My Butler Boyfriend

Chapter 10

Chapter 10
Hurt

"A-ayoko na. S-sa hotel nalang namin ako uuwi... mas comfortable kasi ako kapag 'dun." Parang pinagbagsakan ng langit at lupa ko'ng sabi.

"Okay." Then he roared to life.

Nang makarating kami sa hotel ay sa entrance ako pumasok. Mag isa. Nag park siya. Alangan sumama pa ko dun? Boss niya nga 'lang' ako diba? Atsaka 'trabaho' niya yun.

Inis ako'ng naglakad papasok ng lobby at nang makarating sa front desk ay agad ko'ng inilabas ang gucci wallet ko at kinuha ang card ko. Pinakita ko 'to sa babae.

"Make it faster." Hindi siya kumibo. Nanatili siya'ng nakatunganga sa cellphone niyang cherry mobile at patuloy na nagtitipa ng kung ano.

Wait— may cherry mobile ba sa ibang bansa?

I rolled my eyes. Whatever.

"Yah! What the fuck are you doing? Texting in your work hours?" I roared in anger.

Gulat siya'ng napatingin sa'kin. Tinaasan ko siya ng kilay ngunit inismiran niya lang ako. Tsh. Ganito ba ang mga trabahador na hina-hire ni Mommy? Walang kwenta!

"Miss, you should learn how to wait." Sa inis ko ay pabagsak ko'ng inilagay ang card ko desk sa harap niya.

"Just fucking follow my order!" Huminga ako ng malalim at inayos ang damit ko. Wala akong pake kung katext niya pa ang jowa niya!

Mataray niya'ng kinuha ang card ko at tinignan. Psh! Baka di niya pa ako kilala? Owner's ID ko yan!

"Akira Mizuki Watanabe... daughter of the owner." Basa niya. Nagulantang naman siya sa nabasa at agad na napatingin sa'kin. Agad siya'ng tumayo at pumunta sa harap ko at nag bow.

"I-i'm sorry, miss! I'm really sorry!" Sabi niya pa at nag bow ng ilang beses.

"Here's the VIP elevator to Presidential suite Miss.." napailing ako at nginisian siya.

"What is your name, miss?" I said. Siningkitan ko ang magaganda ko'ng mata at binasa ang namepin na nasa uniform niya.

Tumango tango ako.

"Miss Cynxthia, from this night onwards, you are now considered as unemployed person." I said with no emotions visible on my face.

Umangat naman ang tingin niya sa'kin at mabilis na lumuhod sa harap ko. Niyakap niya ang binti ko at nagsimulang mag emote.

"Miss! No...don't do this to me! Please I need this job! I need to buy milk for my baby! I already admitted my mistake! For treating you like an ordinary guest! please miss..." Hinila ko ang legs ko'ng nahawakan ng marumi niya'ng kamay.

"Don't you dare to touch me! I don't care If you need this job to buy milk for your baby. You are the mother! You should have caring your baby instead of working here! Let your husband do that for you! What kind of husband you have huh?... and treating ordinary guest like that? Making them wait to finish what you are doing before you assist them to their room? you are making them wait just because they aren't as special as me!"

"What kind of employee are you? Favoritism huh? I don't need an employee like you! And yes. It was your mistake! Like your mother did giving birth to you!" Malakas ko'ng sabi at tinignan ang rubbershoes ko'ng may mga luha niya.

"Look, your disgusting tears spread in my shoes. The price of this shoes is much higher than your life!" Inis ko'ng sabi at naglakad na papuntang VIP elevator.

Nang makarating sa suite ay tinap ko ang card ko at nagbukas naman ang pinto at ang ilaw.

Kumuha ako ng wipes sa coach bag ko at binalot ito sa sapatos para mahawakan ko at matanggal. Hinagis ko ito sa trashcan at padabog na humiga.