. Nagkataon lang na nandito siya and she was ask to look after me. Para namang hindi ako loner all this years!

Sanay na ako mag-isa. Sinanay niyo kasi ako.

"I didn't do anything." Sabay na pag irap ng dalawa ko'ng kaibigan (#charot. Plastic ang mga 'yan. Nadamay lang ako dahil sa kababuyan nila.) sa weirdo na inaway namin. Pano ba naman kasi she just call me slut! Huh!  Slut? baka gusto niya'ng patalsikin ko siya  dito! I mean, duh! Sanay na ko sabihan ng mga ganon. But this is the first time na may nagsabi sa'kin na isa ako'ng slut. Like WTF diba? I mean, ang ganda ko kaya. Slut is none of those words you can describe about me. And i'm not cheap like her.

"Relax, ma'am. We need to talk about it, okay?" Mahinahong sagot ni Ms. De Corpuz at pinaupo sa tabi namin. Nandito na 'rin  ang mga magulang nila Chikkie at Kitkat.

"Ms. Watanabe, pang 4th offense mo na to! Suki ka nalang lagi dito. Hindi ka ba nagsasawa? dapat kasi hindi mo na pinapatulan ang mga nangaaway sayo. You just have to understand them. " Lalong uminit ulo ko sa sinabi ng teacher na 'to. Okay pigilan niyo 'ko susugurin ko to!

"Did you just said U.N.D.E.R.S.T.A.N.D? Are you drunk? alangan namang hayaan ko nalang sila na husgahan ako kahit rinig na rinig ko na?!" Inis ko'ng sigaw dun sa teacher. Na lalong ikinagalit ni Tita. Tangina?! ano 'ko tanga? hindi ako kasing tanga ng iba para lang hayaan sila na husgahan ako! I'm not like those optimistic girl. If they want a fight, i'll give them war.

"MIZUKI!" Hindi na ako nakapag-pigil at nag-walk out na ako palabas ng office. Kahit naman umupo lang ako dun at walang gawin ay ako rin naman lang ang papagalitan at huhusgahan nila. Ano pa'ng sense ng pag punta ng ibang magulang kung sa'kin lang lagi naka focus yung galit ng coordinator teacher diba? So  stupid!

Kinuha ko ang bag sa pink na locker at napaupo nang nalaglag sa'kin lahat ng  loveletter na hinulog sa locker ko! Haish. Madami dami na naman akong susunugin.

Naglakad nalang ako palabas ng school at tumawag ng taxi. FYI, I don't like taking a commute. I just really need to go home.

Nang makauwi, agad ako'ng humiga sa kama ko nang hindi nagpapalit ng damit. Wearing my uniform, I closed my eyes and blowed a heavy breathe.

Today is so tiring. Not physically but mentally. I'm so tired of everything!

Napaupo ako sa kama ng may maisip. Kesa naman mag emote ako dito, tatawagan ko nalang ang secretary ni Mommy. I want to go somewhere hmm. I just wanted to try. Malay mo, payagan na ako this time diba?

Agad ko'ng i-denial ang number ni Princess sa phone ko. Ang secretary ng mommy 'ko.

"This is Princess Campbell from Yuomik Corporation. What can I help for you?"

"Princess, this is me. Mizuki."

"Oh! Sorry Ms. Mizuki but your mom isn't available right now."

"Oh, no. I'm not looking for my mom. Just needed book a flight. Gusto ko'ng pumunta ng France."

"Okay, miss. Please let me know what day do you want your flight will be?"

She's so professional. Ni hindi niya ko'ng kayang tawagin na Mizuki kahit na sinabi ko na kaibigan ang turing ko sa kanya. I want more friends like her. Matured and can handle her self.

"September 13 to 16 only. Then buy me a SVIP ticket. You know what kpop group it is!"

Masayang sabi ko.Dadalhin ko ang nga bagong merchs ko para mapapirmahan!

"Noted, miss."

Agad ko'ng ibinaba ang tawag at bumalik sa pagkakahiga.

Hindi pa ako nakakatulog nang biglang bumukas ang pinto ng room ko at pumasok don' si Shawn, my freakin handsome butler. Why the fuck can't he knock?!

"Miss, the dinner is ready." Pokerface niya'ng sabi at lumakad na palabas. Sure ako nasa harap lang ng pinto ko 'yun. Feeling bodyguard eh. Kahit nakakainis siya kasama minsan. Walang emosyon ang mukha! Sampalin ko kaya 'to tignan na'tin kung straight face pa 'rin?

Pagkababa ko ay nakita ko si Shawn na naka tayo sa harap ng lamesa. Kung hind lang siya lumingon ay mapagkakamalan ko siya'ng mannequin.

Habang kumakain, tahimik lang kaming dalawa. As if naman kausapin niya ko ni hindi nga umiimik yan.

"Bakit ang aga mo umuwi?" Gulat ako'ng napatingin sa kanya.

"Nagsasalita ka pala?" I asked, sarcastically.

"Of course. What is the purpose of my mouth?" Tama nga naman. Siya din naman ah. He can't use it properly.

"Wag mo ko'ng sungitan. Sisisantihin kita." Nalukot ang mukha ko.Natawa naman siya ng kaunti.

"Sorry, miss. Na carried away lang." saad niya at bahagyang umawang ang labi nang makita ang suot ko'ng singsing. Napatingin 'din ako dito at inayos.

Walangya. 6 years ago na pala simula nung huli kaming magkita nung lalaki'ng yon. Ni hindi manlang ako binalikan.

Habang inaayos ang singsing ay napaangat ako nang tingin sa kanya na ngayon ay gulat pa 'rin.

"Ano'ng problema mo?" Tanong ko. Confused because of his facial expression.

"Nothing." He smiled. Tumango ako.

"Everything has a reason. So bakit ka pinadala ni Mommy dito?" Hamon ko sa kanya.

"Sorry, miss. I can't tell you." Napasimangot nalang ako at tinapos ang pagkain. Sure na ako merong something kung bakit 'to naging butler ko 'e. Meron pala'ng butler na ganito ka gwapo?

"San' ka nakatira?" Curious ko'ng tanong.

"I live in Orléans France."

"Oh! That's my dream city." Saad ko. French pala siya?! I mean, I didn't know blue-eyed people are from France. 'O siya lang?

Stupid, Mizuki. Kailangan mo nang mag aral ulit.

"Really?" tila naging interesado siya nang malaman niya 'yon.

"Can I go there with you?" pabiro ko'ng tanong.

"No." napataas ang kanang kilay ko.

"Bakit naman?" I asked. Dissapointed.

"You don't have a VISÁ yet." I laughed. Tumawa 'din siya.Kakaiba naman siya mag-joke!

Masarap naman pala siya'ng kausap at infairness, tao 'din pala siya. Tumatawa 'e.

TRUMPETXCREEPER