My Butler Boyfriend

Chapter 13

Chapter 13
First Love

Gusto ko man dumilat ngunit parang ayaw sumunod ng mga mata ko sa pagnanais na marinig pa'ng muli ang mga sasabihin niya. Ngunit bigo ako. Narinig ko nalang ang tunog ng pinto hudyat na may lumabas na.

Huminga muna ako ng malalim bago dumilat. White ceiling welcomed my sight. Ang mga alala ng nakaraan ay muling nagbalik. Pati ang kaba dahil sa katotohanang nandito na naman ako sa ospital.

Hinawakan ko ang dibdib ko at sinuntok suntok ito na para ba'ng mawawala ang kaba'ng nararamdam. Ng tumalab ang ginawa ay dahan dahan ako'ng umupo sa kama at tumayo. Pumunta ako sa banyo at tumingin sa salamin.

Owemji! My Beautiful face! What happened to you?!

I look so awful in my outfit. Because I'm wearing a hospital gown. My skin is so pale, my lips are cracked, and my hair looks like witch dahil sa pagkasabog sabog nito.

Binuksan ko ang cabinet na siya ding salamin at naghanap ng toothbrush. Luckily, I found one. A pink one.

Nang matapos ko ang ritwal sa banyo ay mabilis ako'ng lumabas at pumunta sa mini ref na nandon. Binuksan ko ito ngunit bigo ako dahil wala namang laman 'yon.

"Where's the food?? AARGH!" Inis na sigaw ko at pabagsak na humiga sa kama.

Ngunit tumayo ulit ako para kunin ang bag ko. Salamat nalang dahil dala ko ang laptop ko.

Inilabas ko ito at mabilis na kinonek sa wifi ng hospital. Wala'ng password buti nalang.

Nang mabukas ko ang facebook account nag scroll nalang ako hanggang sa marinig ko na may pumasok.

"Miss, gising kana pala."

Kusang huminto ang pagtibok ng puso ko ng magtama ang mga titig namin. May kung ano sa tiyan ko ang nagwawala.

He arched his left eyebrow.
"Gutom ka na ba? I'll buy food for you."

"Meron ba'ng canteen dito?" Malumanay na tanong ko.

"As far as I know, meron." Tango tango pa'ng sabi niya.

"Bibili ako." Ani ko at mabilis na tumayo. Ngunit agad naman ako'ng natigilan ng pigilin niya ako at mabilis na inalalayan.

Ano'ng ginagawa niya?

"I'll help you." Saad niya at ngumuso pa.

"No. Kaya ko. I am not paralyzed, you see."

Tsh. Ano'ng kala niya sa'kin pilay? Sa ganda ko'ng 'to?

"Pero, miss..." inis ko'ng tinanggal ang braso niya na nakaalalay sa'kin. Tumingin naman siya sa'kin na para'ng nagtataka pa.

"Kaya ko sabi." Inis ko'ng wika at naglakad palabas ng room. Naramdaman ko naman ang pagsunod niya kaya lalo ko pa'ng binilisan ang paglakad.

"Hey. Be careful." Aniya pa.

"Can you stop following me?" Inis ko'ng sabi. Umalingawngaw naman ang boses ko sa hallway kaya napatingin sa'min ang mga taong nandon sa waiting area.

Inissnob ko lang sila.

Pumasok ako sa isang open room ng mabasa ang signage na nandon.

Mabilis ako'ng pumila at napahinto ng may napagtanto.

"Err— Wala nga pala akong pera! Ano ba yan?" Psh. Mizuki! Ang yaman yaman mo sa simpleng canteen lang ay di makabili? Wth.

"Miss?pakibilisan naman? Madami pa'ng nakapila oh." Rinig ko'ng ani ng isang nurse.

"Ano ba'ng paki mo?" Inis ko'ng sigaw sakanya.

"W-what?" Tinignan ko siya mula uli hanggang paa at tumitig ulit sa mga mata niya atsaka inirapan.